طرفداری | کریستین پانوچی (Christian Panucci) زاده ۱۲ آوریل ۱۹۷۳ در شهر ساوونای ایتالیا است. او در پست‌های دفاع راست، دفاع میانی و دفاع چپ بازی می‌کرد. او فرزند ویتوریو، پستچی و تمبرشناس و هانا، مادری اهل جمهوری چک است. نخستین تلاش‌های پانوچی برای کسب درآمد، کار در یک پمپ بنزین بود که باعث شد او راه‌های امرار معاش را بیاموزد. اشتیاق به فوتبال از کودکی در کریستین شکل گرفت و در سال ۱۹۸۵، با حضورش در تیم‌های پایه جنوا به کمال خود رسید. او در سال ۱۹۹۰ به تیم بزرگسالان جنوا منتقل شد و در نخستین بازی خود در هفته پایانی فصل ۹۲-۱۹۹۱، ۶۲ دقیقه برابر ناپولی بازی کرد. اشتباه برابر چیرو فررا، مهاجم خطرناک ناپولی، اتفاق تلخی بود که برای پانوچی به وقوع پیوست اما گل نشدن این توپ، توانست تا نخستین بازی پانوچی را با خاطره بدتری همراه نکند. او در فصل ۹۳-۱۹۹۲، بازیکن فیکس جنوا در خط دفاعی شد و در سه بازی لیگ برابر فوجیا، کالیاری و اینتر و یک بازی جام حذفی برابر یوونتوس، گلزنی کرد. آمار ۳۳ بازی، چهار گل و دو پاس گل، این بازیکن را به پدیده فوتبال ایتالیا تبدیل کرد.
یک فصل بازی در ترکیب اصلی جنوا برای استعدادیاب‌های ایتالیایی کافی بود تا این بازیکن را به غول‌های فوتبال این کشور معرفی کنند. جدی‌ترین پیشنهادات پانوچی از سوی یوونتوس و میلان دریافت شده بود و این بازیکن نیز در آستانه حضور در بانوی پیر قرار داشت. در ادامه، میلانی‌ها پیشنهاد خود را با یوونتوس برابر کردند تا با اعتبار نتایج خوب فصول قبل‌شان، این بازیکن را راضی به حضور در تیمشان کنند. پانوچی با دو میلیارد لیر، پیراهن روسونری را پوشید و در هفته هشتم و دیدار برابر فوجیا، نخستین بازی خود را تجربه کرد. در ادامه فصل، این بازیکن به یار ثابت میلان در پست دفاع راست تبدیل و با درخشش در دربی دلامادونینای هفته ۱۱ برابر اینتر که با یک گل و یک پاس گلش همراه بود، بیش از پیش در میان هواداران تیمش محبوب شد. او با چندپسته بودن خود در لیگ قهرمانان اروپا، عاملی مهم برای قهرمانی میلان در این جام شد زیرا توانست علاوه بر بازی در تمامی پست‌های دفاعی، یک گل برابر پورتو در مرحله گروهی و دو پاس گل در دیدارهای تیمش برابر کپنهاگن در مرحله گروهی و موناکو در نیمه نهایی، ثبت کند. او در دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر بارسلونا، ۹۰ دقیقه در پست دفاع چپ بازی و به قهرمانی تیمش کمک کرد. ۳۲ بازی، سه گل و چهار پاس گل در این فصل برای کریستین ثبت شد.
در فصل ۹۵-۱۹۹۴، میلان بار دیگر با عملکرد قابل قبول پانوچی به فینال لیگ قهرمانان اروپا صعود کرد اما این بار شکست از آژاکس، پایان تلخی برای آن‌ها بود. پانوچی در این دوره، موفق به ثبت بریس برابر آاِک آتن در مرحله گروهی شد و همانند دوره قبل، در تمامی پست‌های خط دفاع بازی کرد. ۴۴ بازی، چهار گل و سه پاس گل، حاصل این فصل پانوچی در میلان بود که با گلزنی این بازیکن برابر تیم سابقش، جنوا در سری‌آ، همراه بود. در فصل ۹۶-۱۹۹۵ که با دومین قهرمانی این بازیکن در سری‌آ همراه بود، او موفق به ثبت آمار ۳۸ بازی و پنج گل شد و گل‌های مهمی را برابر رم و ناپولی به ثمر رساند. جدایی فابیو کاپلو، خبر خوبی برای این بازیکن نبود زیرا پانوچی در حضور این مربی به بلوغ تاکتیکی قابل توجهی رسیده بود و عملکرد موفقی را در دو بخش تدافعی و تهاجمی داشت. او تا نیمه فصل ۹۷-۱۹۹۶ در میلان باقی ماند و در ۲۰ بازی برای این باشگاه بازی کرد. فابیو کاپلو که هدایت رئال مادرید را برعهده گرفته بود، از همان ابتدای حضورش، درخواست خرید پانوچی را از مدیران باشگاهش داشت؛ اتفاقی که در ژانویه ۱۹۹۶ با هشت میلیارد لیر نهایی شد.
نخستین بازی پانوچی در پیراهن رئال، دربی مادرید در هفته ۲۰ لالیگا بود. او در ادامه فصل، دروازه دپورتیوو لاکرونیا و بتیس را باز کرد و با آمار ۲۱ بازی، دو گل و دو پاس گل، شریک قهرمانی رئال در لالیگا شد. پس از قهرمانی لالیگای فصل ۹۷-۱۹۹۶، این بازیکن به قهرمانی دیگری با رئال در فصل ۹۸-۱۹۹۷ رسید؛ دومین قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، تجربه‌ای قابل توجه برای این مدافع منظم و خوش‌فکر ایتالیایی بود که با حضورش در هشت بازی تورنمنت و گلزنی برابر روزنبورگ همراه بود. او در هفته ۲۱ لالیگا، تک‌گل پیروزی‌بخش تیمش برابر سالامانکا را به ثمر رساند و به آمار کلی ۳۳ بازی و دو گل رسید. این بازیکن یک فصل دیگر در مادرید حضور داشت و توانست تا آمار ۴۲ بازی، دو گل و چهار پاس گل را ثبت کند. او در لیگ قهرمانان اروپا، موفق به ثبت بریس برابر اشتورم گراتس اتریش شد. دوری از کاپلو، بار دیگر باعث شد تا پانوچی، تصمیم به تغییر تیمش بگیرد زیرا کار با سه سرمربی مختلف در رئال مادرید فصل ۹۹-۱۹۹۸، اتفاق خوشایندی برای مدافع منظم ایتالیایی نبود. پیشنهاد ۱۸ میلیارد لیری اینتر که از حضور مارچلو لیپی در نیمکتش سود می‌برد، بسته پیشنهادی جذابی برای این بازیکن در نقل و انتقالات تابستان ۱۹۹۹ بود. پانوچی برای همکاری با لیپی، اشتیاق بالایی داشت اما نهایت این همکاری با پیش‌بینی فوتبال‌دوستان جور نبود.
نخستین بازی پانوچی برای اینتر در هفته نخست سری‌آ، برابر هلاس ورونا به وقوع پیوست. او در اینتر به پست دفاع مرکزی رسید و از همین رو، توانایی‌های تهاجمی خود را کمتر به معرض نمایش گذاشت. پانوچی که در میلان به سطح بالای فوتبال رسیده بود، در برابر این باشگاه، دربی‌های جذابی را تجربه کرد و به یک برد با بازی در پست هافبک راست و یک شکست با بازی در پست دفاع میانی رسید. او تنها در یک مسابقه برای اینتر گلزنی کرد و آن مسابقه، هفته پنجم برابر پیاچنزا بود. ۳۱ بازی و یک گل، حاصل نهایی فصلی بود که با نیمکت‌نشینی، اختلاف با سرمربی و تمرد بازی برابر باری در جام حذفی پایان یافت. لیپی در دیدار آوریل تیمش برابر باری، درخواست داشت که این بازیکن وارد زمین بازی شود اما پانوچی که از نیمکت‌نشینی خود ناراضی بود، درخواست مربی خود را رد کرد و از این رو، اختلافاتش با لیپی به شدیدترین حالت خود رسید. او پس از یک فصل، تصمیم گرفت تا اینتر را به مقصد چلسی ترک کند. باشگاه چلسی، این بازیکن را با قراردادی قرضی به خدمت گرفت. نخستین بازی پانوچی در هفته نخست لیگ برتر برابر وست‌هم صورت پذیرفت. تک‌گل پیروزی‌بخش چلسی در بازی رفت مرحله نخست جام یوفا، تنها اتفاق مهمی بود که در دوران حضور این بازیکن در چلسی به ثبت رسید. او فقط در ۱۰ بازی با پیراهن چلسی به میدان رفت و در نقل و انتقالات زمستانی ۲۰۰۱، راهی موناکو شد. این بازیکن پس از فسخ قرارداد قرضی خود با چلسی، به اینتر بازگشت و سپس با قرارداد قرضی جدیدی، راهی موناکو شد. در شش ماه نخست حضور در فرانسه، این بازیکن توانایی‌هایش در گلزنی را با انجام این مهم برابر بوردو، تروا و سن اتین ثابت کرد و به آمار ۱۴ بازی و سه گل رسید.
موناکو در سال ۲۰۰۱، این بازیکن را خریداری کرد اما پس از پنج بازی، تصمیم به فروش او به باشگاه رم گرفت. فابیو کاپلو که در این زمان، سرمربی باشگاه رم بود، تصمیم گرفت تا برای سومین مقطع با پانوچی همکاری کرده و بار دیگر این بازیکن را به بهترین فرمش برساند. رم در ابتدا با قراردادی قرضی این بازیکن را به خدمت گرفت و پس از مدتی، قراردادش را دائمی کرد. نخستین بازی پانوچی برای رم، دیدار هفته سوم سری‌آ برابر پیاچنزا بود. یک هفته بعد، او دروازه فیورنتینا را باز کرد و سپس موفق به گلزنی برابر پیاچنزا در جام حذفی و بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا شد. آمار نخستین فصل حضور پانوچی در رم، ۳۹ بازی، چهار گل و سه پاس گل بود. چهار فصل بعدی پانوچی در رم شامل ۴۶ بازی، یک گل و چهار پاس گل در فصل ۰۳-۲۰۰۲، ۲۹ بازی، دو گل و سه پاس گل در فصل ۰۴-۲۰۰۳، ۳۳ بازی و یک پاس گل در فصل ۰۵-۲۰۰۴ و ۵۱ بازی، پنج گل و چهار پاس گل در فصل ۰۶-۲۰۰۵ می‌شد. این بازیکن در فصل ۰۷-۲۰۰۶، عملکرد درخشانی را به خصوص در گلزنی برای رم داشت و با بریس در دیدار رفت فینال جام حذفی برابر اینتر که انتقامی بر روزهای سختش با لیپی بود، قهرمانی این جام را برای پایتخت‌نشینان به ارمغان آورد. او در این فصل سری‌آ نیز به یک بریس برابر کاتانیا رسید و دروازه سمپدوریا (رفت و برگشت) و رجینا را باز کرد. تک‌گل پیروزی‌بخش برابر والنسیا در لیگ قهرمانان اروپا، از دیگر گل‌های این فصل پانوچی بود که آمارش را به ۵۰ بازی، هشت گل و چهار پاس گل رساند.
او دو فصل دیگر در رم حضور داشت و به آمارهای ۳۹ بازی، شش گل و یک پاس گل در فصل ۰۸-۲۰۰۷ و ۲۸ بازی، پنج گل و یک پاس گل در فصل ۰۹-۲۰۰۸ رساند. گلزنی برابر چلسی در لیگ قهرمانان، انتقام دیگری بود که پانوچی با پیراهن رم، از روزهای سختش گرفت. با این وجود، خودداری از نشستن روی نیمکت رم پس از اعلام ترکیب رسمی دیدار ژانویه ۲۰۰۸ برابر ناپولی، حاشیه‌ای بود که گریبان پانوچی و رم را در آخرین فصل همکاری گرفت. او پس از این ماجرا، درخواست جدایی از تیم در نقل و انتقالات زمستانی را ارائه کرد اما پس از به نتیجه نرسیدن این مهم، مجبور به عذرخواهی با یک بیانیه رسمی از هواداران اعضای باشگاه رم شد. در سال ۲۰۰۹، این بازیکن به دوران حضور در رم خاتمه داد و راهی پارما شد. او در ۲۰ بازی پیراهن پارما را پوشید و در یک مسابقه برابر بولونیا، برای تیمش گلزنی کرد. پس از یک فصل حضور در پارما، این بازیکن تصمیم به بازنشستگی گرفت. ثبات فنی، یکی از ویژگی‌های مثبت بازی پانوچی بود که در ظاهر این بازیکن نیز دیده می‌شد؛ او همیشه با مدل مویی مرتب و پیراهنی که درون شرت ورزشی، قرار می‌گرفت، در زمین بازی دیده می‌شد. کمتر پیش می‌آمد که پانوچی با ریش در زمین دیده شود زیرا او همواره در حال اصلاح سر و صورت خود بود و همانند یک کارمند نظامی، در اختیار تیم بود. با وجود حواشی مختلف که ناشی از علاقه بازیکن به موثر بودن بود، او با بازی در پست‌های مختلف و عملکرد قابل قبول در دو سبک تدافعی و تهاجمی بازی، یکی از بازیکنان پرطرفدار در میان مربیان ایتالیایی بود. لقب پانوچی در میان فوتبال‌دوستان، «El Grinta» به معنی «آقای مستحکم» بود.
او یکی از اعضای ایتالیای قهرمان در دو یورو زیر ۲۱ سال بود و با نمایش‌های خوبش، یکی از بهترین‌های اروپا در رده سنی خود بود. نخستین بازی ملی پانوچی برای تیم ملی بزرگسالان ایتالیا در سال ۱۹۹۴ برابر تیم ملی اسلوونی به ثبت رسید. او در سال ۱۹۹۶، یکی از اعضای تیم فوتبال ایتالیا در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا بود اما به دلیل مصدومیت، مجبور شد تا به تنهایی، اردوی کشورش را ترک کند. او قرار بود تا پس از ناکامی در ادامه کارش در المپیک، با پروازی غیرمستقیم به مقصد پاریس، از آمریکا برود اما گم‌شدن چمدان، پانوچی را از اتفاق تلخی که می‌توانست فوتبال ایتالیا را تحت تأثیر قرار دهد، نجات داد. به دلیل گم‌شدن چمدان بود که پانوچی مجبور به استفاده از پرواز دیگری به سمت میلان شد و خبر تلخ سقوط هواپیمای پاریس را از رادیو شنید. پانوچی پس از جان به در بردن از این واقعه، تا سال ۲۰۰۲ موفق به حضور در تورنمنت ملی مهمی نشد و برای جام جهانی ۱۹۹۸ و یورو ۲۰۰۰ برگزیده نشد. او در جام جهانی ۲۰۰۲، سرانجام به نخستین تورنمنت ملی خود رسید و در چهار بازی به میدان رفت. او سپس در یورو ۲۰۰۴ به میدان رفت و در سه بازی، موفق به ثبت یک پاس گل برابر سوئد شد. اختلاف با مارچلو لیپی که از اینتر شروع شده بود، این بازیکن را از حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ و قهرمانی مهم در این تورنمنت، محروم کرد. او در یورو ۲۰۰۸، آخرین روزهای ملی خود را گذراند و در دیدار برابر رومانی، گلزنی کرد. آخرین بازی ملی پانوچی، دیدار برابر اسپانیا در یورو ۲۰۰۸ بود و او با ۵۷ بازی، چهار گل و سه پاس گل به ماجراجویی خود پایان داد. او پس از پایان فوتبال به مربیگری روی آورد و در چالش‌های مختلفی در این ماجراجویی قرار گرفت.
از سری خاطرات فوتبالی روز
- آندری کانچلسکیس؛ شماره ۱۴ منچستر یونایتد، کشف روس فرگوسن و خرید گران‌قیمت فیورنتینا
- برنارد ژنگینی، ضلع کاشته‌زن مربع جادویی فرانسه؛ از پوکر برابر بوردو تا دو کاشته زیبای جام جهانی ۱۹۸۲
- اولیویه داکو؛ هافبک جنگجوی اینتر و رم، از تکل‌های موفق تا کارگردانی فیلم سینمایی
- آرشیو مطالب مرتبط
source