به گزارش روزپلاس، بیست‌وپنجمین دوره بازی‌های المپیک ناشنوایان این روزها در شهر توکیو ژاپن در حال برگزاری است؛ رویدادی که از ۲۴ آبان آغاز شده و تا ۶ آذر ادامه خواهد داشت و در این فاصله ورزشکاران ناشنوای سراسر جهان در رشته‌های مختلف برای کسب افتخار تلاش می‌کنند.
توکیو شهری که همواره در میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی پیشتاز بوده این بار نیز نشان داده است که استانداردهایش در نظم، احترام و انسان‌دوستی تا چه اندازه زبانزد است.
حضور چشمگیر داوطلبان ژاپنی در المپیک ناشنوایان
یکی از مهم‌ترین نکاتی که از همان روز نخست توجه هر شرکت‌کننده‌ای را جلب می‌کند حضور گسترده و چشمگیر نیروهای داوطلب ژاپنی است. این نیروهای داوطلب که شامل جوانان می‌شود در تمام نقاط مورد نیاز دیده می‌شوند؛ از سالن‌های ورزشی و محوطه هتل گرفته تا مراکز حمل‌ونقل هر ورزشکار یا خبرنگاری که به کمک نیاز داشته باشد با روی گشاده با چند داوطلب روبه‌رو می‌شود که با حوصله و آرامش در کنار او می‌مانند تا مشکلش کاملاً حل شود.
رفتار آن‌ها به حدی مهربانانه و مسئولانه است که گاهی احساس می‌شود هیچکس در این شهر تنها رها نمی‌شود؛ انگار مهمانان برایشان جایگاه ویژه‌ای دارند و تا اطمینان پیدا نکنند طرف مقابل راهش را پیدا کرده یا نیازش رفع شده او را رها نمی‌کنند. این سطح از مسئولیت‌پذیری، صبوری و احترام یکی از ویژگی‌هایی است که تجربه حضور در المپیک ناشنوایان در ژاپن را برای بسیاری از خبرنگاران و ورزشکاران به تجربه‌ای متفاوت تبدیل کرده است.
پرچم‌های ایران در دست مهاجران؛ صحنه‌ای زیبا در مسابقات
اما کاروان ایران در این دوره از بازی‌ها با صحنه‌های جالب و خوشحال‌کننده‌ای روبه‌رو شده است. یکی از این موارد حضور چشمگیر تماشاگران ایرانی مقیم کشورهای مختلف اروپایی است. در برخی مسابقات به‌ویژه رقابت‌های فوتبال ایرانی‌هایی که سال‌هاست در کشورهایی مانند آلمان، هلند و انگلستان زندگی می‌کنند با پرچم ایران وارد سالن‌ها شده‌اند تا از تیم کشورشان حمایت کنند.
دیدن خانواده‌ها و جوانانی که از راه‌های دور خود را به توکیو رسانده‌اند تا بازی‌های ایران را از نزدیک ببینند برای اعضای کاروان صحنه‌ای دلگرم‌کننده بوده است. این حضور پررنگ ایرانیان خارج از کشور نشان می‌دهد که موفقیت‌ها و تلاش‌های ورزشکاران ناشنوا چقدر برای جامعه ایرانی چه داخل کشور و چه خارج از مرزها اهمیت دارد.
احترام ژاپنی‌ها در دل محدودیت زبانی
در این میان یک نکته جالب و شاید برای بسیاری از ایرانی‌ها شگفت‌انگیز واقعیت مهارت زبان انگلیسی در میان مردم ژاپن است. برخلاف تصور رایجی که در ایران وجود دارد و بسیاری فکر می‌کنند اکثر مردم ژاپن به زبان انگلیسی مسلط هستند واقعیت میدانی چیز دیگری نشان می‌دهد.
بخش قابل توجهی از نیروهای حاضر در سالن‌های مسابقات چه کارکنان رسمی و چه داوطلبان تسلط زیادی به زبان انگلیسی ندارند. برای همین آن‌ها معمولاً از Google Translate برای برقراری ارتباط با ورزشکاران، مربیان و خبرنگاران خارجی استفاده می‌کنند.
صحنه‌هایی که داوطلبان با گوشی در دست می‌ایستند جمله‌ها را وارد می‌کنند و ترجمه را نشان می‌دهند به یکی از تصاویر تکرارشونده و دوست‌داشتنی این بازی‌ها تبدیل شده است. آنچه این وضعیت را جذاب‌تر می‌کند تلاش آن‌ها برای حفظ احترام و رساندن دقیق منظور است؛ حتی اگر روند ترجمه زمان‌بر یا با دشواری همراه باشد باز هم با لبخند ادامه می‌دهند.
دانش آموزان تماشاگران اصلی
از دیگر نکات قابل توجه این دوره نوع تماشاگران سالن‌هاست. برخلاف بسیاری از رویدادهای بین‌المللی که عمدتاً بزرگسالان یا علاقه‌مندان حرفه‌ای در آن حضور دارند تماشاگران عمده بازی‌های المپیک ناشنوایان در توکیو دانش‌آموزان هستند؛ آن هم دانش‌آموزان کم‌سن‌وسال که اغلب در مقطع ابتدایی یا راهنمایی مشغول تحصیل هستند. به نظر می‌رسد مدارس ژاپن گروه‌گروه دانش‌آموزان را با هماهنگی قبلی به سالن‌ها می‌آورند تا از نزدیک با مفهوم رقابت سالم، احترام به تنوع و توانایی‌های متفاوت انسان‌ها آشنا شوند.
حضور این دانش‌آموزان با نظم مثال‌زدنی و شور و اشتیاق کودکانه فضای متفاوتی به مسابقات داده است. آن‌ها با هیجان برای ورزشکاران بدون توجه به ملیت دست می‌زنند و گاهی پلاکاردهای ساده و کودکانه‌ای در دست دارند. این موضوع نه‌تنها به جذابیت فضا کمک کرده بلکه نشان می‌دهد ژاپنی‌ها چگونه به نسل جدید خود آموزش می‌دهند که تفاوت‌ها را ببینند، احترام بگذارند و از رقابت‌های انسانی الهام بگیرند.