طرفداری | جوزپه فارینا (Giuseppe Farina) زاده ۳۰ اکتبر ۱۹۰۶ در شهر تورین ایتالیاست. او فرزند جیووانی کارلو فارینا، بنیان‌گذار شرکت ساخت اتومبیل «Stabilimenti Farina» بود. عموی جوزپه نیز دستی در اتومبیل داشت و بنیان‌گذار برند «پینی فارینا» بود. جوزپه یک ورزشکار درخشان در هر رشته ورزشی بود. او در رشته‌های ورزشی همچون دو و میدانی، اسکی، سوارکاری و فوتبال فعالیت می‌کرد. فارینا علاوه بر ورزش، در تحصیلاتش نیز فرد باهوشی بود و توانست به مدرک دکترای این رشته دست یابد. پس از پایان تحصیلات، فارینا در سواره‌نظام ارتش ایتالیا به عنوان افسر خدمت کرد و سپس مدتی به عنوان وکیل، مشغول به کار شد. او در ادامه راه متوجه شد که کارهای اداری، او را راضی نمی‌کند و از این رو به عشق دوران بچگی خود یعنی اتومبیل‌رانی روی آورد.
جوزپه که به «نینو» نیز مشهور بود، از ۹ سالگی رانندگی را یاد گرفته بود و با توجه به شغل پدرش، متخصص شناخت اتومبیل‌های مختلف بود. او در دوران دانشجویی خود یک خودروی آلفا رومئوی کار کرده را خریداری کرده بود و در رالی‌ها و مسابقات اتومبیل‌رانی مختلفی شرکت می‌کرد. رقابت او با پدرش در اتومبیل‌رانی کوهستانی گرن سن برناردو منجر به یک حادثه برای او شد. جوزپه در اثر برخورد با کوه، دچار شکستگی شانه و آسیب‌دیدگی در صورتش شده بود. با این وجود، علاقه او به رانندگی آنقدر زیاد بود که این حادثه، جلوی حضورش در مسابقات اتومبیل‌رانی را نگرفت. در سال ۱۹۳۳، این راننده به مسابقات بازگشت و با خودروی آلفا رومئو ۲۳۰۰ در رالی کوپا پرنسیپسا دی پیمونته حضور یافت و به رتبه سوم رسید. او در سال ۱۹۳۴ با دو خودروی مازراتی 4CM و لانسیا آستورا V8 در مسابقات اتومبیل‌رانی شرکت کرد و بهترین عملکردش را با مازراتی در مسابقات ماساریکوف اوکروه داشت. فارینا در این سال‌ها برای باشگاه اسکودریا سوبالپینا رانندگی می‌کرد.
آشنایی با تازیو نوولاری، مسیر زندگی این راننده را عوض کرد. نوولاری آموزش‌های بسیاری را به این راننده جوان اهل تورین ارائه کرد که منجر به شکل‌گیری شخصیت حرفه‌ای او شد. رانندگی خوب فارینا در مسابقات مختلف باعث شده بود تا قرض گرفتن ماشین از شرکت‌های مختلف، آسان‌تر از قبل شود. در سال ۱۹۳۶، باشگاه اسکودریا فراری به توصیه انزو فراری پرآوازه با این راننده قرارداد بست تا در مسابقات مختلف زیر نظر این باشگاه رانندگی کند. فارینا برای تحت تاثیر قرار دادن فراری در شب با چراغ خاموش مسابقه داد و دوم شد. از جمله قهرمانی‌های فارینا در مسابقات بعدی، سه قهرمانی مسابقات ایتالیا از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۹، جایزه بزرگ ناپولی در سال ۱۹۳۷، پونته‌دسیمو جیووی در سال ۱۹۳۸، جایزه بزرگ دیانورز، جایزه بزرگ برن و کوپا چیانو در سال ۱۹۳۹ و جایزه بزرگ تریپولی در سال ۱۹۴۰ بود. او در وقفه جنگ جهانی، از مسابقات دور شد اما در سال ۱۹۴۶ و با فروکش تب جنگ، رانندگی حرفه‌ای خود را بازیافت.
پس از جنگ جهانی، این راننده به یک قهرمانی در سال ۱۹۴۶، چهار قهرمانی در سال ۱۹۴۸۷، دو قهرمانی در سال ۱۹۴۹ و شش قهرمانی در سال ۱۹۵۰ رسید. او در سال ۱۹۵۰ و نخستین دوره مسابقات اتومبیل‌رانی جهانی فرمول یک شرکت کرد تا در میان رانندگان مطرح جهان، رانندگی کند. نخستین گرندپری در بریتانیا با رتبه نخست فارینا در بخش سریع‌ترین دور و سکوی شماره نخستش همراه بود. او در چهارمین گرندپری نیز در سکوی نخست قرار گرفت و سریع‌ترین دور را به نام خود ثبت کرد. سریع‌ترین دور گرندپری پنجم در بلژیک و سکوی نخست گرندپری نهایی در ایتالیا، این راننده را به نخستین قهرمان تاریخ فرمول یک تبدیل کرد. رقیب جدی فارینا در راه قهرمانی در نخستین فصل برگزاری فرمول یک، خوان مانوئل فانجیو نام داشت. او پس از رتبه چهارم فرمول یک سال ۱۹۵۱ به همراه آلفا رومئو، راهی تیم فراری شد و تا سال ۱۹۵۵ برای این باشگاه رانندگی کرد. فارینا به همراه فراری به رتبه‌های دوم، سوم، هشتم و پنجم در فرمول یک دست یافت. او در فرمول یک سال ۱۹۵۵ و در گرندپری ایتالیا، با تیم لانسیا همکاری کرد. نخستین گرندپری فرمول یک ۱۹۵۳ در آرژانتین، با حضور آزاد تماشاگران در پیست همراه بود. این مهم باعث شد تا پس از سرعت در یکی از پیچ‌های پیست، فارینا قادر به کنترل سرعت اتومبیلش نباشد و باعث کشته‌شدن هشت تماشاگر شود. او در سال ۱۹۵۶ فرمول یک، بار دیگر با فراری همکاری کرد اما نتوانست به رده‌بندی نهایی برسد.
از دیگر افتخارات فارینا در مسابقاتی به غیر از فرمول یک، چهار قهرمانی در سال ۱۹۵۱، دو قهرمانی در سال ۱۹۵۲، هشت قهرمانی در سال ۱۹۵۳ و سه قهرمانی در سال ۱۹۵۴ بوده است. او تجربه آتش‌گرفتن و تصادف منجر به شکستگی دستش را در مسابقات فرمول یک داشت و این امر باعث شد تا دردهای ناشی از این جراحات، او را مجبور به خداحافظی از پیست در سال ۱۹۵۵ کند. پایان زندگی فارینا نیز توسط رانندگی رقم خورد. او با خودروی لوتوس کورتینای خود در حال رانندگی با سرعت بسیار زیادی در مسیر جایزه بزرگ فرانسه در سال ۱۹۶۶ بود که در شهر ایگوبل به یک تیر برق برخورد کرد و بلافاصله کشته شد. فارینا قرار بود با حضورش در این جایزه بزرگ، مشاوری برای ایو مونتان، بازیگر فیلم گرندپری (۱۹۶۶) باشد اما در نهایت، این تصادف، فرصت همکاری با مونتان را از او گرفت.
از سری خاطرات ورزشی
مت مندنهال، آقای ژنتیک بدن‌سازی جهان؛ از حوادث مختلف تا رقابت با لی هینی و فوت در ۶۱ سالگی
نمرود کینگ، یادآور عهد عتیق در مستر المپیا؛ از قهرمانی کانادا تا رقابت با بن عزیزه
نعیم سلیمان اوغلو، هرکول جیبی وزنه‌برداری جهان؛ از تغییر نام در بلغارستان تا سه طلای متوالی المپیک در ترکیه
source