باشگاه استقلال به هلدینگ خلیج فارس واگذار شد و فرشید سمیعی به عنوان سرپرست مدیرعاملی جای علی خطیر را گرفت. از آن روز تا همین امروز او نه مدیرعامل رسمی شده و نه حق امضا دارد!
قرار بود اعضای هیات مدیره را هلدینگ بچیند اما این جلسه مجمع نیز هنوز برگزار نشده است. نتیجه اینکه در استقلال همه اسم سردار شهریاری را می‌شناسند و ایشان به صورت رسمی نه مدیرعامل است و نه رئیس هیات مدیره!
حالا در این شرایط حساس فصل نقل و انتقالات هر روز خبر و حاشیه منتشر می‌شود. البته که استقلال نمی‌تواند دست روی دست بگذارد و از رقبا عقب بیفتد اما سوال اصلی این است که چه کسی به نمایندگی از این باشگاه با بازیکنان و مربیان مذاکره و با آنها قرارداد می‌بندد؟
طی همین فاصله زمانی ۱۰ روزه دو خبر نگران کننده پیرامون استقلال در فضای نقل و انتقالات منتشر شد. اخباری که نه نایید و نه تکذیب شد! خبر اول این بود که شنیده شد گویا باشگاه ۱۰۰ هزار دلار به یک واسطه داده تا امکان مذاکره با فدریکو پاستورلو – وکیل استراماچونی – را مهیا کند! یعنی زدن یک ایمیل اینقدر خرج داشت؟
اگر هم طرف قرار بود استراماچونی را راضی به ملاقات و مذاکره حضوری کند که این اتفاق نیفتاد! اصلاً کجای دنیا برای دادن پیشنهاد به یک نفر باید به واسطه پول بدهیم؟ آن هم چنین عددی کلان؟ اگر این پول پرداخت شده چرا منجر به هیچ نشد؟ همه می دانیم استقلال و استرا آخرین گزینه برای هم هستند، چرا و چطور نمی دانستند؟
بعد از آن گفته شد که باشگاه استقلال به دنبال پس گرفتن آن پول است اما جالب اینجاست که دنبال مرام و معرفت خود آن دلال بودند! حالا که معامله جور نشده بیاید و پول را پس بدهد! از این خنده‌دارتر سراغ دارید؟ دلال که اسمش رویش است! شما چطور و چگونه قراردادی بستید که طرف ۱۰۰ هزار دلار گرفت و هیچ کاری نکرد؟
هنوز منتظر بودیم این خبر تکذیب شود که حالا خبر تازه‌تری رسیده است. سید حسین حسینی بعد از یک فصل درخشان مثل سال قبل خانه نشین شده و می‌گویند با وجود خواست نکونام، امکان تمدید قرارداد ندارد. هواداران خوششان نیامده و خلاصه هر روز کشمکش و جنجال و غوغاست اما این وسط خبر رسید که باشگاه با ودران کیوسفسکی سنگربان اهل بوسنی قراردادی الزام آور امضا کرده که حتی اگر او را نخواهند، باید پولش را تمام و کمال بدهند!
چطور ممکن است که در یک باشگاه حرفه‌ای چنین رفتارهایی انجام شود و به هیچکس بر نخورد؟ این پول‌ها همه به دلار از کیسه بیت المال می‌رود، چرا هیچکس مسئولیت این تصمیمات را گردن نمی‌گیرد؟ چطور بدون هماهنگی با سرمربی به سراغ خرید دروازه‌بان خارجی رفتید؟ اگر مثل منتظر محمد پارسال، جواد او را نخواست چه می شود؟
یعنی یک نفر در این مجموعه عریض و طویل – که تعاملات بین‌المللی فراوان هم دارد – نمی‌دانست ارسال آفر رسمی و امضای گلر بوسنیایی به منزله قرارداد الزام آور است؟ حالا اگر نکونام او را مثل منتظر محمد فصل قبل نخواست، تکلیف چیست؟
تصور کنید وقتی ظرف ۱۰ روز در قراردادهای فوتبالی با ارقام زیر میلیون دلار این گاف های بزرگ رخ می‌دهد، حساب قراردادهای چند میلیون دلاری پتروشیمی با کرام الکاتبین است! و چقدر باید خوشبین باشیم که از استقلال با این شرایط توقع موفقیت داشته باشیم!
source
