طرفداری | ماسیس هامبارسومیان (Masis Hambarsumian) زاده ۱۳ خرداد ۱۳۲۹ در شهر اصفهان است. او در مجله جلفای نوی اصفهان بزرگ شد و به دلیل شغل پدرش در شرکت نفت، ابتدا به قزوین و سپس کرمانشاه مهاجرت کرد. او دوران نوجوانی خود را در شهر کرمانشاه سپری کرد و در ۱۴ سالگی به ورزش بوکس علاقمند شد. هامبارسومیان در همین سال‌ها در مسابقات قهرمانی کشور در مشهد شرکت کرد و به قهرمانی این مسابقات دست یافت. او سپس در مسابقات المپیک ارامنه ایران شرکت کرد و در این مسابقات به مدال طلا رسید.
در هنگام خدمت سربازی بود که این بوکسور برای حضور در اردوی تیم ملی ایران مرخصی گرفت و در وزن‌کشی شرکت کرد. مسابقات قهرمانی بوکس آماتور آسیا در سال ۱۹۷۳، نخستین حضور او در سطح بین‌المللی بود. هامبارسومیان در وزن ۸۱ کیلوگرم رقابت‌ها، پس از مهتاب سینگ از هند و اورهان وونگ مون چان از تایلند که میزبان رقابت‌ها بود، به مدال برنز آسیا دست یافت. پس از این مدال آسیایی، او به عضوی ثابت از تیم ملی بوکس ایران تبدیل شد.
آوردگاه بعدی او، بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران بود. او یکی از نمایندگان مهم ایران برای کسب مدال در این رقابت‌ها بود که میزبانی ایران، شانس او را برای این مهم بیشتر کرده بود. او در نیمه نهایی این آوردگاه، به مصاف خالد حسین پاکستانی رفت و با شکست این بوکسور به فینال مسابقات صعود کرد. در فینال بازی‌های آسیایی، رقیب هامبارسومیان، دارنده مدال طلای آسیا، مهتاب سینگ بود. هامبارسومیان با عملکردی فوق‌العاده، این بوکسور هندی را شکست داد و مدال طلای آسیا را برای کاروان ایران به ارمغان آورد. در این دوران به لطف عملکرد جذاب محمد علی کلی در مسابقات حرفه‌ای بوکس، به نوعی تب این رشته ورزشی در ایران فراگیر شده بود و مدال طلای بوکسور ایرانی در این دوران، ارزش بسیار زیادی داشت.
تجربه بعدی او، حضور در مسابقات قهرمانی آماتورهای آسیا بود که با حضور این بوکسور در فینال مسابقات همراه بود. رقیب هامبارسومیان، این بار اهل اندونزی بود و بنی مانیانی نام داشت. او پس از شکست برابر مانیانی به مدال نقره آسیا رسید. هامبارسومیان در دو تورنمنت بین‌المللی RCD ترکیه نیز حضور یافت و دو مدال طلا را به افتخاراتش افزود. آخرین حضور این بوکسور در قهرمانی آسیا در سال ۱۹۸۰ رقم خورد که او در وزن ۸۱+ کیلوگرم و یک وزن بالاتر از ادوار قبلی، پس از کائور سینگ هندی و کریسمانتوی اندونزیایی، مدال برنز را تصاحب کرد. او در رده باشگاهی برای تیم بوکس دخانیات تهران مشت می‌زد و به همراه این تیم نیز در مسابقات خارجی مختلفی در کشورهایی مثل فرانسه و سوئیس حضور یافت.
در سال ۱۳۵۸ شمسی، ورزش بوکس در ایران ممنوع شد و از این رو، هامبارسومیان مجبور به پایان دوران بوکسش در تیم ملی ایران گرفت. او مدتی به استرالیا کوچ کرد و در این کشور به ورزش خود و مربیگری ادامه داد و سپس به ایران بازگشت. در سال ۱۴۰۱ و در مراسم تجلیل از پیشکسوتان بوکس ایران در حضور وزیر ورزش وقت، حمید سجادی، سردیس این بوکسور به او اهدا شد.
source