به گزارش “ورزش سه”، آندره‌آ استراماچونی، سرمربی پیشین اینتر و استقلال و مفسر فعلی شبکه DAZN، با اقدامی شجاعانه موفق شد جان دو دختر نوجوان را که در سواحل پوگلیا در حال غرق شدن بودند، نجات دهد. این حادثه در تاریخ ۲۸ ژوئیه در منطقه گارگانو رخ داد؛ جایی که استراماچونی همراه خانواده‌اش در تعطیلات به سر می‌برد. او بدون تردید وارد عمل شد و این دو دختر ۱۷ و ۱۹ ساله اهل بولزانو را از مرگ حتمی نجات داد. در پی این اقدام، گارد ساحلی ایتالیا با اهدای پیراهن قرمز ناجیان غریق از او تقدیر کرد.
استراماچونی درباره این ماجرا می‌گوید: «زیر سایه‌بان همراه با همسر و فرزندانم نشسته بودم که ناگهان متوجه ازدحام مردم در ساحل شدم. یکی از ناجیان داخل آب بود و با سوت سعی داشت جلب توجه کند. دو دختر را دیدم که در آب دست و پا می‌زدند و فریاد می‌کشیدند. بلافاصله از جا بلند شدم و به سرعت به سمت آب رفتم. خطر را فوراً حس کردم؛ ناجی غریق به‌تنهایی قادر به نجات‌شان نبود.»
با این حال، استراماچونی نمی‌خواهد به عنوان قهرمان شناخته شود و می‌گوید: «من نه قهرمانم و نه فوق‌العاده. حتی خودم هم لحظه‌ای احساس خطر کردم. اما به‌عنوان کسی که از نظر جسمی و ذهنی توانایی لازم را برای چنین موقعیتی دارد، احساس کردم باید وارد عمل شوم. در روزهای اخیر دریا همیشه متلاطم بود و موج‌ها در دو دماغه صخره‌ای در دو طرف ساحل جمع می‌شدند. دخترها درست در همان نقطه خطرناک بودند.»
او ادامه می‌دهد: «غریق نجات هم مثل من بدون هیچ وسیله‌ای مثل حلقه نجات یا طناب وارد آب شده بود. از من خواست به سمت دختر بزرگ‌تر بروم و خودش سراغ دختر دیگر رفت. وقتی به دختر رسیدم، ترسیده بود. موج‌ها بلند و آب عمیق بود. به او گفتم آرام باشد و روی پشتش بخوابد. گفتم تا ۵ دقیقه دیگر همه چیز تمام می‌شود. و همین‌طور هم شد. وقتی به نقطه‌ای امن نزدیک ساحل رسیدیم، برگشتم تا ببینم ناجی و دختر دوم کجا هستند. دیدم او در شوک است و ناجی نمی‌تواند کمکش کند، پس فوراً برگشتم.»
استراماچونی ادامه می‌دهد: «وضع دختر کوچک‌تر بحرانی بود؛ مدام زیر آب می‌رفت و بالا می‌آمد، و مقدار زیادی آب خورده بود. در همین زمان قایق نجات موفق شد غریق نجات را سوار کند و به سمت ما بیاید، اما ما خیلی به صخره‌ها نزدیک بودیم. از روی صخره‌ها طناب پرتاب کردند، اما نمی‌توانستیم آن را بگیریم. کم‌کم خودم هم شروع به ترسیدن کردم، چون آن دختر من را زیر آب می‌کشید. فکر می‌کرد قرار است بمیرد.»
با این حال، استراماچونی خونسردی‌اش را حفظ کرد. سرمربی سابق استقلال می‌گوید: «از دختر خواستم گوش بدهد و اعتماد کند. فقط یک راه خروج وجود داشت؛ یک شکاف کوچک میان صخره‌ها. او را گرفتم و عملاً او را به داخل شکاف پرتاب کردم، و خودم زیر آب رفتم. وقتی بیرون آمدم، جهت‌ها را گم کرده بودم و به صخره‌ها برخورد کردم. مردم از بالا طناب انداختند و مرا بالا کشیدند. دست‌ها و پاهایم زخم شد، اما دختر نجات پیدا کرده بود؛ هرچند این را تازه وقتی به ساحل رسیدم فهمیدم. نفس راحتی کشیدم.»
استراماچونی در پایان می‌گوید: «وقتی به ساحل رسیدم، پسرم از من پرسید: «بابا، اگر می‌مردی چی؟» من این کار را از روی حس محافظت انجام دادم، طوری که انگار در آن آب همسرم یا یکی از فرزندانم بود. آن ناحیه واقعاً خطرناک است. نباید بی‌احتیاطی کرد یا آن را دست‌کم گرفت».
آن دو دختر پس از تشکر از استراماچونی به ترنتینو آلتو آدیجه بازگشتند. با این حال، او تأکید می‌کند که نباید او را قهرمان نامید: «من قهرمان نیستم، اما آن دخترها قطعاً غرق می‌شدند و غریق نجات با آن شرایط دریا موفق نمی‌شد. هیچ‌وقت لحظه‌ای تردید نکردم، بلافاصله به آب پریدم. این داستان را تعریف می‌کنم تا هر کس آن را می‌خواند بداند که باارزش‌ترین دارایی انسان، زندگی است». دو دختر، حالا این حقیقت را به‌خوبی آموخته‌اند.
source