در شرایط طبیعی و اگر همه چیز به سبک و سیاق سال‌های گذشته بود امروز امثال سیدمهدی رحمتی، عبدالله ویسی و سیروس پورموسوی باید برکنار شده بودند اما در حرکتی کمتر دیده شده (و شاید دیده نشده در فوتبال ایران!) مدیران سه باشگاه نساجی، صنعت نفت و استقلال خوزستان از این سه مربی حمایت کرده و تصمیم گرفتند حداقل تا نیم‌فصل به آنها فرصت بدهند.
در اینکه مکانیزم انتخاب مربی در ایران غلط است و خیلی وقت‌ها روابط حرف اول و آخر را می‌زند جای بحثی نیست اما این سه مربی قبلاً شایستگی‌های خود را ثابت کرده‌اند. مثلاً عبدالله ویسی با استقلال خوزستان قهرمان لیگ برتر شد یا رحمتی در آلومینیوم نشان داد که مایه‌های مربیگری را دارد. استقلال خوزستان هم با پورموسوی انصافاً فوتبال خوبی بازی می‌کند و جایش در انتهای جدول نیست حالا بماند که در چند بازی هم اسیر اشتباهات عجیب داوری شد و صدای پورموسوی هم به جایی نرسید. با این تفاسیر حفظ این سه مربی کاملاً توجیه دارد و مدیران سه باشگاه بدانند که تصمیم غلطی نگرفته‌اند. البته هوادار نساجی که اعتراض می‌کند فوتبال را خوب می‌فهمد اما به هر حال منطق فوتبال می‌گوید به یک مربی که خودش تیم را بسته حداقل باید یک نیم‌فصل فرصت داد. صد البته مدیران باشگاه‌ها هم نباید احساسی تصمیم بگیرند و بهتر است همه جوانب (مثلاً مالی) را در نظر بگیرند که در این مورد خاص گرفتند.
تصمیم اخیر سه باشگاه نساجی، صنعت نفت و استقلال خوزستان نشان داد که بالاخره یک‌بار و در یک مورد مدیران باشگاه‌ها درست عمل کرده‌اند. ورزش ما سال‌هاست که مشکل مدیریتی دارد و هر چه می‌خورد از ضعف مدیریت می‌خورد. نمونه‌اش را همین حالا می‌توان در بسیاری از تیم‌های لیگ برتری، باشگاه‌ها، فدراسیون‌ها و… دید اما به هر حال اندک تصمیمات درست را هم باید به فال نیک گرفت.
source
