هفته قبل و در اولین هفته از سه گانه برگزاری بازی‌ها به صورت همزمان – که به دلیل حساسیت رقابت در صدر و قعر جدول هر سال اعمال می‌شود – تعداد ۲۰ گل در ۸ مسابقه رویید که نیمی از آنها در نیمه اول بود. بعد از رقابت‌های جمعه ۴ خرداد نوشتیم که این مدرک خط بطلانی است بر یک بهانه قدیمی.
سال‌هاست که مربیان ما کمبود دانش و ضعف فنی تیم‌هایشان را به حساب حساسیت مسابقات و ذات محتاط بازیکنان ایرانی می‌گذارند که مانع از بازی‌های جذاب و پرگل می‌شود. اینکه بازیکنان بعد از گل جلو افتادن، ناخودآگاه عقب می‌کشند و اگر عقب باشند در دقایق پایانی رو به بازی احساسی برای گلزنی می‌آورند.
همیشه عادت کردیم که بازی‌های حساس ایران بیشتر بدون گل تمام شود، یا در نهایت یک گل در دقایق پایانی آن هم با آژان کشی! اما هفته قبل خط بطلانی بود بر تمام این بهانه‌ها و فرضیه‌ها و رقابت‌های این هفته دوباره این مدرک را تکرار کرد.
ابتدا به آمار بجامانده از هشت بازی هفته بیست و نهم در شامگاه سه‌شنبه ۸ خرداد نگاه کنید، با این تاکید که فاصله زمانی بازی‌ها ۴ روز و تیم‌ها در اوج خستگی پایان فصل هستند و بازیکنان فرصت ریکاوری نداشتند؛
۲۷ گل در ۸ بازی، میانگین ۳/۳۷ گل در هر بازی
(رکورد بیشترین گل در این فصل)
دور رفت این ۸ بازی ۱۴ گل داشت
یک گل بعد ۹۰
۱۳ گل در نیمه اول (۴۸ درصد کل)
یک پنالتی(گل)
دیدارهایی با این درجه از حساسیت تنها دو کارت قرمز داشت! داریوش شجاعیان در وقت‌های تلف شده نیمه اول از هوادار و محمد جواد آزاده در وقت‌های تلف شده بازی برابر فولاد در اهواز با لباس پیکان!
داوران ۳۳ اخطار هم به بازیکنان دادند و دلیلی دیگر برای عدم دخالت قضاوت در نتایج این هفته این بود که فقط یک گل از نقطه پنالتی به ثبت رسید. اما نکته مهمتر تعداد و زمان ثبت گل‌ها بود.
این هفته هم گل‌های زیبا داشتیم. این هفته نیز حدود نیمی از گل‌ها در نیمه اول به ثمر رسید، در حالی که ضریب حساسیت بازی‌ها به مراتب از هفته قبل بیشتر بود اما باز وقتی مربیان احتیاط را کنار گذاشتند، تیم‌ها به گل رسیدند و بازی‌ها جذاب و پرگل شد.
این هفته فقط یک بازی مساوی شد که آن هم تا دقیقه ۹۰ + ۸ با نتیجه ۲-۱ به سود فولاد مقابل پیکان جریان داشت.
در هفته بیست و نهم دو بازی پنج گله داشتیم، برتری ۳-۲ استقلال خوزستان در رفسنجان و پیروزی ۵ بر صفر نساجی در تهران مقابل هوادار که هر دو تیم برای بقا می‌جنگیدند، مقابل رقبای بالاتر از خود در جدول!
دور رفت که بازی‌ها به مراتب آسان‌تر است، دیدارهای این هفته تنها ۱۴ گل داشت و در اوج حساسیت دیدارهای برگشت، تعداد گل‌ها به دو برابر رسید. اما شاید مهم‌ترین اتفاق این هفته شکستن رکورد گل‌ها در یک هفته بود.
تا قبل از بازی‌های این هفته رکورد بیشترین تعداد گل به هفته ششم اختصاص داشت. آن هفته مسابقات ۲۵ گل داشت و برای اولین بار میانگین گل در هر مسابقه لیگ برتر از عدد ۳ عبور کرد، عددی که استاندارد جهانی برای لیگ‌های معتبر است.
وقتی بدانیم کمترین گل به ثمر رسیده در یک هفته لیگ برتر ایران تنها ۶ گل در هفته شانزدهم و شروع دور برگشت است، آن وقت ارزش ۲۷ گل روییده در هفته بیست و نهم بیشتر مشخص می‌شود.
یعنی در این فوتبال هفته‌هایی داشتیم که از ۸ بازی، سه بازی بدون گل مساوی، چهار برتری یک بر صفر و یک مساوی ۱-۱ را به عنوان پرگل‌ترین بازی هفته به خود دیده است!
این هفته تعداد گل‌ها از روی ضربات ایستگاهی بیشتر شد و باز هم گل‌های روی ریباند داشتیم که نشانه بلوغ تاکتیکی و فنی تیم‌هاست. و خلاصه اینکه اگر مربی بخواهد، همین فوتبال با همین شرایط و نفرات بضاعت بازی های پرگل را دارد!
بیشتر بخوانید: انتقاد تند فردوسی‌پور از نکونام؛ به همه چیز اعتراض دارد/ بازی پرسپولیس را ندیده مصاحبه کردند!
