این شما و این خوشحال ترین مرد روی زمین!

به گزارش خبرورزشی، گاتزتا دلواسپرت شادی اینزاگی بعد از رساندن اینتر به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا را زیبا بازتاب داده است؛ 

اگر کسی را می‌شناسید که خوشحال‌تر از *سیمونه اینزاگی* است، پیدایش کنید و به او تبریک بگویید؛ چون انسان بسیار خوش‌شانسی است. هیچ بادی نیست که این مربی را متوقف کند؛ حتی بایرن – و بله، همان بایرن بزرگ – هم نتوانست جلوی پیشروی او را بگیرد. مربی‌ای که شاهکار ساخت: همه‌چیز را در این مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی کامل مدیریت کرد؛ از آماده‌سازی تاکتیکی بازی رفت، تا چرخش هوشمندانه‌ی بازیکنان، که باعث شد تیمش در بازی برگشتِ فوق‌العاده پرفشار، استقامت نشان دهد.

و بعد، آرامش ذهنی: وقتی بازی ۰-۱ بود، سن‌سیرو در سکوت فرو رفت و زبان بدن بازیکنان نشانی از اعتماد به‌نفس نداشت. اینزاگی رو به بارلا و دیگران با دست اشاره کرد: «آرام، آرام» و به اسکوربورد اشاره زد، گویی می‌گفت: «با مغز بازی کنید؛ مسابقه هنوز زنده است و مجموع امتیازات برابر». و بله، اصلاً اتفاقی نبود که درست پس از آن، اینتر طوفانی شد و با یک ضربه‌ی دوگانه، همه‌چیز را تغییر داد.

این باد اینتر است، باد اینزاگی. دومین صعود به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در سه فصل؛ فصلی که همه‌ی نشانه‌ها را دارد تا روزی به‌عنوان «تاریخی» شناخته شود.  

«ما همه‌چیزمان را در زمین گذاشتیم. این شب را به هواداران فوق‌العاده‌مان تقدیم می‌کنیم – اینزاگی گفت – در دل فصلی بلند و دشوار هستیم، اما دارد پاداش زیادی می‌دهد. بایرن تیمی واقعاً قوی‌ست و این را کاملاً نشان داد. به همین خاطر، صعود مقابل آن‌ها رضایت بیشتری دارد: آن‌ها هرگز شدت بازی را کم نکردند، اما ما هم به‌خوبی پاسخ دادیم. باید دو بازی بزرگ انجام می‌دادیم تا به نیمه‌نهایی برسیم.»

و این دستاورد، بخشی‌اش به‌خاطر خود اوست:  

«نه، بیشتر از من، این نتیجه‌ی کار این پسرهاست؛ پسرهایی که با هم می‌جنگند و فداکاری می‌کنند. این همان ذهنیتی است که از استانبول با خود آورده‌ایم؛ همان بازی که ما را ساخت. این تیم در دل سختی‌ها شکل گرفت. می‌دانستیم باید خیلی چیزها را، با ژانگ و حالا اوکتری، مدیریت کنیم. در این چهار سال، فوق‌العاده بوده‌ایم و جام‌های مهمی برده‌ایم. این رضایتی عظیم است، رضایتی که همه‌ی زحمات را می‌ارزد.»

اینجاست که دوباره بحث توازن مالی تیم به میان می‌آید:  

«آن درگیری پایانی روی نیمکت؟ دیمارکو کارت زرد گرفت، خوشبختانه من و باستونی نه؛ وگرنه بازی با بارسا را از روی سکوها تماشا می‌کردیم – مربی ادامه داد – باید از چنین شب‌هایی لذت برد، آن هم مقابل هوادارانمان. این لحظات باید با تمام دنیای اینتر تقسیم شود. بایرن تا قبل از این ۴ بار به سن‌سیرو آمده و هر ۴ بار پیروز شده بود. چیزی که بیش از همه در تیمم مرا تحت تأثیر قرار داد، آرامشی بود که بعد از دریافت گل اول نشان داد. حالا رو به جلو نگاه می‌کنیم؛ مسیر دشوار است، اما شادی‌های بزرگی را تجربه می‌کنیم. و می‌خواهیم همچنان بدویم. ما سرشار از غروریم، این حقیقت است.»

و این غرور دیده می‌شود، حتی اگر به زبان نیاید. غرور و خوشحالی، چه هماهنگ‌اند.  

ایستگاه بعد: بولونیا. ادامه دارد…