ترنبولون یکی از قدرتمندترین استروئیدهای آنابولیک است که به بدنسازان و ورزشکاران حرفه‌ای این امکان را می‌دهد که در زمانی کوتاه به عضله‌های خشک و بدنی بی‌نقص دست یابند. این ترکیب همچنین در میان پاورلیفترها و قوی‌ترین مردان برای افزایش قدرت بی‌نظیرش شناخته شده است.
اما چه چیزی این استروئید را تا این حد منحصر به فرد می‌کند؟ خواص آنابولیک و لیپولیتیک ترنبولون، بدون تردید، قوی‌ترین ترکیب آنابولیک برای تغییر سریع و چشمگیر ترکیب بدنی است. این مقاله به شما کمک می‌کند تا واقعیت‌های ناگفته و خطرات احتمالی این دارو را بهتر درک کنید.
در ادامه، تمامی عوارض جانبی رایج ترنبولون که از طریق بررسی صدها بدنساز که دوره ترنبولون را انجام داده‌اند، گردآوری شده، لیست شده است تا افراد دید بهتری از میزان ایمنی یا خطرات این ترکیب داشته باشند.
کلسترول
تأثیرات ترنبولون بر کلسترول نباید دست‌کم گرفته شود، زیرا موجب افزایش شدید سطح LDL و کاهش قابل توجه سطح HDL می‌شود. این موضوع منجر به افزایش چشمگیر فشار خون شده و خطر بروز سکته قلبی را افزایش می‌دهد.
در تجربه ما، شایع است که کاربران ترنبولون در دوره‌های خود به فشار خون بالا (بیش از 140/90 میلی‌متر جیوه) دچار شوند. ما شاهد بوده‌ایم که برخی از کاربران به دلیل ضربان قلب بالا و تپش قلب به بیمارستان منتقل شده‌اند؛ با این حال، این وضعیت می‌تواند تا حدی به دلیل اضطراب ناشی از تحریک‌کننده بودن ترنبولون باشد.
همچنین، فردی را دیده‌ایم که به دلیل استفاده از ترکیبی شامل ترنبولون دچار ایست قلبی شد؛ هرچند این فرد به‌طور ژنتیکی مستعد هایپرتروفی بطن چپ بود و دوزهای بالایی (700 میلی‌گرم در هفته از ترنبولون استات) مصرف می‌کرد.
افرادی که از فشار خون بالا رنج می‌برند می‌توانند با انجام تمرینات قلبی عروقی منظم (30 دقیقه با شدت متوسط، 3 تا 4 بار در هفته) موجب افزایش گشاد شدن عروق خود شوند. همچنین می‌توانند به رژیم غذایی کتوژنیک برای کاهش قند خون تغییر دهند و روزانه 4 گرم روغن ماهی مصرف کنند تا نسبت‌های کلسترول بهبود یابد. با انجام این سه تغییر، موفق به عادی کردن فشار خون کاربران دچار فشار خون بالا شده‌ایم.
از نظر تأثیر ترنبولون در مقایسه با سایر استروئیدهای آنابولیک، ما دریافتیم که این دارو در کنار آندریول و سوپردرول یکی از ویرانگرترین‌ها برای چربی‌های خون است. این ترکیب، کاردیوکسیک‌ترین استروئید آنابولیک تزریقی است که با آن مواجه شده‌ایم.
ترنبولون و تمرینات قلبی عروقی
در تجربه ما، ترنبولون اغلب به دلیل افزایش قابل توجه فشار خون، عملکرد قلبی عروقی را بدتر می‌کند. با کاهش جریان خون به قلب و عضلات فعال، ممکن است کاربران حتی در انجام کارهای روزانه مانند بالا رفتن از پله‌ها به سرعت دچار تنگی نفس شوند.
اگر فشار خون به طور چشمگیری در ترنبولون افزایش پیدا نمی‌کرد، عملکرد قلبی عروقی به طور قابل توجهی بهبود می‌یافت، زیرا ترنبولون تولید گلبول‌های قرمز را افزایش می‌دهد و موجب افزایش وزن بیش از حد نمی‌شود.
اضطراب و افسردگی
بر اساس گزارشات تجربی ما، ترنبولون می‌تواند منجر به افزایش احساسات از جمله پارانویا شدید، احساس ناامنی، تحریک‌پذیری آسان، خشم و افزایش سطح پرخاشگری شود.
ما گزارشی از یک کاربر داشتیم که در دوره ترنبولون احساسات خودکشی را تجربه کرده بود، که با پایان دوره این احساسات از بین رفت.
بنابراین، اگر فردی دچار اضطراب است، مستعد افسردگی است یا تمایلات خودکشی دارد، ترنبولون می‌تواند یک استروئید آنابولیک مضر و بالقوه خطرناک تلقی شود، زیرا ممکن است این علائم را تشدید کند.
چنین احساسات منفی ممکن است با آرام کردن سیستم عصبی مرکزی کاهش یابد، چه از طریق مکمل‌ها یا تغییرات رژیم غذایی.
مکمل ملاتونین ممکن است به کاهش آدرنالین و کورتیزول بیش از حد ناشی از ترنبولون کمک کند و رفاه فرد را افزایش دهد.
غذاهای غنی از ال-تریپتوفان نیز می‌توانند اثر آرام‌بخش داشته باشند و به تنظیم احساسات در زمان مصرف ترنبولون کمک کنند. بنابراین، افزایش مصرف غذاهای زیر می‌تواند مفید باشد:
- بوقلمون
- مرغ
- شیر
- تخم مرغ
- ماهی سالمون
بی‌خوابی
ترنبولون سیستم عصبی مرکزی (CNS) را به طور قابل توجهی تحریک می‌کند و در برخی افراد به‌ویژه در صورت مصرف دوزها در عصر، موجب بی‌خوابی می‌شود. این عارضه جانبی خطرناک به‌حساب نمی‌آید، اما در صورت تأثیر بر کمیت یا کیفیت خواب، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را به‌طور منفی تحت تأثیر قرار دهد.
این اثر نامطلوب معمولاً در مراحل ابتدایی یک دوره رخ می‌دهد و با سازگاری سیستم عصبی مرکزی کاهش می‌یابد. با این حال، در برخی افراد، بی‌خوابی ممکن است در تمام دوره ادامه داشته باشد.
سمیت کبدی
برخی تصور می‌کنند که ترنبولون به دلیل تزریقی بودن، برای کبد سمی نیست؛ اما این باور اشتباه است، زیرا کبد همچنان نقشی در پاکسازی ترنبولون از بدن دارد. بنابراین، ما مشاهده کرده‌ایم که آنزیم‌های AST و ALT در تزریق ترنبولون به درجات مختلف افزایش می‌یابند. میزان این افزایش بسته به فرد متفاوت بوده است؛ با این حال، این افزایش‌ها به اندازه استروئیدهای آنابولیک خوراکی مانند وینسترول، آندروئل یا دیانابول شدید نبوده است.
مصرف 500 میلی‌گرم در روز از TUDCA می‌تواند در صورتی که نشانگرهای کبدی در دوره ترنبولون بالا باشند، مفید باشد. روزه‌داری متناوب (رژیم غذایی فستینگ) نیز می‌تواند به کاهش فشار بر کبد کمک کرده و هم‌زمان باعث افزایش چربی‌سوزی شود.
کلیه‌ها
ترنبولون می‌تواند به کلیه‌ها فشار وارد کند، زیرا موجب افزایش قابل توجه فشار خون و اثرات دیورتیک می‌شود و کاربران را مستعد کم‌آبی می‌کند.
بنابراین، برای حفظ سلامت کلیه‌ها در مصرف ترنبولون، بسیار مهم است که کاربران به مقدار کافی آب بنوشند (بیش از ۲ لیتر در روز) و مصرف سدیم را محدود کنند (کمتر از ۲۳۰۰ میلی‌گرم در روز).
سرکوب تستوسترون
ترنبولون یکی از قوی‌ترین استروئیدهای آنابولیک سرکوب‌کننده‌ای است که تاکنون با آن مواجه شده‌ایم.
به طور معمول، کاربران پس از یک دوره ترنبولون دچار هیپوگنادیسم خواهند شد (کمتر از ۳۰۰ نانوگرم بر دسی‌لیتر) و نیاز قطعی به درمان پس از دوره (PCT) خواهند داشت.
تاموکسیفن یا کلومیفن داروهای مؤثر PCT هستند که می‌توانند سطح تستوسترون درون‌زا را طی چند هفته بازگردانند. سطح پایین تستوسترون در کوتاه‌مدت به اندازه کلسترول بالا خطرناک نیست؛ اما سطح پایین تستوسترون پایدار می‌تواند باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی شود. بنابراین، باید این مشکل را هرچه سریع‌تر برطرف کرد تا از بروز بیماری جلوگیری شود.
سطح پایین تستوسترون پس از دوره همچنین می‌تواند موجب موارد زیر شود:
- کاهش میل جنسی
- کاهش حس خوش‌بینی
- کاهش انرژی
- کاهش قدرت عضلانی و تحلیل عضلات
سرفه ترنبولون
این یک حس سرفه خشک و شدید است که می‌تواند مصرف کنندگان ترنبولون را نگران کند و در حدود ۲۰٪ از تزریق‌ها رخ می‌دهد. فرد ممکن است تنگی قفسه سینه را نیز تجربه کند که موجب می‌شود این عارضه را به عنوان یک اثر جانبی خطرناک تلقی کند.
با وجود احساسات وحشت، سرفه ترنبولون به‌عنوان یک وضعیت اضطراری در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه به عنوان واکنشی ناشی از انقباض عروق دیواره عضلانی برونش شناخته می‌شود.
مقایسه ترنبولون و تستوسترون
تستوسترون از نظر ایمنی یک ترکیب بهتر برای افزایش حجم است، زیرا یک داروی تایید شده توسط FDA برای هیپوگنادیسم است. تستوسترون ممکن است فقط تغییرات خفیف یا متوسطی در کلسترول ایجاد کند، بسته به دوز مصرفی، در حالی که ترنبولون باعث افزایش شدید سطح LDL می‌شود.
هر دو برای افزایش هیپرتروفی عضلانی قدرتمند هستند، اگرچه ترنبولون در شرایط عملی کمی آنابولیسم بیشتری دارد.
تستوسترون می‌تواند باعث افزایش وزن کلی بیشتری شود، زیرا آنزیم آروماتاز در آن وجود دارد و می‌تواند منجر به احتباس آب شود.
ترنبولون همچنین باعث سرکوب درونی بیشتری بر محور HPT نسبت به تستوسترون می‌شود.
نتیجه‌گیری
ترنبولون می‌تواند برای سلامت قلبی، کبدی و کلیوی فرد به‌طور بالقوه آسیب‌رسان باشد. با این حال، میزان خطر برای هر فرد متفاوت است و به ژنتیک، رژیم غذایی و دوز مصرفی بستگی دارد.
ما مشاهده کرده‌ایم که برخی افراد با استفاده از ترنبولون در وضعیت سلامت متوسط باقی می‌مانند، در حالی که دیگران ممکن است به دلیل دوزهای بالا به بیمارستان منتقل شوند.
وضعیت سلامتی فرد قبل از شروع دوره ترنبولون و البته نحوه مصرف، نتیجه نهایی را تعیین می‌کند.
منابع این مقاله
source
