این روزها همه توجهات در فوتبال کشورمان به تقابل استقلال و پرسپولیس دوخته شده است. هیاهوی بلندی که البته امیدواریم به اندازه سر و صدایی که راه انداخته جذاب هم باشد و مصداق «هیاهوی بسیار برای هیچ» نشود.
البته لابه‌لای صدای کرکننده دربی، نجوایی هم از آبادان بلند شد و یک نفر حاضر شد خودش را غرق کند تا شاید مانع غرق شدن تیم استانش شود.
عبدالله ویسی پس از شکست خانگی صنعت نفت آبادان مقابل گل‌گهر سیرجان، با شجاعت برابر خبرنگاران ایستاد و با صراحت کناره‌گیری خودش را اعلام کرد تا نشان بدهد قرار نیست همه چیز در فوتبال به لج‌بازی و صفرهای قرارداد محدود شود. ویسی در حالی رفت که شاید اگر این کار را نمی‌کرد چند ساعت بعد خبر رفتنش را به او می‌دادند به‌همین خاطر ساکش را زودتر دست گرفت تا راه خروج را دیگران نشانش ندهند.
اگرچه عبدالله ویسی به لحاظ فنی نتایج قابل قبولی در این فصل با صنعت نفت نگرفت و انتقادات زیادی به او مطرح بود ولی با حرف‌هایی که زد، تفاوت عمده خود با بخش وسیعی از مربیان لیگ برتری را عیان کرد. او توپ شکست را در زمین بازیکنان نیانداخت و با صراحت گفت: اگر مشکل یک یا دو بازیکن بودند، می‌شد آن‌ها را با تغییر نفرات یا تحول تاکتیکی عوض کرد ولی وقتی همه بازیکنان در زمین خودی استرس دارند یعنی مشکل از تیم است و من باید بروم بنابراین جدا می‌شوم تا صنعت نفت لطمه نخورد و با فرد دیگری لیگ برتر را پیش ببرد.
عبدالله ویسی حرفی را زد که بی‌تعارف بسیاری از مربیان لیگ برتری نه‌تنها تاب گفتنش را ندارند بلکه شنیدن آن را نیز برنمی‌تابند. افرادی که گاهی اوقات خودشان در خلوت می‌دانند به بن‌بست تاکتیکی رسیده‌اند اما استعفا نمی‌دهند تا اخراج شوند و پول بیشتری نصیبشان شود ولی عبدالله ویسی ثابت کرد در این مورد با بقیه تفاوت دارد.
بار دیگر می‌گوییم ضعف فنی صنعت نفت را کتمان نمی‌کنیم و اصلا شاید این تیم با یک سکان‌دار جدید بتواند از توفان سقوط در لیگ برتر به سلامت عبور کند اما حتی اگر چنین اتفاقی هم رخ داد، باز هم نباید فراموش کرد که ویسی با صراحت و شجاعت حرف زد و تصمیم گرفت. در کنار همه این موارد، از یاد نبریم رفتار زشتی که با این مربی خوزستانی در ورزشگاه شد و به خانواده‌اش الفاظی را نثار کردند که واقعا شخصیت فوتبال را لکه‌دار کرد. معلوم نیست جولان این تماشاگرنماها تا کی باید در فوتبال ایران تداوم یابد و چرا برخورد قاطعی با آن‌ها صورت نمی‌گیرد!
در همین ارتباط بخوانید و ببینید:
source
