به گزارش خبرورزشی، ایستادگی مقابل خطرناک ترین پدیده هفده ساله جهان می تواند بلیت مونیخ را برای بارسلونا تضمین کند. این بخشی از نوشته بی نظیر گاتزتا دلواسپرت برای بازی اینتر و بارسلونا و تلاش اینزاگی برای مهار یامال است.
گاتزتا دلواسپرت نوشت؛
برای بردن نخستین اسکار دوران حرفه‌ای‌اش، لئوناردو دی‌کاپریو مجبور شد واقعاً در لاشه یک اسب بخزد. حالا شاید دندان‌های لامین یامال که پشت سیم‌کشی ارتودنسی پنهان شده‌اند، به اندازه دندان‌های خرسِ بازگشته ترسناک نباشند، اما باقی‌اش چرا—و شاید حتی بیشتر. ایستادگی مقابل خطرناک‌ترین پدیده ۱۷ساله جهان می‌تواند برای اینتر بلیت فرش قرمز مونیخ را تضمین کند. و درست از همین‌جا باید طراحی نقشه نبرد برای رویارویی دوم با ستاره بارسلونا آغاز شود: بقا، زنده‌ماندن، و ضربه زدن در لحظه درست. همه‌چیز به درک موقعیت، سرعت واکنش و صبر بستگی دارد. با مأموریتی که بین سه بازیکن تقسیم شده: دی‌مارکو، باستونی و میختاریان. هر سه با هم، با انگیزه و اشتیاق، مقابل لامینِ گرسنه.
تله و خروج‌ها
اینتر در تلاش برای محدود کردن خلاقیت‌های لامین—نه خنثی‌سازی کاملش، چون آن عملاً ممکن نیست—قصد دارد یک تله دفاعی ایجاد کند. مسئولیت اینکار با سه بازیکنی است که معمولاً در مناطقی از زمین حضور دارند که لامین یامال در آن‌ها فعالیت می‌کند. دی‌مارکو و باستونی در خط مقدم بیشترین تماس مستقیم را با او خواهند داشت، اما میختاریان نیز باید در صورت لزوم خود را بالا بکشد و کمک کند. آنچه قطعی است اینکه دی‌مارکو نباید در نبردهای تن‌به‌تن تنها بماند؛ چرا که لامین برای هر مدافعی خطرناک است، برای مدافع چپ اینتر به‌ویژه… دی‌مارکو در مونت‌ژوئیک بیشترین آسیب را دید، بخشی از آن هم به افت آمادگی بدنی‌اش مربوط می‌شود. پاهای او، درست مانند چیزی که در یورو اتفاق افتاد، دیگر با دوران اوج فاصله دارند. حتی در بازی ملی مقابل اسپانیا، با وجود درخشش نه‌چندان چشمگیر لامین، دی‌مارکو به‌وضوح به زحمت افتاد.
در آن مسابقه، باستونی به‌عنوان مدافع میانی چهار نفره از لامین فاصله داشت؛ اما حالا در سیستم اینزاگی، پیوند دفاعی در سمت چپ می‌تواند به انسجام دوباره برسد. از همین‌جاست که اینتر می‌تواند ضدحملاتش را آغاز کند—به شرط اینکه لحظه مناسب را خوب تشخیص دهد. دی‌مارکو، باستونی و میختاریان استاد این کارند؛ و همین هماهنگی بود که در بازی با بایرن در مرحله یک‌چهارم، توانست اولیسه—دیگر ستاره چپ‌پای مهارناپذیر—را با کمک همین تریوی دفاعی متوقف کند. متغیر مهمی که باید در نظر گرفت، میزان انرژی‌ای است که لامین در طول بازی مصرف می‌کند؛ چون خلاقیت، دریبل و شتاب او، به مرور زمان انرژی‌بر خواهد بود. برگ برنده اینتر روی نیمکت نشسته: کارلوس آگوستو، که در بازی رفت نیز مهره‌ای مؤثر بود، می‌تواند وارد عمل شود اگر تیم تحت فشار قرار بگیرد.
صبر و انتظار
کلید دیگر برای متوقف کردن پدیده بارسلونا، فرو آوردن خط دفاعی و صبوری است—نه فقط برای حفظ انرژی خود، بلکه برای تحلیل بردن انرژی یامال. اینزاگی پس از تساوی ۳-۳ در مونت‌ژوئیک گفته بود: «دوبله کردنش کافی نبود، بنابراین مجبور شدیم عقب بنشینیم. بعد از آن واضح بود که افت کرد و ما نیمه دومی بسیار باکیفیت ارائه دادیم.» این دقیقاً همان توانایی تشخیص لحظه است؛ توان دیدن فراتر از دندان‌های تیز یامال.
چون وقتی اینتر سرش را از لاشه بیرون می‌کشد، می‌داند که وقتش رسیده: با گردش سریع توپ برای دامفریس، و حملات عمقی زوج «تولا» (تورام + لائوتارو)، همه ابزار برای فروپاشی بارسلونا مهیاست. و اینتر می‌تواند با اطمینان به سوی شب بزرگ مونیخ حرکت کند.
source