استقلال و پرسپولیس روز هفدهم آذر ماه سال ۱۳۶۸ در حالی به مصاف یکدیگر رفتند که با توجه به بازگشت تعدادی از لژیونرهای دو تیم نظیر شاهرخ بیانی و محمد پنجعلی به جمع نفرات استقلال و پرسپولیس، جذابیت این مسابقه چندبرابر شده بود.
استقلال در آن مقطع شرایط بهتری از نظر فنی نسبت به پرسپولیس داشت و روی کاغذ شانس به مراتب بیشتری برای بردن دربی برایش متصور بودند. این دو تیم هفدهم آذر ماه سال ۶۸ در حالی به میدان رفتند که منصور پورحیدری فقید و علی پروین روی نیمکت استقلال و پرسپولیس می‌نشستند. در همان نیمه اول رضا عابدیان از کمند مدافعان استقلال فرار کرد و دروازه سعید عزیزیان را گشود تا گل اول به ثمر برسد. خیلی‌ها تصور می‌کردند این بازی باز هم گل دارد و انصافا استقلال چند موقعیت صد درصد داشت که با درخشش پرسپولیسی‌ها دفع شد. در آن مسابقه مرتضی فنونی‌زاده یکی از بهترین بازیکنان میدان بود و به‌تنهایی دو بار دروازه پرسپولیس را از خطر باز شدن نجات داد. بازی در نهایت برخلاف تصور اغلب هواداران دو تیم، گل دیگری نداشت و پرسپولیس با همان تک‌گل رضا عابدیان توانست مسابقه را به سود خودش تمام کند. بردی که به جرات می‌توان بخش اعظمی از آن را سهم تیزهوشی علی پروین دانست که به بهترین شکل ممکن از شاگردانش و به‌ویژه مجتبی محرمی بازی گرفت. پرسپولیسی‌ها در آن مسابقه توانستند مجید نامجومطلق را به خوبی مهار کنند و همین مسئله نقش مهمی در پایین آمدن ضریب کارایی خط هافبک قدرتمند استقلال ایفا کرد. در همان مسابقه بود که منصورخان پورحیدری برای جمع کردن ماجرای اختلاف نامجومطلق و شاهرخ بیانی بر سر بازوبند کاپیتانی، مرحوم رضا احدی را به عنوان کاپیتان استقلال روانه میدان کرد.
حالا ۳۴ سال از آن مسابقه می‌گذرد و پرسپولیسی‌ها همچنان به این پیروزی ارزشمند می‌بالند اما استقلالی‌ها مدعی‌اند گل رضا عابدیان در شرایط آفساید به ثمر رسید و اگر اشتباه کمک داور نبود، چنین اتفاقی رخ نمی‌داد.
