ترنبولون (یا همان ترن) یک استروئید آنابولیک است که توسط بدنسازان متوسط و پیشرفته برای ساخت عضلات بدون چربی و سوزاندن چربی استفاده می‌شود. همچنین توسط پاورلیفترها و مردان قوی برای افزایش قدرت خود استفاده می‌شود.
خواص آنابولیک (عضله سازی) و لیپولیتیک (چربی سوزی) آن غیرقابل انکار است؛ زیرا قوی‌ترین آنابولیک برای تغییر ترکیب بدن فرد در سریع‌ترین زمان ممکن است.
اما آیا استروئید آنابولیک ترن، برای سلامتی شما بد است؟
در ادامه، ما تمام عوارض جانبی رایج Tren را که پس از تجزیه و تحلیل صدها بدنساز که دوره ترن اجرا کرده‌اند، با آنها مواجه کرده‌ایم، فهرست می‌کنیم، و به شما بینشی واقعی از بی‌خطر یا مضر بودن این ترکیب می‌دهیم.
این نوشته فقط برای افزایش دانش ورزشکاران بوده و مصرف هیچ دارویی را تبلیغ نمی‌کند.
کلسترول
اثرات ترنبولون بر کلسترول را نباید دست کم گرفت؛ زیرا باعث افزایش شدید LDL و کاهش قابل توجه سطح HDL می‌شود. این به نوبه خود باعث افزایش قابل توجه فشار خون می‌شود و خطر انفارکتوس میوکارد را افزایش می‌دهد.
در تجربه ما، معمولاً برای کاربران ترن فشار خون بالا (بیش از 140/90 میلی‌متر جیوه) در طول یک دوره، معمول است. ما کاربرانی را دیده‌ایم که به دلیل افزایش ضربان قلب و تپش قلب در بیمارستان بستری شده‌اند. با این حال، این را می‌توان تا حدودی به اضطراب به دلیل محرک بودن ترنبولون نسبت داد.
بیمارانی که از فشار خون بالا رنج می‌برند می‌توانند برای افزایش اتساع عروق، ورزش منظم قلبی عروقی (۳۰ دقیقه با شدت متوسط، ۳ تا ۴ بار در هفته) انجام دهند. آنها همچنین می‌توانند برای کاهش قند خون خود به رژیم کتوژنیک روی آورند (منبع ۱) و همچنین ۴ گرم مکمل روغن ماهی (امگا۳) در روز برای بهبود نسبت کلسترول خود مصرف کنند. ما توانسته‌ایم با ایجاد این سه تغییر، ورزشکاران مبتلا به فشار خون بالا را در محدوده طبیعی فشار خون نگه داریم.
از نظر تاثیر ترن در مقابل سایر استروئیدهای آنابولیک، ما دریافتیم که مصرف آن در کنار آنادرول (اکسی متولون) و سوپردرول یکی از مخرب‌ترین استک‌های استروئیدی بر روی چربی خون می‌باشد. این سمی‌ترین دوره‌ای است که تا به حال دیده‌ایم.
سمیت کبدی
برخی افراد تصور می‌کنند که ترنبولون دارای اثرات سمی برای کبدی نیست؛ زیرا تزریقی است. با این حال، این نادرست است، زیرا کبد همچنان در پاکسازی ترن از بدن نقش دارد. بنابراین، ما شاهد افزایش آنزیم‌های AST و ALT بسته به فرد بوده‌ایم، البته نه به اندازه استروئیدهای آنابولیک خوراکی مانند آنادرول، وینسترول یا دیانابول.
اگر شاخص‌های آنزیم کبدی در طول دوره ترن بالا باشد، می‌توان از مکمل‌های محافظت و تقویت کبد مثل لیو ۵۲ استفاده کرد. همچنین، رژیم غذایی فستینگ می‌تواند به کاهش فشار بر کبد و در عین حال افزایش چربی‌سوزی کمک کند (منبع ۲).
کلیه ها
ترنبولون می‌تواند به دلیل افزایش قابل توجه فشار خون همراه با اثرات دیورتیک، بر کلیه‌ها تأثیر بگذارد و کاربران را مستعد کم آبی کند.
بنابراین، برای مصرف‌کنندگان این استروئید مهم است که مقدار زیادی آب در طول دوره ترن بنوشند. (بیش از 2.5 لیتر در روز) تا سلامت کلیه ها را حفظ کنند و در عین حال مصرف سدیم (نمک) را محدود کنند (کمتر از 2300 میلی گرم در روز).
شرایط روحی و روانی
بر اساس گزارش‌های ورزشکاران، ترنبولون می‌تواند احساسات را از پارانویید گرفته تا احساس ناامنی، تحریک‌پذیری آسان، خشم و سطوح بالای پرخاشگری ایجاد کند.
حتی تعداد کمی از کاربران تمایل به خودکشی را در هنگام مصرف ترنبولون گزارش کرده‌اند که با خارج شدن از دوره کاهش می‌یابد.
بنابراین، اگر فردی از نظر ذهنی ناپایدار باشد، مستعد احساس غم و اندوه باشد یا تمایل به خودکشی داشته باشد، ترن می تواند یک استروئید آنابولیک ناامن در نظر گرفته شود، زیرا ممکن است این علائم را تشدید کند.
بی خوابی
هورمون استروئیدی ترنبولون به طور قابل توجهی CNS (سیستم عصبی مرکزی) را تحریک می‌کند و باعث بی‌خوابی در برخی افراد می‌شود، به خصوص زمانی که دوزها در عصر مصرف شوند. این به خودی خود یک عارضه جانبی خطرناک نیست. با این حال، اگر کمیت یا کیفیت خواب تحت تأثیر قرار گیرد، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را به طور منفی تغییر دهد (منبع ۳).
سرکوب تستوسترون
ترن یکی از سرکوب‌کننده‌ترین استروئیدهای آنابولیک است که تاکنون با آن برخورد کرده‌ایم.
به طور معمول، کاربران پس از دوره ترنبولون (<300 نانوگرم در دسی لیتر) هیپوگونودال خواهند بود و بنابراین به درمان پس از دوره (پاکسازی – pct) نیاز دارند.
تاموکسیفن یا کلومیفن داروهای PCT موثری هستند که می‌توانند سطح تستوسترون درون زا را در عرض چند هفته بازیابی کنند.
سطح پایین تستوسترون در کوتاه مدت به اندازه کلسترول بالا خطرناک نیست. با این حال، تستوسترون پایین در دراز مدت می‌تواند باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی شود. بنابراین، این باید در اسرع وقت درمان شود تا از بیماری جلوگیری شود.
تستوسترون پایین پس از دوره همچنین می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، کاهش انرژی و کاهش توده عضلانی و همچنین کاهش قدرت و هیپرتروفی شود.
سرفه ترنبولون
این یک احساس سرفه خشک شدید است که می‌تواند مصرف‌کنندگان ترنبولون را هشدار دهد و تقریباً در 20٪ از تزریق‌ها رخ می‌دهد. کاربران همچنین ممکن است دچار سفتی قفسه سینه شوند که باعث می‌شود باور کنند این یک عارضه جانبی خطرناک است.
با وجود احساس وحشت، اعتقاد بر این است که سرفه ترنبولون خطرناک نیست، بلکه واکنشی است که ناشی از انقباض عروق دیواره عضلانی برونش است.
آیا ترنبولون برای قلب و عروق بد است؟
در تجربیات ما، ترنبولون به دلیل افزایش قابل توجه فشار خون، برای عملکرد قلبی بد است. از آنجایی که جریان خون به قلب و ماهیچه‌های در حال کار مختل می‌شود، می‌تواند باعث شود که کاربران حتی در حین انجام کارهای روزمره مانند بالا رفتن از پله‌ها دچار کمبود نفس شوند.
اگر به شیوه درست از افزایش فشار خون در دوره ترن جلوگیری کنید، از مشکلات قلبی-عروقی نیز جلوگیری می‌شود؛ زیرا تولید گلبول‌های قرمز خون را افزایش می‌دهد و باعث افزایش بیش از حد وزن نمی‌شود.
ترن در مقایسه با تستوسترون چقدر بد است؟
تستوسترون از نظر ایمنی یک استروئید افزایش حجم بهتر است؛ زیرا یک داروی مورد تایید FDA برای هیپوگنادیسم (کمبود تستوسترون) است. تستوسترون بسته به دوز مصرفی فقط باعث تغییرات خفیف تا متوسط در کلسترول می‌شود، در حالی که ترنبولون باعث افزایش شدید سطح LDL می‌شود.
هر دو عضله‌ساز قوی هستند، اگرچه ترنبولون هایپرتروفی و قدرت عضلانی بیشتری ایجاد می‌کند.
تستوسترون به دلیل وجود آنزیم آروماتاز و تبدیل به استروژن می‌تواند باعث افزایش وزن کلی شود، بنابراین باعث احتباس آب می‌شود.
ترن همچنین بر اساس آزمایشات SHBG باعث سرکوب بیشتر تستوسترون درون زا در مقایسه با تستوسترون می‌شود.
سخن پایانی : آیا ترنبولون بد است؟
هورمون استروئیدی ترنبولون به طور بالقوه برای سلامت قلب، کبد و کلیه مضر است. با این حال، بسته به ژنتیک، رژیم غذایی و نحوه اجرای دوره استروئید، میزان و شدت خطرات برای هر شخص متفاوت خواهد بود. توصیه می‌کنیم از طریق دکمه زیر، برای دریافت برنامه اصولی دوره استروئید و پاکسازی متناسب با شرایط بدنی خودتان اقدام کنید.
ما دیده‌ایم که افرادی از ترن استفاده می‌کنند و از سلامت نسبتاً خوبی برخوردار هستند، در حالی که دیگران می‌توانند با دوزهای بالا در بیمارستان بستری شوند. وضعیت فرد قبل از شروع دوره، نحوه اجرای دوره و مصرف استروئید و همچنین نحوه واکنش بدن آنها به دارو می‌تواند این را تعیین کند.
منبع: insidebodybuilding.com
