به گزارش “ورزش سه”، اولمو پیش از دیدار با اینتر در ورزشگاه جوزپه مه‌آتزا اعلام کرد که از پیوستن به بارسا پشیمان نیست، و مدیران و کادر فنی باشگاه نیز همین نظر را دارند. در مقایسه با نیکو ویلیامز، دیگر گزینه نقل‌وانتقالاتی تابستان گذشته، هیچ‌کس در بخش ورزشی بارسلونا تردیدی درباره انتخاب اولمو ندارد.
اولمو با تعهد کامل و پس از آنکه احساس کرد دوره‌اش در بوندس‌لیگا به پایان رسیده، به بارسلونا بازگشت. این تعهد برای خوان لاپورتا، دکو و هانسی فلیک ارزشمند بود، به‌ویژه به دلیل توانایی‌های فنی بی چون و چرای او. فلیک از ابتدا اولمو را به عنوان هافبک تهاجمی اصلی خود انتخاب کرد، بازیکنی با ایده‌های روشن در نزدیکی محوطه جریمه، توانایی همکاری با هم‌تیمی‌ها و استعداد گلزنی. مشکلات ثبت قرارداد به دلیل قوانین فرپلی مالی باعث شد او دو بازی ابتدایی لالیگا را از دست بدهد، اما پس از رفع موانع، ورود او به تیم درخشان بود.
با این حال، مصدومیت‌ها مانع درخشش مداوم او شدند. اولمو به دلیل مصدومیت عضلانی از ۱۶ سپتامبر تا ۱۷ اکتبر غایب بود و هشت بازی را از دست داد. در ابتدای سال، مصدومیت ناشی از فشار زیاد او را ۱۹ روز و پنج بازی دیگر دور نگه داشت. آخرین مصدومیت در ناحیه همسترینگ، ۲۰ روز و هفت بازی دیگر را از او گرفت. در مجموع، او ۲۰ بازی را به دلیل مصدومیت از دست داد، که برای بازیکنی در سطح او بسیار است.
با وجود این مشکلات، عملکرد اولمو در اولین فصل حضورش در بارسلونا قابل توجه بود.
او در ۳۹ بازی (۱۹۳۴ دقیقه) ۱۲ گل زد و ۷ پاس گل داد. در لالیگا در ۲۵ بازی (۱۰ گل و ۴ پاس گل)، در لیگ قهرمانان در ۹ بازی (۲ گل و ۱ پاس گل) و در جام حذفی در ۴ بازی (۲ پاس گل) حضور داشت. در سوپرکاپ نیز ۳۰ دقیقه مقابل رئال مادرید بازی کرد. گل‌های او اغلب تعیین‌کننده بودند و ۸ امتیاز برای بارسا به ارمغان آوردند، از جمله دبل مقابل رایو وایکانو، دو گل در دربی مقابل اسپانیول و گل‌های تک مقابل لاس‌پالماس و مایورکا.
بارسلونا معتقد است بدون مصدومیت‌ها و فشارهای روانی، عملکرد اولمو حتی بهتر می‌شد و فصل آینده او یکی از ستاره‌های اصلی تیم فلیک خواهد بود.
source