طرفداری | دژان استانکوویچ (Dejan Stanković) زاده ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۸ در شهر بلگراد یوگسلاوی سابق و صربستان امروزی است. او در پست‌های هافبک مرکزی، راست و نفوذی بازی می‌کرد. دوران کودکی دژان با تنش‌های سیاسی و اجتماعی در یوگسلاوی همراه بود و راه رهایی دژان از این ناآرامی‌ها، بازی فوتبال بود. علاقه او به فوتبال از فوتبالیست‌بودن پدر و مادرش شکل گرفته بود. پدر دژان یعنی بورا، برای اسلوگا زمون بازی می‌کرد و مادرش، فوتبالیست OFK بئوگراد بود. دژان فوتبالش را از سال ۱۹۸۵ با بازی در تیم جوانان باشگاه تلئوپتیک آغاز کرد و هفت سال در این باشگاه توپ زد. تومیسلاو میلیچویچ، استعدادیاب مشهور ستاره سرخ بلگراد، این بازیکن را به سران باشگاهش پیشنهاد داد و نتیجه آن، حضور دژان در جمع سفید و سرخ‌های صرب بود. در سال ۱۹۹۴، این بازیکن به تیم بزرگسالان ستاره سرخ منتقل شد.
نخستین بازی استانکوویچ برای ستاره سرخ در برابر OFK بئوگراد رقم خورد. او در فصل نخست حضورش در این باشگاه، موفق شد تا در هفت بازی تیمش به میدان برود. پس از پایان تحریم یوگسلاوی از سوی سازمان ملل متحد، تیم‌های این کشور توانستند در رقابت‌های اروپایی شرکت کنند؛ اتفاقی که باعث شد تا استانکوویچ در دومین فصلش در ستاره سرخ، بازی در مرحله مقدماتی جام یوفا را تجربه کند. پس از گلزنی برابر بودوچنوست پودگوریچا، این بازیکن به آمار ۳۰ بازی و پنج گل رسید. استانکوویچ در دو فصل بعدی خود، بازیکن مهم‌تری در ترکیب تیمش بود و آمارهای ۳۷ بازی و ۱۳ گل در فصل ۹۷-۱۹۹۶ و ۳۹ بازی و ۲۱ گل در فصل ۹۸-۱۹۹۷ را ثبت کرد. بازوبند کاپیتانی ستاره سرخ در ۱۹ سالگی، اتفاق مثبتی برای استانکوویچ جوان بود. او در جام برندگان نیز گلزنی کرد و با بریس برابر کایزرسلاترن و بازی خوبش برای بارسلونا، مورد توجه فوتبال‌دوستان قرار گرفت. یک قهرمانی لیگ یوگسلاوی به همراه سه جام حذفی این کشور، افتخارات دژان به همراه ستاره سرخ بود.
پیشنهادات مختلف از باشگاه‌های مطرح اروپایی، ثمره بازی‌های درخشان این بازیکن در لیگ یوگسلاوی و جام برندگان اروپا بود. پیشنهاد لاتزیو برای جذب استانکوویچ، مبلغی معادل با ۱۲.۳ میلیون یورو بود که سران ستاره سرخ را به فروش کاپیتان جوان‌شان راضی کرد. او در نخستین بازی خود برای لاتزیو، پس از پیروزی تیمش برابر یوونتوس، قهرمانی سوپرجام ایتالیا را تجربه کرد. استانکوویچ در نخستین بازی فصل سریآ برابر پیاچنزا گلزنی کرد تا به یکی از مردان مورد اعتماد اسون گوران اریکسون، سرمربی وقت لاتزیو تبدیل شود. لاتزیو در این فصل به قهرمانی جام برندگان اروپا رسید و در راه این مهم، استانکوویچ، یک گل به پارتیزان بلگراد در مرحله یک‌هشتم نهایی و سه گل در دو بازی رفت و برگشت یک‌چهارم نهایی برابر پانیونیوس به ثمر رساند. ۴۲ بازی، ۹ گل و دو پاس گل، حاصل کار این بازیکن در نخستین فصل حضورش در فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی در سریآ، سوپرجام اروپا و جام حذفی ایتالیا، دستاورد مشترک استانکوویچ و لاتزیو در فصل ۰۰-۱۹۹۹ بود. بریس برابر لچه و گلزنی برابر کالیاری، از لحظات مهم استانکوویچ در این فصل بود. ۳۲ بازی، پنج گل و دو پاس گل در این فصل برای این بازیکن ثبت شد.
«اژدها»، لقبی بود که هواداران لاتزیو به هافبک مقتدر و شوت‌زن خود داده بودند. این بازیکن، سه فصل و نیم در لاتزیو حضور داشت و آمارهای ۳۳ بازی و دو گل در فصل ۰۱-۲۰۰۰، ۳۶ بازی، هشت گل و دو پاس گل در فصل ۰۲-۲۰۰۱، ۳۸ بازی، شش گل و پنج پاس گل در فصل ۰۳-۲۰۰۲ و ۲۷ بازی، چهار گل و شش پاس گل در فصل ۰۴-۲۰۰۳ را ثبت کرد. پس از حضور مانچینی به عنوان سرمربی لاتزیو، فرم فوتبالی استانکوویچ بهتر از زمان حضور دینو زوف و آلبرتو زاکرونی شد و این دو که پیش‌تر هم‌بازی یکدیگر بودند، همکاری موفقی را شکل دادند. افتخارات دژان در لاتزیو، یک قهرمانی در سریآ، جام برندگان اروپا و سوپرکاپ اروپا به همراه دو قهرمانی در جام حذفی و سوپرکاپ ایتالیا بود. مشکلات مالی لاتزیو سبب شد تا استانکوویچ، پس از قرارگیری در بازار نقل و انتقالات زمستانی، انتقالی چهار میلیون یورویی به اینتر داشته باشد. این بازیکن در ابتدا، مذاکرات مهمی را با یوونتوس تجربه کرده بود اما در لحظات پایانی، این انتقال منتفی شد. دیدار برابر سیه‌نا در هفته ۱۹ سریآ، نخستین بازی استانکوویچ با پیراهن اینتر بود. او در هفته ۲۲ و دربی دلامادونینا، زننده یکی از گل‌های اینتر برابر میلان بود و در حساس‌ترین بازی، پایش به گلزنی باز شد. این گل از روی نقطه کرنر، به صورت مستقیم وارد دروازه رقیب همیشگی اینتر شد تا اژدهای صربستانی، محبوب سکوهای نراتزوری شود. یک گل و دو پاس گل در هفته ۲۸ برابر یوونتوس، از دیگر لحظات مهم استانکوویچ در شش ماه نخست حضورش در اینتر بود.
او در دو فصل بعدی حضورش در اینتر که با سرمربی‌گری یار غارش، روبرتو مانچینی همراه بود، هم‌چنان یکی از بازیکنان فیکس و مهم تیمش بود و به آمارهای ۴۷ بازی، شش گل و ۱۲ پاس گل در فصل ۰۵-۲۰۰۴ و ۳۸ بازی، شش گل و هفت پاس گل رسید. از فصل ۰۷-۲۰۰۶ بود که جایگاه استانکوویچ در تاریخ باشگاه اینتر، طلایی‌تر شد. چهار قهرمانی متوالی در چهار فصل بعدی به همراه مانچینی و مورینیو، این هافبک صرب را به بهترین فرم فوتبالش رساند. او عضوی کلیدی از اینتر طلایی اواخر نخستین دهه قرن ۲۱ بود. آمارهای این بازیکن در این چهار سال رویایی، ۴۵ بازی، شش گل و ۱۱ پاس گل در فصل ۰۷-۲۰۰۶، ۳۱ بازی، یک گل و پنج پاس گل در فصل ۰۸-۲۰۰۷، ۳۸ بازی، پنج گل و شش پاس گل در فصل ۰۹-۲۰۰۸ و ۴۳ بازی، پنج گل و چهار پاس گل در فصل ۱۰-۲۰۰۹ بود. او در راه نخستین قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپای فصل ۱۰-۲۰۰۹، دو گل به روبین قازان و دینامو کیف در مرحله گروهی زد و در دیدار فینال برابر بایرن مونیخ به میدان رفت. پس از جدایی مانچینی از اینتر، این هافبک صربستانی چندان مورد علاقه ژوزه مورینیو، جانشین مانچینی نبود. از این رو، استانکوویچ بار دیگر مدنظر یوونتوس قرار گرفت و مذاکرات به مراحل جدی‌تری رسیده بود تا اینکه استانکوویچ، تصمیم گرفت تا برای جایگاهش در نراتزوری بجنگد. مورینیو در ابتدای حضورش در اینتر، استانکوویچ را آن هافبک آماده لاتزیو نمی‌دانست و این موضوع را در یک مصاحبه با هواداران تیمش به اشتراک گذاشت اما جنگندنی اژدها، مورینیو را مجبور به پذیرش حضورش در ترکیب اصلی تیم کرد.
پس از جدایی مورینیو از اینتر، استانکوویچ، سه فصل دیگر فوتبالش را در اینتر باقی ماند و به آمارهای ۴۰ بازی، ۹ گل و شش پاس گل در فصل ۱۱-۲۰۱۰، ۲۵ بازی و سه پاس گل در فصل ۱۲-۲۰۱۱ و سه بازی در فصل ۱۳-۲۰۱۲ رسید. از مهم‌ترین لحظات این فصول دژان، هت‌تریک برابر پارما در سال ۲۰۱۰، گلزنی در جام باشگاه‌های جهان برابر سئونگنام و گلزنی در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۱ برابر شالکه بود. گل استانکوویچ به شالکه، یکی از گل‌های زیبای این بازیکن با پیراهن اینتر بود و در برابر دروازه‌بانی چون مانوئل نویر به ثمر رسید. نویر که به سبک سوئیپری خود در پست دروازه‌بان، از دروازه دور شده بود، با شلیک سهمگین اژدهای صرب روبه‌رو شد و گل زیبایی را دریافت کرد. استانکوویچ در سال ۲۰۱۳، تصمیم گرفت تا هم‌زمان با پایان دوران حضورش در اینتر، از دنیای فوتبال خداحافظی کند. نام این بازیکن در سال ۲۰۱۹ به تالار مشاهیر اینتر رسید. افتخارات این بازیکن با اینتر، پنج قهرمانی در سریآ، چهار قهرمانی در جام حذفی و سوپرکاپ ایتالیا و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان بود. پاس‌های دقیق، خلاقیت، تطبیق‌پذیری، تعصب و شوت‌های مهلک از فواصل دور، ویژگی‌های استانکوویچ در میانه میدان بوده است.
نخستین بازی ملی استانکوویچ برای تیم ملی یوگسلاوی در سال ۱۹۹۸ برابر تیم ملی کره جنوبی رقم خورد که با بریس این بازیکن همراه بود. او در ادامه رهسپار جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شد و در نخستین بازی خود در این آوردگاه برابر تیم ملی ایران، ۴۰ دقیقه بازی کرد. او در دو بازی دیگر مرحله گروهی نیز به میدان رفت و جام جهانی ۱۹۹۸ را با سه بازی به پایان رساند. این بازیکن در یورو ۲۰۰۰ نیز حضور داشت و در دو بازی این تورنمنت به میدان رفت. پس از دیدار یوگسلاوی برابر فرانسه در سال ۲۰۰۲ که آخرین بازی ملی استانکوویچ با یوگسلاوی سابق بود، او به تیم ملی صربستان و مونته نگرو دعوت شد. دیدار برابر تیم ملی ایتالیا در سال ۲۰۰۲، شروع کار دژان در دوره جدید ملی‌اش بود. او به همراه صربستان و مونته نگرو به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کرد و در سه بازی خود در این آوردگاه، موفق به ثبت یک پاس گل برابر ساحل عاج شد. پس از جام جهانی ۲۰۰۶، صربستان و مونته نگرو از یکدیگر جدا شدند تا استانکوویچ در همین سال برابر تیم ملی جمهوری چک به نخستین بازی‌اش در تیم ملی صربستان برسد. او به همراه صربستان راهی جام جهانی ۲۰۱۰ شد و در سه بازی این جام با بازوبند کاپیتانی به زمین رفت. آخرین بازی ملی استانکوویچ در سال ۲۰۱۳ برابر تیم ملی ژاپن به ثبت رسید. آمارهای ملی استانکوویچ در تیم ملی یوگسلاوی، ۴۰ بازی، هشت گل و سه پاس گل بود و سپس در صربستان و مونته نگرو با ۳۴ بازی، هشت گل و یک پاس گل، ادامه یافت. او در تیم ملی صربستان، ۴۲ بازی، سه گل و چهار پاس گل را ثبت کرد. استانکوویچ دو بار به عنوان «مرد سال فوتبال صربستان» برگزیده شده است. او پس از پایان فوتبالش، مربیگری را با باشگاه ستاره سرخ بلگراد شروع کرد تا دوره جدیدی را در فوتبال تجربه کند.
از سری خاطرات فوتبالی
نویل ساوتهال؛ دروازه‌بان افسانه‌ای اورتون و تیم ملی ولز با سابقه هشت عنوان قهرمانی
تونی گالوین؛ از مطالعات روسیه تا قهرمانی جام یوفا با تاتنهام
لی شارپ؛ خوش پوستر منچستر یونایتد با سابقه بازی در سمپدوریا و لیدز
source