حال خوب تکواندو در روز‌های سخت ورزش ایران/ نمره قبولی برای ساعی و دوستان در سایه اختلافات رئیس فدراسیون و سرمربی بانوان

گزارش|

بدون هیچ تردیدی فدراسیون تکواندو با درخشش بی‌نظیری که در بازی‌های المپیک پاریس داشت شاگرد اول رشته‌های رزمی در سال ۱۴۰۳ بود.

سال ۱۴۰۳ برای تکواندو ایران، سالی پر از افتخار و کامیابی بود. تیمی که کمتر کسی در المپیک پاریس به آن امید داشت، با درخشش بی‌نظیر خود، نه تنها انتظارات را برآورده کرد، بلکه فراتر از آن، تاریخ‌ساز شد. هر چهار هوگوپوش ایرانی حاضر در این رقابت‌ها، با دست پر به میهن بازگشتند و مدال‌های رنگارنگی را به ارمغان آوردند.

آرین سلیمی با کسب مدال طلای پاریس دست به کار بزرگی زد و بعد از ۱۶ سال تکواندوی ایران را در میدان بزرگ المپیک به نشان زرین رساند تا این رشته که آخرین طلایش با هادی ساعی بود در زمان ریاست فدراسیون ساعی بار دیگر طلایی شود.

در کنار سلیمی، مهران برخورداری و ناهید کیانی با مدال نقره و مبینا نعمت‌زاده با مدال برنز، نیز نام خود را در تاریخ تکواندو ایران جاودانه کردند. این موفقیت، نشان از تلاش بی‌وقفه و همدلی مثال‌زدنی این تیم داشت.

مجید افلاکی در تیم مردان و مینو مداح و مهروز ساعی برای بانوان عملکرد خیلی خوبی داشتند و شاگردان خود را به بهترین نحو کوچ کردند و به اهداف خود جامه عمل پوشاندند.

اما درخشش تکواندو ایران تنها به المپیک محدود نشد. در پارالمپیک نیز، تکواندوکاران ایرانی با غیرت و تعصب مثال‌زدنی، توانستند مدال‌های ارزشمندی را کسب کنند و بار دیگر، پرچم ایران را به اهتزاز درآورند.

این موفقیت‌ها، حاصل تلاش شبانه‌روزی و برنامه‌ریزی دقیق هادی ساعی و اصغر رحیمی، دو چهره‌ی نام‌آشنای تکواندو ایران بود. آنها با ایجاد یک تیم متحد و همدل، توانستند بهترین عملکرد تکواندو ایران در ۱۰ سال اخیر را رقم بزنند.

حواشی که کام تکواندو را تلخ کرد

البته، این سال پر از موفقیت بدون حاشیه نیز نبود، حواشی که کام علاقمندان به این رشته را تلخ کرد. جدایی مینو مداح از سرمربیگری تیم ملی تکواندو بانوان، با حواشی زیادی همراه بود و کام تکواندو دوستان را تلخ کرد.

اختلافات و درگیری‌هایی که میان رئس فدراسیون و مینو مداح، سرمربی تیم ملی بانوان در رسانه‌ها درز پیدا کرد تلخ‌ترین اتفاق سالی که گذشت بود تا کام شیرین این رشته موفق در المپیک را بعد از این تاریخ سازی تلخ کند. موضوعی که می‌توانست بهتر مدیریت شود و درون همان خانواده فیصله پیدا کند، اما با درز پیدا کردن اختلافات به رسانه‌های و پاسخ‌های پینگ‌پنگی طرفین به اظهارات یکدیگر از قاعده خارج و به معضلی جدی برای تکواندو تبدیل شد.

با وجود این حاشیه، در مجموع، سال ۱۴۰۳ برای تکواندو ایران، سالی پر از موفقیت و افتخار بود تا بار دیگر این رشته به چشم چراغ ورزش ایران بدل شود و روی افتخارآفرینی آن حساب ویژه‌ای باز شود. امید است که این روند رو به رشد، در سال‌های آینده نیز ادامه یابد و تکواندو ایران، همواره در اوج بدرخشد.

با وجود این دستاوردها، نباید از این نکته غافل شد که کار تکواندو ایران از این پس دشوارتر خواهد شد. انتظارات از این تیم بالا رفته و رقبا با انگیزه بیشتری به مصاف آنها خواهند رفت. حفظ این موفقیت‌ها، نیازمند تلاش مضاعف، برنامه‌ریزی دقیق و همدلی بیشتر است. تکواندو ایران باید با تکیه بر نقاط قوت خود و رفع نقاط ضعف، برای حفظ جایگاه خود در عرصه بین‌المللی تلاش کند.

انتهای پیام/