گندوز: برای آمدن به ایران با دابو تماس گرفتم/ ایران من را شگفت‌زده کرد

دروازه‌بان الجزایری تیم فوتبال پرسپولیس گفت: برای آمدن به ایران با برایان دابو تماس گرفتم و او گفت که همه چیزهایی را که در رسانه‌ها درباره ایران شنیده‌ای را فراموش کن.

الکسیس گندوز دروازه‌بان الجزایری – فرانسوی پرسپولیس است که تابستان سال قبل سرخپوش شد. دروازه‌بان ۲۹ساله پرسپولیس در گفت‌وگویی که با روزنامه اکیپ فرانسه داشت درباره موضوعات زیادی صحبت کرد.

گندوز که در فرانسه متولد شده چهار فصل در لیگ حرفه‌ای الجزایر بازی کرده است. او تابستان گذشته به‌ طور ناگهانی الجزایر را ترک کرد و به لیگ ایران پیوست؛ جایی که با باشگاه پرسپولیس قراردادی تا ژوئن ۲۰۲۷ امضا کرد. این قرارداد راه‌های تیم ملی الجزایر را برای او باز کرد. گندوز داستان انتقال ناگهانی‌اش به لیگ ایران و حضور در پرسپولیس را روایت کرد:

*بعد از 4 فصل حضور در الجزایر، برای‌مان از ایران بگو. چه شد که به این کشور رفتی؟

اولین باری که با من تماس گرفتند به خودم گفتم «اوه، ایران، واقعا!». بعد به برایان دابو زنگ زدم که از زمان حضورش در سنت‌اتین او را می‌شناختم. می‌دانستم که از سال 2023 به سپاهان رفته بود. به من گفت: «اگر قرارداد خوبی به تو پیشنهاد داده‌اند، هرچیزی که درباره ایران شنیده‌ای و یا چیزهایی که در رسانه‌ها درباره این کشور خوانده‌ای را فراموش کن. شنیده‌ها درباره این کشور را باور نکن، بیا؛ قطعا تجربه جذابی برایت خواهد بود، به ویژه در تیمی مثل پرسپولیس». خب، این‌طور شد که امضا کردم. راستش را بخواهید به طور دلنشینی از کشوری مثل ایران سورپرایز شده‌ام.

*جایگاه پرسپولیس در ایران چگونه است؟

پرسپولیس پرافتخارترین باشگاه ایران و همچنین پرهوادارترین تیم کشور است. ما حتی بین فارسی‌زبانان خارج از ایران هم طرفدار داریم. باشگاه زیرساخت‌های خوبی دارد. این تیم واقعا ابزار و امکانات برای جذب بازیکنان جهت حضور در لیگ برتر ایران را دارد. من در تهران حضور دارم و اینجا رقابت بسیار بزرگی با استقلال داریم؛ باور کنید که داربی و بازی با استقلال یک چیز دیگر است. مثل الجزایر این داربی هم شور و حرارت باورنکردنی دارد.

*شرایط خودت الان چطور است؟

همه چیز خوب است (14 کلین‌شیت در 36 مسابقه در همه رقابت‌ها). امیدوار به کسب رتبه دومی در لیگ و حضور دوباره در لیگ نخبگان آسیا هستیم. این فصل، در آستانه حضور در مرحله حذفی لیگ نخبگان، متوقف شدیم. البته این رقابت‌ها هم با توجه به اتفاقات منطقه‌ای که خودتان از آن آگاه هستید کمی برای ما بد پیش رفت؛ مجبور بودیم در قطر و دبی بدون حضور تماشاگران فوق‌العاده‌مان بازی کنیم. خب واضح است که وقتی قرار است با تیمی از خود قطر در قطر بازی کنیم، شرایط مشابه نخواهد بود…

*چه مسیری را طی کردی تا به این مرحله برسی؟

من 10 سال در سنت‌اتین بودم که 4 سالش به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای بود. 2 فصل هم که به تیم «پو» قرض داده شدم و بعد هم در الجزایر به فوتبالم ادامه دادم.

*چرا صبر نکردی که به عنوان دروازه‌بان شماره یک سنت‌اتین تبدیل شوی؟

این کار با حضور استفان روفیه که دست‌نیافتی بود و از سوی دیگر به تیم ملی فرانسه هم دعوت شده بود، غیرممکن بود. وقتی دروازه‌بان سوم هستی، منتظر می‌مانی. در 18، 19 و یا 20 سالگی صبر کردن ایرادی ندارد؛ حتی با پذیرش اینکه در پست دروازه‌بانی سن پختگی، سن بالایی است. در 22 سالگی به خودم گفتم که باید دیگر حرفه‌ام را بسازم؛ درحالی که قراردادم را با سنت‌اتین تمدید کرده بودم، دستمزدم را کاهش داده بودم و بی‌خیال پاداش‌هایم شده بودم، به یک دسته پایین‌تر رفتم و عضوی از تیم «پو» شدم. تجربه فوق‌العاده‌ای بود. سال بعدش توانستیم به لیگ 2 فرانسه صعود کنیم. من به سنت‌اتین برگشتم و کلود پوئل به من گفت: «بمان، می خواهم در پیش‌فصل شرایطت را ارزیابی کنم». پیش‌فصل گذشت و فقط یک سال دیگر از قراردادم باقی مانده بود و دیگر نمی‌خواستم بیش از این صبر کنم؛ نمی‌خواستم نیمکت‌نشین باشم، می‌خواستم فشار و استرس نتیجه بازی را لمس کنم چون این موضوع موتور محرک من بود. بعد، پیشنهادی از الجزایر داشتم که فرصت بازی کردن را در اختیارم می‌گذاشت. این همان چیزی بود که می‌خواستم؛ به الجزایر رفتم و 4 سال بازی کردم.

*یعنی فقط به همین دلیل تصمیم گرفتی به الجزایر بروی؟

نه، همیشه گوشه ذهنم حضور در تیم ملی الجزایر را مرور می‌کردم. به خودم گفتم آیا حضور در لیگ 2 این خواسته را محقق می‌کنند؟ نباید از شانسم استفاده کنم؟ آن روزها شرایط در فرانسه پیچیده بود، اصلا راحت نبود. به خودم گفتم برای اینکه اسمم شناخته شود باید الجزایر بروی، کشورت.

*می‌توانستی ملیت الجزایری را انتخاب کنی؟

پدرم 100 درصد الجزایری است، مادرم 100 درصد فرانسوی. من با فرهنگ دوگانه‌ای بزرگ شدم ولی همیشه می‌خواستم به این بخش الجزایری بودن خودم ببالم. نمی‌خواهم بگویم 100 درصد الجزایری هستم، بیشتر الجزایری-فرانسوی هستم. این چیزی است که درون خون من است ولی در سرم، 100 درصد الجزایری هستم.

*پس رویای بازی کردن در مراکش با تیم ملی الجزایر در جام ملت‌های آفریقا را داری.

بازی برای الجزایر در جام ملت‌های آفریقا، رویا نیست، هدف است. هر صبح که از خواب بیدار می‌شوم، به خودم می‌گویم سخت‌تر تلاش کن چون جام ملت‌ها و احتمالا جام جهانی در پیش است. باید صد خودم را بگذارم. همه چیز دست من نیست ولی به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای، امکان فراهم کردن شرایط برای موفقیت خودم را دارم.

*به عنوان سوال آخر، استایل دروازه‌بانی‌ات را چطور توصیف می‌کنی؟

من توانایی فرماندهی کردن تیم را دارم. توانسته‌ام بخشی انگیزه (به تیم) منتقل کنم. روی خط، دروازه‌بان بسیار خوبی هستم، در تک‌به‌تک‌ها هم خیلی خوب هستم. قد من هم به اندازه کافی بلند (۱.۹۲) و کمی هم سنگین (۹۳) هستم. در سنت‌اتین با استفان روفیه کار کرده‌ام، پس سبک من به او نزدیک است.