طرفداری | آنگامپورا (Angampora) یکی از هنرهای رزمی جهان است که از کشور سری لانکا شکل گرفته است و ترکیبی از فنون رزمی، دفاع شخصی و مدیتیشن است. در یکی از سبک‌های آنگامپورا، از چوب، چاقو و شمشیر اورومی که یکی از شمشیرهای سنتی هندی با تیغه‌ای انعطاف‌پذیر و شلاق‌مانند است، استفاده می‌شود. در استفاده از حملات این نوع مبارزه، از نقاط فشار برای ایجاد درد یا فلج دائمی حریف استفاده می‌شود. ضربه و سرشاخ شدن، از جمله حرکات دو مبارز این سبک است و مبارزان، تا زمانی که یک نفر از آن‌ها به مرحله‌ای برسد که قادر به اجرای فن جدیدی نباشد، به مبارزه ادامه می‌دهند. محل این نوع مبارزات، معمولا در یک گودال است.
نام آنگامپورا، از ترکیب دو واژه سینهالی «آنگا» به معنی بدن و «پورا» به معنی مبارزه، تشکیل شده است. بر اساس برخی افسانه‌های سنتی سینهالی، تاریخ این سبک رزمی، به 33 هزار سال قبل بازمی‌گردد. قبیله «یاکشا» از جمله مردمانی بودند که بدین سبک با دشمنان خود مبارزه می‌کردند. یک کنده‌کاری از مبارزین آنگامپورا در قرن چهاردهم پس از میلاد یافت شده است. در دوران قرون وسطی در سری لانکا، دختری پس از کشته‌شدن پدرش، لباس مردانه پوشید و در یک گودال، بدین روش از قاتل پدرش انتقام گرفت و این گودال، به نام اورالیندا، معروف شد. پس از شروع دوران استعمار انگلستان بر سری لانکا، این نوع از هنرهای رزمی در این کشور، رو به فراموشی رفت. گفته می‌شد انگلیسی‌ها برای عدم تقویت نیروهای مردمی مستعمره خود، این سبک مبارزه را ممنوع کرده بودند و کلبه‌های آموزش آنگامپورا را آتش می‌زدند. پس از استقلال سری لانکا، این هنر سنتی بار دیگر زنده شد و در چندین فیلم و فستیوال به نمایش گذاشته شد.
سه فن اصلی این هنر رزمی، گاتاپوتو (قفل حریف و محکم نگه‌داشتن او)، پوراهارامبا (ضربه‌زدن و مهار ضربه حریف) و ماروکالا (حمله به نقاط فشار حریف)، بوده است. برای شروع تمرینات آنگام، هنرجو باید با مدیتیشن و شایستگی (یکی از اخلاقیات بودایی)، خود را پاک سازد. هنرجو باید پیش از یادگیری مهارت‌ها، متعهد شود که از فنونی که یاد می‌گیرد، صرفا برای دفاع از خود، خانواده و کشورش استفاده کند. اولین مرحله یادگیری، آموزش چگونگی حرکات پا و دومین آن، مبارزه با دست و یادگیری نقاط حساس حریف برای ضربه است. اگر فنون آنگام برای ضربه به نقاط حساس بدن به درستی استفاده شود، خون‌رسانی به اندام‌های حیاتی بدن حریف قطع می‌شود و در نتیجه منجر به فلج یا مرگ می‌شود. تکنیک آیورودا، برای اثر معکوس این فنون، به منظور درمان استفاده می‌شود. آیورودا علم باستانی و کهن و نزد بسیاری از افراد هندی و اروپا و آمریکا است که از هندوستان ریشه گرفته و به خصوص در هند بسیار مرکز توجه است، اگرچه در کشورهای دیگر نیز در قالب طب جایگزین استفاده می‌شود. در آیورودا از گیاهان طبی، ماساژ و یوگا برای درمان بیماران استفاده می‌شود. مبارزان مرد معمولا برهنه هستند و شلواری سفید می‌پوشند و زنان نیز از لباس‌های سنتی استفاده می‌کنند.
source