۵ باشگاه در خطر سقوط که ممکن است ژوزه مورینیو هدایت آن‌ها را بر عهده بگیرد

طرفداری | ژوزه مورینیو از فنرباحچه اخراج شد و اکنون در جست‌وجوی شغل جدیدی است. او پیش‌تر علاقه خود را برای کار در تیمی که در انتهای جدول لیگ برتر قرار دارد، ابراز کرده بود.

مورینیو در اکتبر گذشته، پس از اخراج در جریان یک دیدار لیگ اروپا، به خبرنگاران گفته بود:

بهترین کاری که می‌توانم انجام دهم این است که وقتی فنرباحچه را ترک کردم، به باشگاهی بروم که در رقابت‌های اروپایی حضور ندارد. بنابراین آماده‌ام تا دو سال دیگر هدایت تیمی در انتهای جدول لیگ برتر انگلیس را بر عهده بگیرم؛ تیمی که به یک مربی نیاز دارد.

اکنون که این مربی ۶۲ ساله فنرباحچه را ترک کرده است، در ادامه پنج باشگاه لیگ برتری را معرفی می‌کنیم که می‌توانند مقصد احتمالی او برای یک مأموریت نجات باشند.

لیدز یونایتد

زمانی که شایعه اخراج دنیل فارکه، سرمربی لیدز، مطرح شد، نام مورینیو نیز به میان آمد. فارکه فصل گذشته با کسب ۱۰۰ امتیاز، این تیم را به قهرمانی چمپیونشیپ و صعود به لیگ برتر رسانده بود. گروه مالکیتی «سان فرانسیسکو ۴۹رز» در نهایت از او حمایت کرد، اما اگر شکست‌های سنگینی مانند باخت ۵-۰ برابر آرسنال یا حذف از لیگ کاپ مقابل تیم جوانان بحران‌زده شفیلد ونزدی تکرار شود، ماندن فارکه در الدرود بعید خواهد بود.

مورینیو اخیراً تمایل خود را برای هدایت رنجرز ــ که به‌تازگی توسط همان گروه ۴۹رز خریداری شده ــ نشان داده است. آیا این ارتباطات اتفاقی است؟ شاید فارکه بهترین گزینه برای بازگرداندن لیدز به لیگ برتر بود، اما مورینیو می‌تواند همان مربی باشد که تیم یورکشایر برای جنگی سخت در این فصل نیاز دارد. او به‌خوبی می‌تواند از روحیه «ما علیه دنیا» هواداران لیدز بهره ببرد و الد رود را به ورزشگاهی تبدیل کند که هیچ حریفی علاقه‌ای به سفر به آن نداشته باشد.

وست هم یونایتد

این گزینه در حال حاضر محتمل‌ترین مقصد به نظر می‌رسد. وست هم تیمی است که سردرگم و بی‌برنامه به نظر می‌رسد. اگر گراهام پاتر اخراج شود، مورینیو منطقی‌ترین جایگزین خواهد بود.

میک براون، پیشاهنگ پیشین چکش‌ها، سال گذشته در گفت‌وگو با فوتبال اینسایدر زمانی که لوپتگی تحت فشار بود، گفته بود:

آنچه شنیده‌ام این است که مورینیو علاقه زیادی به کار در انگلیس دارد. او هنوز در لندن خانه‌ای دارد و این موضوع کار را برایش ساده‌تر می‌کند. به من گفته شده که اگر فرصت بازگشت به یک باشگاه لندنی فراهم شود، بلافاصله از آن استقبال خواهد کرد. همه می‌دانیم او می‌خواهد به انگلیس بازگردد و متقاعد کردنش برای بازگشت از ترکیه دشوار نخواهد بود.

وولورهمپتون واندررز

ولوز یکی از دو تیمی است که هنوز در این فصل امتیازی نگرفته و پس از جدایی چند بازیکن کلیدی، در آستانه نبردی سخت برای بقا قرار دارد. ویتور پریرا فعلاً تحت فشار جدی نیست، اما سابقه او نشان می‌دهد که معمولاً در هیچ باشگاهی ماندگار نمی‌شود. اگر او بتواند در مولینکس دوام بیاورد، جای شگفتی خواهد داشت.

از آنجا که ولوز سال‌هاست با سوپرایجنت «خورخه مندس» همکاری می‌کند و ترکیب خود را با بازیکنان پرتغالی پر کرده، حضور مورینیو در این تیم چندان دور از ذهن نیست. هرچند احتمالاً از حمایت مالی گسترده برخوردار نخواهد بود، اما به نظر می‌رسد استقلالی را که مورینیو به دنبال آن است، در اختیارش بگذارند.

فولام

شاید توصیف فولام به‌عنوان تیمی در خطر سقوط کمی عجولانه باشد. آن‌ها فصل گذشته با کسب بیشترین امتیاز تاریخ خود در لیگ برتر، جایگاهی مطمئن در میانه جدول به دست آوردند. فولام در این فصل هنوز شکست نخورده و عملکرد خوب مقابل منچستریونایتد نیز نشان می‌دهد وضعیت مناسبی دارد.

با این حال، عدم فعالیت در بازار نقل‌وانتقالات تابستانی باعث بروز نارضایتی شده است و مارکو سیلوا نیز در نشست‌های خبری چهره‌ای ناامید داشته. تجربه نشان داده که تیم‌هایی با توقف در روند پیشرفت، به‌تدریج دچار افول می‌شوند و شاید فولام هم در آینده نزدیک چنین سرنوشتی داشته باشد.

از یک سو، با فضای دوستانه و هواداران مشهوری همچون هیو گرانت و دنیل ردکلیف، فولام کمی بیش از حد آرام به نظر می‌رسد تا به سراغ «آقای خاص» برود. اما از سوی دیگر، با سرمایه‌گذاری در ورزشگاه، امکانات مدرن و حتی منوهای غذایی الهام‌گرفته از رستوران‌های ستاره‌دار میشلن، حضور مورینیو می‌تواند جذابیت و هیاهوی بیشتری برای این باشگاه به همراه داشته باشد.

برنلی

این گزینه می‌تواند یک شگفتی باشد. بعید است برنلی توانایی جذب مربی با جایگاه و دستمزد مورینیو را داشته باشد، اما مالکان آمریکایی جاه‌طلب این تیم، «ال‌کی کپیتال»، ممکن است وسوسه شوند چنین اقدامی کنند. سرمایه‌گذاران اقلیت مانند جی‌جی وات، بازیکن سابق فوتبال آمریکایی، و گروه یوتیوبی «دود پرفکت» نیز احتمالاً از چنین هیجانی استقبال خواهند کرد.

کلارت‌ها تحت هدایت وینسنت کمپانی فوتبال مالکانه‌ای به سبک گواردیولا ارائه داده‌اند. اما این فلسفه چندان با شرایط برنلی هم‌خوانی ندارد. شاید وقت آن رسیده باشد که آن‌ها به ریشه‌های سرسخت و فیزیکی خود بازگردند. چه کسی بهتر از استاد دفاع مطلق برای این مأموریت؟