نعمتزاده در توضیح این حرکت خود گفت: «وقتی مدال را به گردنم انداختند، نگاهش میکردم؛ چراکه در همان چند ثانیه تمام سختی که کشیده بودم، از جلوی چشمانم رد شد. به سکوی کنارم نگاه کردم؛ جاییکه تکواندوکار تایلندی ایستاده بود. برای یک لحظه حسرت خوردم اما همانجا به خودم قول دادم همین مسیر را ادامه دهم و چهار سال بعد مدال خوشرنگ طلا را به دست بیاورم.»
پست های مرتبط
زمان نشست خبری امیر قلعهنویی مشخص شد
بر اساس اعلام کنفدراسیون فوتبال آسیا فردا از ساعت ۱۱ صبح نشست خبری سرمربی تیم ملی و در مرکز رسانهای…
سودای بازگشت به شبکه ترانزیت بین المللی با کشنده های کارکرده
برنامههای توسعهای بسیاری در کشور طرحریزی شده است. مهمترین آنها شش برنامهای بوده که پیش از این و در قالب…
ورود دو تیم هوادار و پرسپولیس به زمین
درخشش منتظر محمد در تیم ملی فوتبال عراق و باشگاه مس رفسنجان باعث شده است تا او پیشنهادهایی از تیمهای…