اولین وعده جدی دنیامالی که پوچ شد
احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان ۱۸ مهر ۱۴۰۳ نیز در حاشیه جلسه هیأت دولت در جمع خبرنگاران تاکید کرد: «ورزشگاه‌های ایران برای میزبانی مسابقات بین‌المللی در سطح مناسبی قرار دارند و به زودی و تا آخر پاییز، ورزشگاه آزادی به مدار بهره برداری خواهد رسید.» با این حال بازگشایی ورزشگاه آزادی بازهم به پایان پاییز نرسید و هرچند با دو تیم منتخب ۹۸ و پیشکسوتان سرخابی در تاریخ ۱۰ دی‌ماه به صورت نمادین به مصاف هم رفتند، با این حال مشخص شد ورزشگاه هنوز ایرادهای اساسی دارد و نمی‌تواند میزبان بازی‌ها باشد. در نهایت اول بهمن‌ماه ورزشگاه به صورت رسمی با دیدار استقلال و شمس آذر وارد چرخه مسابقات شد؛ هرچند با ظرفیت محدود و فقط با ترمیم سکوهای غربی و تونل‌ها که مشخصاً بازسازی سه ضلع شرقی، شمالی و جنوبی باقی ماند. سه ضلعی که قرار بود همزمان با برگزاری مسابقات، کار بازسازی آنها انجام شود تا ورزشگاه آزادی هرچه زودتر تکمیل شود.
پوچی به جای پوچ دیگر
سید محمدعلی ثابت قدم رئیس شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی وزارت ورزش و جوانان، اسفند ماه ۱۴۰۳ در مورد بازسازی نهایی ورزشگاه آزادی گفت: «ورزشگاه در ضلع غربی حدود ۳۰ درصد بازسازی را شامل می‌شود که در حال انجام است، اما بازسازی کامل امیدواریم تا پایان فصل جاری لیگ برتر فوتبال و تا شروع دوباره لیگ آینده به اتمام برسد.» براین اساس، انتظار می‌رفت ورزشگاه آزادی در همین روزها آماده بهره‌برداری کامل باشد و دو تیم استقلال و پرسپولیس دیگر با مشکلی از این حیث مواجه نباشند، اما احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان ۶ تیرماه بود که آب پاکی را روی دست هر دو باشگاه بزرگ پایتخت و میلیون‌ها هوادار فوتبال ریخت تا این وعده هم مانند وعده‌های قبلی پوچ از آب درآید.
وعده‌های دور و یک دنیا ناامیدی
احمد دنیامالی در مورد بازسازی ورزشگاه آزادی گفت: «آن چیزی که پیش‌بینی شده بود، قرار بود این ورزشگاه کلاً تعطیل شود. وقتی که قرار شد تعطیل شود، پیش‌بینی‌هایی می‌شد که ما در پایتخت تیم‌های بزرگی داریم و یک استادیوم‌هایی را داشته باشیم که این ظرفیت و گنجایش را داشته باشد. ما تصمیم گرفتیم هم مسابقات ملی و دیدارهای پرسپولیس و استقلال را داشته باشیم و هم بازسازی را انجام بدهیم. در این راه تا الان موفق بوده‌ایم. آن چیزی که قبلاً طرح کردیم، پایان بازسازی برای اواخر ۱۴۰۵ است، اما تلاش می‌کنیم که بتوانیم سرعت‌مان را بالا ببریم. اگر می‌خواستیم بسازیم، شاید راحت‌تر بود. آن تاریخی که اعلام شده بود، بر این مبنا بود که از آن استفاده نشود. ما الان هم استفاده می‌کنیم و هم دنبالش هستیم که تا آن زمان به اتمام برسانیم.»
حسرتی که دو فصل دیگر ادامه دارد
اکنون که بیش از یک سال از آغاز بازسازی ورزشگاه آزادی گذشته،آنچه باقی مانده نه ورزشگاهی نوسازی‌شده است،نه حتی زمان‌بندی‌ای که بشود به آن تکیه کرد؛تنها چیزی که انباشته شده، مجموعه ای از وعده‌هایی است که هر بار، با وعده‌ای جدید جایگزین شده‌اند. حالا که لیگ بیست‌وپنجم هم با تأخیر شروع می‌شود، انتظار می‌رفت حداقل تکلیف میزبانی سرخابی‌ها مشخص شود؛ اما وقتی وزیر ورزش با خونسردی از سال ۱۴۰۵ به‌عنوان زمان پایان بازسازی صحبت می‌کند، یعنی باید لااقل دو فصل دیگر هم کوچ اجباری پرسپولیس و استقلال را به شهرهای اطراف تهران تماشا کرد. آن هم در شرایطی که ساخت کامل این مجموعه ورزشی [نه فقط ورزشگاه فوتبال] ۱۸ ماه زمان برد و حالا بازسازی یک استادیوم فوتبالش، تبدیل به چالشی بزرگ شده است.