اختصاصی طرفداری | با سفر جوردن هندرسون به آمستردام، حالا ستاره‌ی اول سه ابر باشگاه فوتبال اروپا، در یورو 2024 لباس سه شیرها را بر تن خواهند کرد؛ هندرسون در آژاکس با 4 عنوان قهرمانی اروپا، هری کین در بایرن مونیخ با 6 قهرمانی و جود بلینگام در رئال مادرید با 14 عنوان… بله، 24 ستاره!
به این بهانه امیرحسین صدر، پس از مقدمه‌ای کوتاه از حمید. ش به سراغ لیستی 30 نفره رفته. موفق‌ترین بریتانیایی‌ها خارج از جزیره. ورق زدن سریع و توفانی تاریخ، جرقه‌هایی کمتر از یک ثانیه و حقایقی کوتاه از مردانی که هر کدام به اندازه‌ی یک کتاب قطور سهمی در تاریخ فوتبال دارند.
افسانه‌های بی‌شماری درباره‌ی بریتانیایی‌های خارج از جزیره نقل می‌شود. آن‌قدر که مرز واقعیت و اغراق در داستان‌های منسوب به مستر همفر در شکل‌دهی خاورمیانه‌ای جدید، یافتن همتای لارنس عربستان در دنیای واقعی یا جنایات و دلاوری‌های فرانسیس دریک در هفت دریا در هاله‌ای پررنگ و اسرارآمیز پنهان گشته.
سفر به خارج از بریتانیا در دنیای توپ گرد اما داستان دیگری دارد. جایی که مرزها برداشته می‌شود. آن هاله‌ی رازآلود کنار می‌رود و پسران محبوب زمین‌های گل‌آلود محلی، به پایتختی بزرگ در آنسوی دریا سفر می‌کنند. پای به برنابئوی غول‌آسا می‌گذارند. در نوکمپ به سیاهه بزرگان می‌پیوندند. اسیر پاپاراتزی ایتالیا می‌شوند. پیچ و مهره‌های ماشین آلمانی را سفت می‌کنند و خاطرات بندر مرسی ساید و حوالی رودخانه‌ی تیمز را در شبهای پاریس جستجو می‌کنند.
یک داستان واقعی از تلاش برای وفق دادن خود در دنیایی متفاوت. گریز از شر روزنامه‌های زرد همیشه متوقع انگلیسی. شکست‌ها و گاهی پیروزی. واقعیتی تلخ و رویایی شیرین.
داستانی با جذابیت‌های بی حد و حصر الصاق شده به ساقهای دیوید بکام، با نشئگی و خماری دنیای گسکوین، صلابت پل اینس، سقوط مایکل اوون، دلبری کوین کیگان، زندگی خودمانی گری لینه کر، رکوردهای جیمی گریوز و مردی به نام هربرت کیلپین با سبیل‌های از بناگوش در رفته در آغاز قرن بیستم که باشگاهی به عظمت ای سی میلان را بنا نهاد.
این داستان انگلیسی‌هایی است که برای ادامه فوتبال خود به باشگاه‌هایی خارج از بریتانیا پیوستند و شاید داستان یکی از ما در سفر به دنیایی تازه.
با مراجعه به دانشنامه‌ها و آثار مرجع، لیست بازیکنان انگلیسی خارج از بریتانیا از 2000 نفر عبور می‌کند. از غول‌هایی چون کالین بل و پیتر بردزلی که برای سالهای پایانی فوتبال خود راهی آمریکا و کانادا و استرالیا و…. شدند تا بازیکنانی چون اشلی یانگ و تمی آبراهام و توموری که در این روزگار به سادگی لیگ‌های دیگر رفته‌اند.
لیست پیش رو، به سراغ بازیکنانی رفته که در دوران اوج خود راهی کشوری دیگر شدند و داستان جدیدی را با موفقیت در دوران ورزشی خود شکل دادند. روزگاری سفر به کشوری دیگر برای ادامه‌ی زندگی و فوتبال به‌سادگی امروز نبود و بر همین اساس بسیاری از نوابغ بازی انگلیسی، دست خالی از سفرهای اروپایی خود بازگشتند. جیمی گریوز پس از چند ماه با نرو روکو مربی میلان نساخت و سن سیرو را به مقصد وایت هارت لین ترک کرد تا در شمال لندن جاودانه شود. ایام راش، سلطان گل لیورپول پیوندی نافرجام با بانوی پیر و یوونتوس داشت و بار دیگر به خانه‌ی خود در مرسی ساید بازگشت. مایکل اوون، پسر محبوب انگلیسی اسیر هیاهوی بی حد و حصر برنابئو شد و مارک هیوز هیچگاه موفقیت در الدترافورد را در نوکمپ و المپیک استادیوم مونیخ تکرار نکرد.
شاید برای بازندگان این سفر در وقت و فرصت و به بهانه‌ای دیگر چیزی بنگاریم و از علل ناکامی بگوییم؛ اما و در روزهایی که هری کین و بلینگام شوالیه‌های موفق بریتانیایی در مونیخ و مادرید هستند، زمان زمان نگاشتن تاریخ برندگان است و مردانی که مجموع دستاوردشان از سفر به خارج از بریتانیا، جتی به اندازه‌ی یک جام اسکودتو اشلی یانگ موفق قلمداد می‌شود. بله، این تاریخ را نیز فاتحان نگاشته‌اند.
حمید. ش
لیگ انگلیس خصوصاً در عصر لیگ برتر و سرازیرشدن پول‌های فراوان و دستمزدهای بالا مقصد جذابی برای بازیکنانی از سرتاسر دنیاست. در حالی که تعداد زیادی از سوپراستارهای خارجی در جزیره روزگار گذراندند، تعدادی از بریتانیایی‌ها نیز در جهت مخالف بار سفر بستند. در اینجا 30 نفر از بهترین‌ها را خواهید دید که صرفاً بر اساس موفقیت آنها در خارج از کشور انتخاب شده‌اند.
برادلی رایت-فیلیپس
رایت فیلیپس پس از دورانی پربار در لیگ یک و چمپیونشیپ، در سال 2013 به نیویورک ردبولز پیوست و هنگام بازنشستگی، مهاجمی با ١١٧ گل در MLS (شامل ٨ گل برای LAFC و یک گل برای کلمبوس کرو) به ثمر رساند. از برترین گلزنان تاریخ لیگ امریکا MLS.
تامی آبراهام
در تابستان ٢٠٢١، رم ایتالیا ٣٤ میلیون پوند برای مهاجم چلسی پرداخت کرد و آبراهام در اولین فصل خود برای جالوروسی ٢٧ گل در تمام رقابت ها به ثمر رساند و به مقام قهرمانی کنفرانس لیگ اروپا رسید. دومین فصل با موفقیت کمتری همراه بود، اما همچنان ١٤ بازی در لیگ اروپا انجام داد؛ جاییکه ایتالیایی ها در فینال مقابل سویا شکست خوردند.
اشلی یانگ
اینتر در ژانویه ٢٠٢٠ یانگ را جذب کرد و مرد سابق ویلا و یونایتد خیلی زود زیر نظر آنتونیو کونته، به عنوان مدافع کناری مشغول به کار شد. روزهای خوش ویلا پارک در حال بازگشت بود. بازیکنی ثابت در ترکیب اصلی و حضور در فینال لیگ اروپا.در بازی فینال، این لوکاکو، همبازی سابق یانگ در الدترافورد بود که با گل به خودی فاتحه نراتزوری را خواند و جام را به فاتحان همیشگی لیگ اروپا، یعنی سویا تقدیم کرد.
پس از آن، در اولین فصل کامل بازی در اینتر، اشلی یانگ 38 ساله به قهرمانی ارزشمند اسکودتو رسید.
جمع یونایتدی‌ها در اینتر جمع شده بود
کریس اسمالینگ
قرار بود در کنار فیل جونز ترکیب دیگری از استیو بروس و گری پالیستر، یاپ استان و دنیس آروین، ویدیچ و فردیناند را بسازد اما بداقبالی اسمالینگ و خداحافظی فرگوسن باعث شد تا هیچگاه روند رو به رشد مدافع بلندقامت ملی‌پوش ادامه نیابد. سرانجام و در سال 2019 پس از نشستن طولانی روی نیمکت ذخیره های منچستریونایتد، در آغاز به صورت قرضی و خیلی زود با قراردادی دائم مامور دفاع از شهر رم شد. اسمالینگ زندگی حرفه ای اسمالینگ در ورزشگاه المپیکو احیا شد و توانست نقش موثری در تیم مورینیو، مربی سابق خود در یونایتد و تصاحب لیگ کنفرانس اروپا داشته باشد.
ری ویلکینز
ویلکینز، جوانترین کاپیتان تاریخ چلسی است. با 48 بازی ملی در تیم ملی انگلستان و سپس بازی در من یونایتد. در سال ١٩٨٤، دورانی که روسونری به دنبال تثبیت دوباره خود در میان نخبگان سری آ بود، به میلان پیوست و به فینال کوپا ایتالیا ١٩٨٥ رسید. «بوچ» در دوره‌ای کوتاه برای PSG توپ زد. فرانکو بارزی بزرگ پس از مرگ ویلکینز در سال ٢٠١٨ گفت: «تو خاص بودی بوچ، یک جنتلمن واقعی».
پل گاسکوئین
زمانی که گاسکوئین در سال ١٩٩٢ با لاتزیو قرارداد امضا کرد، تری ونبلز، مربی اسپرز، با طعنه های خاص خود گفت:
برای پل خوشحالم، اما مثل این است که سقوط مادر زنتان را در ماشین جدیدی که خریده‌اید، از صخره‌ای بلند تماشا کنید.
دو پادشاه در یک اقلیم
دوران «گازا»، بهترین بازیکن انگلیسی عصر خود، در سری آ آمیزه‌ای از پستی‌ها و بلندی‌هاست، اما او در برهه‌ای، درخشش و کیفیت قابل توجهی داشت و کلاس خود را به رخ کشید. گازا هر جا که رفت در میان هوادران محبوبیت و جایگاه خاصی یافت. در لاتزیو، اولتراهای دوآتشه، عقاب ها، با تمام وجود گاسکوین را در آغوش گرفتند و هرگز او را فراموش نکردند.
استیو آرچیبالد
تری ونبلز در سال ١٩٨٤، آرچیبالد را از تاتنهام به بارسلونا برد. او در اولین فصل خود ١٥ گل در لیگ به ثمر رساند و بارسلونا به خشکسالی ١١ ساله قهرمانی در اسپانیا پایان داد. مرد اسکاتلندی در شکست فینال جام ملت های اروپا در سال ١٩٨٦ مقابل استوا بخارست در ترکیب اصلی قرار داشت کرد، سپس به رقیب محلی بارسا، اسپانیول پیوست و از آن دوران هم در کاتالونیا زندگی می کند.
فیکایو توموری
توموری در ژانویه ٢٠٢١ در سن ٢٣ سالگی بدنبال جایگاه و شانس بیشتر بازی در ترکیب اصلی تیم، از چلسی به میلان رفت و در این بین بسیاری از هواداران آبی ها را ناامید کرد. مدافع میانی به سرعت تبدیل به یک بازیکن ثابت شد. خوب می‌دانیم روسونری مدافعان با کیفیت را خوب می شناسند. او در اولین فصل کامل خود، با حضور در تیم سال، سری آ را برد.
مارک هِیتلی
میلان در سال ١٩٨٤ این مهاجم بلند بالا، سر زن و مبارز را با یک میلیون پوند از پورتسموث خریداری کرد. در سه فصل سن سیرو در کنار هموطنش ری ویلکینز ٢١ گل به ثمر رساند، اما میلان بدون جام ماند. آرسن ونگر، هِیتلی را به موناکو برد و این مهاجم مرد میدان های سخت ١٤ گل در راه کسب عنوان قهرمانی در فصل ٨٨-١٩٨٧ به ثمر رساند.
تونی وودکاک
زمانیکه ناتینگهام فارست در مرحله نیمه نهایی جام باشگاه اروپا در فصل ٧٩-١٩٧٨ در برابر کلن قرار گرفت، با بازی دیدنی خود تیم آلمانی را تحت تأثیر قرار داد.
در آن دوران فارست دو بار قهرمان لیگ دسته اول، لیگ کاپ و دوبار قهرمان اروپا شد و وودکاک جایزه بهترین بازیکن جوان سال PFA را به دست آورد. در دوره بازی در کلن در ١٣٠ بازی بوندسلیگا ٣٩ گل به ثمر رساند. او کار خود را در آلمان با فورتونا کلن، تیم کوچکتری در همان شهر، به پایان رساند.
وودکاک در برف سرزمین ژرمنها
تونی وودکاک، پس از بازی در جام جهانی 1982 برای سه شیرها، بعد از جام به خانه بازگشت و با نیم میلیون پوند به آرسنال پیوست. وودکاک بهترین گلزن آرسنال در چهار فصل آتی بود.
گری هیچنز
شاید نام او را هرگز نشنیده باشید. هیچنز با هفت بازی ملی، ٥ گل برای انگلستان به ثمر رسانده بود و در بین سالهای ١٩٥٧ و ١٩٦١ از مهاجمان به‌نام و پر کار استون ویلا بود. پس از رفتن به ایتالیا، در ٣٩ بازی ١٧ گل برای اینتر به ثمر رساند و به قهرمانی سری آ رسید. او در نوامبر ١٩٦٢ به تورینو رفت و در هشت فصل در ایتالیا برای آتالانتا و کالیاری هم بازی کرد؛ از پیشگامان این لیست از حیث زمان.
پل اینس
در دوران لیگ برتر، اینس از معدود بازیکنانی است که در لباس هر دو رقیب سرسخت، لیورپول و منچستریونایتد عملکردی درخشان داشته. اما داستان خروج این هافبک معرکه از بریتانیا نیز خواندنی است.
در ژوئن ۱۹۹۵، الکس فرگوسن، اینس را به مبلغ ۷.۵ میلیون پوند به اینترمیلان فروخت, رقمی بالا با معیارهای آن زمان. مدتها بود رابطه‌ی اینس و فرگی شکرآب شده بود.
او عناوینی مانند bottler (در اصطلاح فوتبالی، به بازیکنی اطلاق می‌شود که در ابتدا خوب بازی می‌کند، اما گاهی اشتباه بزرگی مرتکب می‌شود و در مواقع حیاتی تیم را ناامید می‌کند) یا Big-time Charlie (مردی که خود را قبول دارد ولی هیچ کس دیگری با او موافق نیست) را تقدیم اینس کرد. سخنانی که فرگوسن بعدها گفت از آن پشیمان است.
صخره‌ها
به‌واسطه جنجگجویی دائمی، نام مستعار اینس “فرماندار Governor” بود. فرگوسن یک بار او را با گفتن این جمله، “تنها یک گاورنر در این اطراف وجود دارد اینسی، و این تو نیستی” خطاب کرد. بسیاری از هواداران کل کل های دائمی با فرگوسن را دلیل اصلی فروش اینس می دانند.
اینس با استایل بازی خود در میان بازیکنان محبوب طرفداران اینتر قرار داشت. چنانچه در منچستر و لیورپول. در سال ۹۷-۱۹۹۶ برای رسیدن نراتزوری به فینال جام یوفا بسیار تاثیرگذار بود. جاییکه در ضربات پنالتی برابر شالکه شکست خوردند.
گریم سونس
سمپدوریا در سال ۱۹۸۴ سوئی Souey، کاپیتان معروف و هافبک سخت کوش و خشن را از لیورپول خریداری کرد. در لیگ به مقام چهارم رسید و اولین کوپا ایتالیا را با گل مرد اسکاتلندی در بازی رفت بدست اورد. سمپدوریا به فینال جام دیگری رسید. جمله معروف او «فوتبال بازی کردن آسان است» برای بازیکنی در اندازه های او متواضعانه بود.
جان کالینز
هافبکی خوب و قابل اعتماد پس از یازده سال، زادگاهش اسکاتلند را ترک کرد و در سال ۱۹۹۶ به موناکو پیوست. کمک های شایان او در اولین فصل قهرمانی لیگ ۱ را ۱۲ امتیاز بیشتر از PSG به ارمغان اورد. در کنار فابین بارتز، تیری آنری و دیوید ترزگه، کالینز و بقیه به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۹۸-۱۹۹۷ صعود کردند.
کیران تریپیه
تریپیه در تابستان ۲۰۱۹ تاتنهام را به مقصد اتلتیکو مادرید ترک کرد. پس از پیشروی تا فینال لیگ قهرمانان شکست برابر لیورپول در بازی نهایی. مدافع راست تیم ملی انگلستان بلافاصله زیر نظر دیگو سیمئونه در فصل ۲۱-۲۰۲۰ لالیگا بدست اورد. دومین فصل او، با ارائه ۶ پاس گل علی‌رغم محرومیت ۱۰ هفته ای به دلیل نقض قوانین شرط بندی هم بد نبود.
وقتی مدافعان راست لالیگا کار سختی داشتند
دوران تریپیر از تاتنهام به اتلتیکو و از مادرید به نیوکاسل در مجموع موفقیت آمیز به شمار می‌رود. چیزی که مدیران مونیخی را برای پاتکی دیگر به انگلستان وسوسه کرده بود.
جیدون سانچو
سانچو، ستاره آکادمی منچسترسیتی قبل از حضور در تیم بزرگسالان شهر منچستر را ترک کرد و به بوروسیا دورتموند رفت، جایی که به یکی از پرطرفدارترین جوانان فوتبال اروپا تبدیل شد. در دور اول حضور در دورتموند سانچو ۵۰ گل زد و ۵۸ پاس گل ارسال کرد. از جمله دو گل مقابل لایپزیش در فینال پیروزمندانه DFB-Poka در سال ۲۰۲۱.
در حقیقت و برعکس بسیاری از نمونه‌های دیگر، این بازگشت به انگلیس بود که برای سانچو بدیمن و نحس تمام شد. روزهایی تلخ در الدترافورد و سرانجام اختلاف با مربی هلندی باشگاه، اریک تن هاخ که بار دیگر مقدمات حضور پسر انگلیسی در وستفالن را فراهم کرد.
ترور فرانسیس
اولین مرد یک میلیون پوندی تاریخ فوتبال انگلستان بعد از به ثمر رساندن گل قهرمانی اروپا از ناتینگهام فارست برایان کلاف با مبلغ ۷۰۰،۰۰۰ پوند در سال ۱۹۸۲ به سامپدوریا پیوست. سه سال بعد، اولین افتخار بزرگ باشگاه، کوپا ایتالیا بدست آمد. فرانسیس ٨٧-١٩٨٦ را در آتالانتا گذراند. جانلوکا ویالی، هم تیمی سابق او در سامپدوریا، اذعان داشت:
ما فکر می‌کردیم مهاجمان انگلیسی چندان متحرک و سریع نیستند، اما ترور ثابت کرد که ما در اشتباهیم. او حقیقتا الهام بخش من بود.
حالا بار دیگر و در دنیایی دیگر ترور، همبازی توست آقای ویالی…
روزی روزگاری سمپدوریا، از راست ویالی، مانچینی و ترور فرانسیس
لری کانینگام
سالها پیش ازبلین«گام» این کانین«گام» بود که به مادرید گام نهاد.
یکی از سه عضو سیاه پوست و‌معروف “Three Degrees” در وست برومویچ آلبیون، اولین بریتانیایی بود که در سال ۱۹۷۹ به خدمت رئال مادرید در آمد. لالیگا و دو کوپا دل ری را برد، اما در فینال جام اروپا ۱۹۸۱ به‌رغم بازی خوب خود در مقابل لیورپول شکست خورد. کانینگام همچنین برای اسپورتینگ خیخون، مارسی، رایو وایکانو (دو بار) و تیم بلژیکی شارلوا بازی کرد.
بازی برای مادرید به عنوان اولین بازیکن انگلیسی با رنگ پوست سیاه، افتخاری فراموش‌نشدنی و تاریخی بود ولی متاسفانه کانینگام در دورانی که برای رایو وایکانو بازی می کرد، در صبح روز ۱۵ ژوئیه ۱۹۸۹ در تصادف اتومبیل در همان شهر، در مادرید، در حالیکه فقط ۳۳ سال داشت کشته شد.
پل لامبرت
لمبرت در سال ۱۹۹۶ پس از سه سال حضور در مادرول، یک انتخاب غافلگیرکننده برای بوروسیا دورتموند بود. زمان حضور هافبک اسکاتلندی در وستفالن اشتادیون کوتاه اما بسیار شیرین بود. لمبرت در تنها فصل کامل خود در دورتموند ۴۳ بازی انجام داد، و با بالا بردن جام لیگ قهرمانان خاطره شیرینی را رقم زد.
دیوید بکام
بکس در سال ۲۰۰۳ به دوران حرفه ای خود در منچستریونایتد پایان داد و به رئال مادرید رفت تا در میان کهکشانی‌ها قرار گیرد. او ارزش های خود را به سرمربی تیم، فابیو کاپلو نشان داد و در فصل۰۷-۲۰۰۶ لالیگا را به دست آورد، آخرین فصل او در برنابئو. بکام سپس MLS را با لس آنجلس گلکسی زنده کرد و در میلان و PSG هم به ایفای نقش پرداخت. بازگشت دوباره او به امریکا و خرید تیم میامی حکایت دیگری است.
دیوید پلات
ستاره استون ویلا و از اعضای برجسته انگلستان در جام جهانی ۹۰. گل بیادماندنی او در آخرین دقیقه وقت اضافی مقابل بلژیک در مرحله یک‌چهارم‌نهایی فراموش نشدنی است. پلات در چهار سال حضور خود در سری آ، در خدمت سه باشگاه قرار گرفت. این هافبک یکی از معدود نقاط مثبت در سقوط اسف‌بار باری در فصل ۹۲-۱۹۹۱ بود. درخشش او باعث شد به یوونتوس منتقل شود و در طول ۱۲ ماه جام یوفا را با بانوی پیر بدست آورد. دو فصل سمپدوریا در سال ۱۹۹۴ با کوپا ایتالیا همراه شد.
اوون هارگریوز
هارگریوز در کانادا به دنیا آمد، و در حقیقت تا سن ۱۵ سالگی فوتبال را به طور جدی اغاز نکرد. سپس بایرن مونیخ به سراغ آمد. در دورانی اوتمار هیتسفیلد اصرار به خرید استعدادهای‌کمتر شناخته شده‌ی دنیای فوتبال مانند صالح حمیدزیچ، جووانی البر و ساموئل کوفور داشت.
نبرد انگلیسی در رقابت همیشه پرهیجان بایرن- رئال مادرید
هارگریوز در بازی 218 برای بایرن، قهرمانی بوندسلیگا و همچنین لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۰۱ را به دست آورد. او عضو تیم ملی انگلستان بود و بعد به منچستر یونایتد پیوست و اکنون پای ثابت کارشناسی بازیهای لیگ قهرمانان است. برای بازیکنی تا ۱۵ سالگی مشغله های دیگری جز فوتبال داشت سابقه بدی نیست!
جود بلینگام
هر روزه از او می شنویم و بارها مفصل از او صحبت کرده‌ایم.
بلینگام با وجود علاقه‌مندی به لیگ برتر، در سال ۲۰۲۰ بیرمنگام را به مقصد دورتموند ترک کرد. در عرض سه سال، با بالا بردن DFB-Pokal در سال ۲۰۲۱، این هافبک تمام عیار به یکی از بهترین بازیکنان جهان مبدل شد. پس از پیوستن به لوس بلانکوس در تابستان، با گل ها و نقش کارساز خود نفس همه را در سینه ها حبس کرده است. اگر به دنبال نمایشی درخشان از او در انگلستان می‌گردید، باید به سراغ بیرمنگام و دسته‌های پایین‌تر بروید
گلن هادل
یکی از بااستعدادترین و هنرمندترین فوتبالیست های انگلیسی در تاریخ.
هادل هرگز در سرزمین مادری خود مورد قدردانی که مستحقش بود قرار نگرفت. همین امر باعث شد در سال ۱۹۸۷ به موناکو منتقل شود. تحت هدایت آرسن ونگر، هادل در اولین فصل حضور خود به قهرمانی لیگ ۱ دست یافت و در ۸۷ بازی ۳۰ گل به ثمر رساند تا اینکه در سال ۱۹۹۱ به انگلیس بازگشت. او مربی تیم ملی انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۹۸ بود. همیشه تماشای ۱۰ گل برتر او را به همه توصیه می کنم.
گلهای دیدنی گلن هادل
گری لینکر
مجری فعلی Match Of The Day در بی بی سی، پس از کسب کفش طلا در جام جهانی ۱۹۸۶، با قیمت ۲.۸ میلیون پوند از اورتون به بارسلونای تری ونبلز پیوست. مهاجم آزاردهنده و آینده نگر ۵۲ گل در سه فصل خود در نیوکمپ به ثمر رساند و قهرمان کوپا دل ری و جام برندگان جام شد. او بعداً برای تیم ژاپنی ناگویا گرامپوس بازی کرد. بعد از قهرمانی لسترسیتی، تیمی که فوتبال خود را در آنجا اغاز کرد، قولش را عملی کرد و در برنامه MOTD با یک شورت ورزشی ظاهر شد. نظرات او در باره مسائل روز همیشه بحث انگیز بوده است.
استیو مک منمن
«ماکا»ً که با عنوان «انگلیسی همه کاره» در پایتخت اسپانیا شناخته می شود، چهار سال باشکوه را در رئال مادرید سپری کرد. دو قهرمانی لالیگا، دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و یک برگردان تماشایی در فینال سال ۲۰۰۰. تمام انچه با لیورپول و انگلستان ۹۶ بدست نیاورد. نفوذهای سریع او از جناحین راست و چپ با اندام باریکی که لق می خورد، بسیاری از فوتبالدوستان را به هیجان می اورد. ویسنته دل بوسکه مربی رئال در باره او گفته است:
ماکا نمونه، است. بازیکنی فوق العاده به تمام معنا.
کریس وادل
از دیگر هنرمندان انگلیسی. در اوج خود در مارسی فرانسه اروپا را به تسخیر خود در آورد. با گذشت بیش از سه دهه از ورزشگاه ولودروم، وادل هنوز مجبور نیست در مارسی نوشیدنی بخرد. بازیکن مورد علاقه هواداران در l’OM، دریبل‌زنی تماشایی و حیله‌گر بود. او سه قهرمانی لیگ ۱ را به دست آورد و به فینال جام اروپا رسید. در سال ۱۹۹۸، او به عنوان دومین بازیکن برتر تاریخ باشگاه پس از ژان پیر پاپن انتخاب شد. ارسنال ونگر در باره هادل و وادل گفته بود؛
«اگر این دو بازیکن فرانسوی بودند بیش از ۱۰۰ بازی ملی داشتند»
کوین کیگان
در سال ۱۹۷۷، کیگان پس از کسب قهرمانی اروپا با لیورپول در دوران اوج خود به هامبورگ رفت. تیمی کسی که از سال ۱۹۶۳ بوندسلیگا را فتح نکرده بود. تنها دو سال بعد، Die Rothosen برای اولین بار طی ۱۹ سال قهرمان آلمان شد. «موش قدرتمند و توانا» عنوانی که آلمان ها به او داده بودند، تیمش را به فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال ۱۹۸۰ هدایت کرد جایی که در عین استحقاق، در برابر فارست کلاف از پای افتادند و در بوندسلیگا هم به مقام دوم دست یافتند.
هر جا که پا می‌گذاشت امضای خود را داشت
طی این دوران دو بار پیاپی توپ طلا را تصاحب کرد. کوین کیگان همچنان یکی از محبوب ترین پسر خوانده‌های هامبورگ است.
گرت بیل
رئال مادرید در سال ۲۰۱۳ با رکورد جهانی؛ ۸۵ میلیون پوند برای جذب بیل پرداخت کرد. بازیکنی فوق العاده ولزی که در تاتنهام درخشش خیره کننده‌ای داشت. بیل ۲۸۵ بازی در رئال انجام داد و ۱۰۶ گل به ثمر رساند و ۱۵ جام بزرگ از جمله پنج لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. متاسفانه در رویارویی با هم‌تیمی های نابغه خود چون رونالدو و بنزما در سایه ماند و شور و شوق فوتبالی خود را از دست داد. پول خود را گرفت، دائما در زمین‌های گلف بود و بعد از پایان قرارداد خود با رئال مادرید، کمی بعد از فوتبال خداحافظی کرد. همیشه فکر می کنم بهتر از آنچه که از او دیدیم بود. میگ میگ….
جان چارلز
یوونتوس برای خرید چارلز از لیدز در سال ۱۹۵۷، مبلغ ۶۵۰۰۰ پوند پرداخت؛ رکوردی در آن زمان در بریتانیا. این بازیکن ولزی ارزش هر شیلینگ را داشت. چارلز قادر بود در پست نوک حمله و دفاع میانی بازی کند، در ۱۷۹ بازی برای یووه ۱۰۵ گل به ثمر رساند و پیش از حضور در رم، سه قهرمانی سری آ و دو کوپا ایتالیا را به دست آورد. به عقیده بسیاری از صاحب نظران فوتبال به عنوان بهترین فوتبالیست تاریخ ولز شناخته می شود. و شاید بهترین در این لیست؟
کمی محبوب‌تر از شاه چارلز؟!
source
