۲۲ سوال رایج در مورد استروئید آنابولیک در بدنسازی

مجموعه ای از سوالات پیرامون موضوع استروئید های آنابولیک وجود دارد و افراد یا به مصرف آنها فکر می کنند یا در مورد اثرات آنها کنجکاو هستند.

پرسیدن سوال می تواند یک روش عالی برای یادگیری باشد. با این حال، به دلیل ماهیت تابوی استروئیدها، مقدار کمی از اطلاعات آنلاین وجود دارد. این در نهایت باعث تصورات نادرست و غیر علمی توسط ورزشکاران می‌شود.

متأسفانه، این ممکن است منجر به آسیب‌پذیری افراد آسیب‌پذیر به دلیل عدم انتشار محتوای تخصصی شود.

بنابراین، در این راهنما، ما به رایج ترین سوالات در مورد استروئیدهای آنابولیک (به طور دقیق برای هدف کاهش آسیب) پاسخ خواهیم داد. در نتیجه، بر اساس تحقیقات پزشکی موجود و یافته‌های ما، شما می‌توانید اطلاعات درست و علمی در مورد استروئیدها در بدنسازی کسب کنید.

این نوشته فقط برای افزایش دانش ورزشکاران است و مصرف هیچ دارویی را تبلیغ نمی‌کند.

۱. آیا استروئیدها برای شما بد هستند؟

استروئیدهای آنابولیک ممکن است برای شما مضر باشند؛ به این معنا که عوارض جانبی قلبی عروقی، حداقل تا حدی، بدون توجه به ترکیبی که مصرف می‌کنید، قطعی هستند.

این به این دلیل است که همه استروئیدها اشکال تستوسترون خارجی هستند و بنابراین تأثیر منفی بر کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) دارند.

ما متوجه شده‌ایم که سایر عوارض جانبی (غیر مرتبط با قلب) شایع هستند، از جمله:

استروئیدهای خشن و بسیار قوی نیز وجود دارند که تأثیرات مضری بر اندام های مختلف دارند و حتی می توانند منجر به خطرات جدی شوند.

بنابراین، یک سوال بهتر می تواند این باشد که «آیا استروئیدها ارزش ریسک را دارند؟». در این صورت، این بستگی به اهداف فردی فرد و آنچه که او مایل به ریسک است، خواهد داشت.

برای افرادی که سابقه بیماری قلبی در خانواده خود دارند به فکر مصرف منظم استروئیدهای سمی مانند دیانابول یا آنادرول هستند، پس این به احتمال زیاد ایده بدی است.

با این حال، افرادی وجود دارند که خطرات را درک می‌کنند و خوشحال هستند که سلامت (یا زندگی) خود را به خطر می‌اندازند تا یک جام بدنسازی را به دست آورند. در این مثال، استروئیدها برای آنها ارزش دارد (حداقل در کوتاه مدت).

۲. آیا استروئید غیر قانونی است؟

استفاده از استروئیدهای آنابولیک برای اهداف غیر پزشکی در اکثر کشورهای جهان غیرقانونی است؛ به استثنای چند مورد، مانند مکزیک و تایلند.

در آمریکا، آنها به عنوان مواد کنترل شده رده ۳ طبقه بندی می‌شوند، و در بریتانیا، آنها داروهای کلاس C هستند.

با این حال، استفاده از استروئیدها زمانی قانونی است که شخصی آنها را برای اهداف دارویی و پزشکی تجویز کرده باشد.

برای مثال، می‌توانیم برای مردی که از هیپوگنادیسم تستوسترون رنج می‌برد، برای TRT (درمان جایگزینی تستوسترون) تجویز کنیم تا سطح او به محدوده طبیعی برگردد.

در زمان‌های گذشته استفاده از استروئیدهای آنابولیک برای اهداف تفریحی قانونی بود و بدنسازان دوران طلایی صرفاً با پزشک خود قرار ملاقات گذاشتند (اگر می خواستند دیانابول مصرف کنند) تا عضله بیشتری بسازند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد عوارض جانبی در این مراحل اولیه وجود داشت، و بنابراین آنها توسط FDA ممنوع نشدند.

۳. آیا آرنولد استروئید مصرف می‌کرد؟

بله، آرنولد شوارتزنگر به مصرف استروئیدها اعتراف کرد و اشاره کرد که 60 سال پیش، بدنسازان نسبت به اثرات طولانی مدت این داروها ساده لوح بودند.

بدنسازان در دوره آرنولد به ترکیبات خاصی اشاره کرده اند که از آنها استفاده می شود: دیانابول، پریموبولان و دکا دورابولین.

آرنولد در کتاب خود به نام «یادآوری کامل» موارد زیر را نوشت:

من هر آنچه را که در مورد روش های آموزشی آلمان شرقی و شوروی پیدا کردم خواندم. به طور فزاینده ای شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه آنها از داروهای افزایش دهنده عملکرد استفاده می کردند تا نتایج برتر را از وزنه برداران، تیراندازان و شناگران خود بگیرند. به محض اینکه متوجه شدم داروهای مورد نظر استروئیدها هستند، به دکتر مراجعه کردم تا خودم آنها را امتحان کنم.

آرنولد همچنین اشاره کرد که هیچ قانونی در مورد استروئیدها وجود ندارد، بنابراین آنها مانند ورزش امروز ممنوع یا تابو محسوب نمی‌شوند.

آرنولد بعداً مکالمه با پزشکش را که برای او استروئید تجویز کرده بود به یاد می آورد:

میشه اجازه بدی امتحانش کنم؟ من پرسیدم و پزشک گفت مطمئنا. هر دو هفته یک آمپول و قرص تجویز کرد که بین آنها مصرف شود. او به من گفت: «اینها را سه ماه بگیر و روزی که مسابقه تمام شد دست از کار بردار».

از این گفتگو، ما ایده بسیار خوبی در مورد استروئیدهای خاصی که به آرنولد در اولین دوره او داده شده است، داریم.

در چارچوب این قطعه در کتاب آرنولد، هدف اصلی او این بود که به میزان قابل توجهی عضله بیشتری بسازد و روی صحنه بزرگ به نظر برسد و تماشاگران و داوران را متعجب کند.

بنابراین، می‌دانیم که اینها عوامل افزایش حجم عضلات بودند، یکی تزریقی و دیگری خوراکی.

ما همچنین می‌دانیم که تزریقی هر ۲ هفته یکبار مصرف می‌شد، با حداقل یک ترکیب که باعث احتباس آب می‌شد (همانطور که آرنولد در قسمت بعدی اشاره می کند که دستاوردهای او بیشتر وزن آب بود).

دیانابول (متاندروستنولون) قرص خوراکی تجویز شده توسط آرنولد را توصیف می‌کند.

تصور می‌شد که استروئید تزریقی پریموبولان باشد، یک داروی تزریقی محبوب در دهه 60 و 70. این عملاً در دفتر خاطرات بدنسازی فرانک زین تأیید شده است: «ذهن، بدن، روح» (به زیر مراجعه کنید):

در متن بالا منظور از Diana bowl همان Dianabol و منظور از Prima bowl در واقع همان Primobolan است.

ما همچنین دوزهای استفاده شده در این شعر رمزآلود را می‌دانیم، با «100 مایل» نشان دهنده 100 میلی‌گرم پریموبولان در هفته و 15 milly Gramola نشان دهنده 15 میلی گرم دیانابول در روز است.

۴. با مصرف استروئید چه مقدار عضله به دست خواهم آورد؟

مقدار عضله ای که فرد با استروئیدها به دست می آورد به ترکیبات مورد استفاده، ژنتیک، برنامه تمرین و برنامه غذایی بستگی دارد.

آناوار نسبتاً آنابولیک است، بنابراین ممکن است در تجربه ما فقط ۶ الی ۷ کیلو افزایش عضله ایجاد کند.

با این حال، ما متوجه شده ایم که ترنبولون می تواند 30 پوند بافت عضلانی بدون چربی را در یک چرخه تولید کند.

استروئیدهای افزایش حجم عضلات، بر خلاف استروئیدهای کات بیشترین افزایش عضله و وزن را ایجاد می‌کنند.

بهترین استروئیدهای افزایش حجم شامل موارد زیر هستند:

• آنادرول
• دیانابول
• تستوسترون
• دکا دورابولین
• ترنبولون
• سوپردرول

در درازمدت، ما مردانی را دیده‌ایم که پس از چندین دوره، ۲۵ تا حتی ۳۰ کیلوگرم وزن اضافه می‌کنند.

۵. آیا اثرات استروئید دائمی است؟

شواهد بالینی وجود دارد که نشان می‌دهد استروئیدها اثر دائمی روی میونوکلئول‌های داخل سلول‌های عضلانی دارند (منبع).

در یک مطالعه، به گروهی از موش‌ها استروئید تستوسترون داده شد که باعث رشد استثنایی عضلات شد.

سپس، هنگامی که دوره استروئید به پایان رسید، آنها به اندازه اولیه خود بازگشتند.

با این حال، زمانی که این موش‌ها بعداً تمرینات وزنه‌برداری انجام دادند، در مقایسه با گروهی که هرگز از آنابولیک استفاده نکرده بودند، ۳۰ درصد بیشتر رشد کردند.

این نشان می‌دهد که در صورت کم تحرکی، عضله حاصل از مصرف استروئیدها از بین می‌رود. ما نیز صحت این موضوع را مشاهده کرده‌ایم.

با این حال، اگر ورزشکاران به وزنه زدن ادامه دهند، افزایش استروئید ممکن است بعدا (به طور طبیعی) حفظ شود.

آرنولد شوارتزنگر ممکن است نمونه کاملی از این اثر دائمی باشد که عضلانی استثنایی را هنگام تمرین در سنین پیری نشان می‌دهد.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اثرات نامطلوب استروئیدها بر چربی احشایی (VF) دائمی است.

یک مطالعه نشان داد که مردانی که قبلاً استروئید مصرف کرده بودند در مقایسه با مصرف کنندگان غیر استروئیدی سطوح بالاتری از چربی احشایی داشتند (منبع). این چربی است که اندام ها را احاطه کرده و با چشم غیرمسلح دیده نمی شود، اما مقادیر زیاد آن می تواند شکم را به بیرون فشار دهد و ظاهری «برآمده» ایجاد کند. این همچنین در جامعه بدنسازی به عنوان روده استروئیدی شناخته می شود و در ابتدا به دلیل اختلال در حساسیت به انسولین ایجاد می شود.

بنابراین، حتی اگر فردی استفاده از استروئیدها را متوقف کند، درصد چربی احشایی بدن بالاتری را در آینده حفظ خواهد کرد.

۶. آیا دچار آکنه خواهم شد؟

آکنه ولگاریس یک عارضه جانبی رایج آندروژنی است که در دوره استروئید مشاهده می‌کنیم. برخی از ترکیبات در تشدید آکنه در مصرف کنندگان بدتر هستند، به طوری که افراد مستعد آکنه معمولاً تصمیم می گیرند از چنین ترکیباتی اجتناب کنند. آنها همچنین ممکن است ترکیبی با تبدیل 5α ردوکتاز کاهش یافته را انتخاب کنند.

درمان با کرم های ضد باکتری حاوی بنزوئیل پراکسید برای بسیاری از بیماران ما در کاهش آکنه از طریق حذف سلول های مرده پوست موثر بوده است. اگر آکنه ادامه یابد، استفاده از دوره آنتی بیوتیک می تواند موفقیت آمیز باشد.

برخی ممکن است مصرف آکوتان را انتخاب کنند، دارویی که اثرات قوی در کاهش فعالیت غدد چربی دارد. این غدد مسئول تولید مقادیر اضافی ماده روغنی به نام سبوم هستند. بنابراین آکوتان به درمان علت اصلی آکنه کمک می کند (تولید سبوم اضافی منافذ را مسدود می کند).

Accutane (همچنین به عنوان Roaccutane توسط تولید کنندگان Roche شناخته می شود) یک داروی بسیار قوی است. با این حال، استفاده از آن را نباید سادگی گرفت. ما شاهد این بوده ایم که عوارض جانبی مختلفی از جمله مسائل مربوط به سلامت روان و خودکشی ایجاد می‌کند. با این حال، در تجربه ما، بسیاری از کاربران معمولاً فقط متوجه اثرات خفیف مانند خشک شدن بینی، پوست، گوش، چشم و مفاصل می‌شوند.

آکوتان اغلب در بازار سیاه به راحتی به دست نمی‌آید و قیمت بالای آن در بازار نشان دهنده این موضوع است.

به یاد داشته باشید داروی آکوتان یا روآکوتان (ایزوترتینوئید خوراکی) به کبد فشار زیادی وارد می‌کنند و احتمال آسیب کبدی در طول دوره استروئید را تشدید می‌کند.

۷. آیا استروئیدها روی میل جنسی تاثیر می‌گذارند؟

بله، ما اغلب شاهد آندروژن‌های قوی هستیم که میل جنسی را در بسیاری از کاربران افزایش می‌دهند.

همچنین ترکیبات آندروژن ضعیف (مانند دکا دورابولین) را می‌یابیم که اثر معکوس دارند؛ یعنی میل جنسی را کاهش می‌دهند.

در این مورد، انباشتن دکا دورابولین با یک ترکیب آندروژنیک (مانند تستوسترون، آنادرول یا ترنبولون) می‌تواند به کاهش هرگونه کاهش میل جنسی کمک کند.

توجه: پس از پایان دوره استروئید، میل جنسی ممکن است به دلیل کاهش تستوسترون درون زا کاهش یابد. این علائم بسته به ترکیبات مورد استفاده و پروتکل PCT (پاکسازی پس از دوره) ممکن است برای چندین هفته یا ماه باقی بماند.

۸. آیا لازم است که پس از دوره، پاکسازی کنیم؟

کاربران استروئید لزوماً نیازی به اجرای PCT ندارند، به خصوص اگر از ترکیبات ملایم مانند پریموبولان و آناوار استفاده شود. این گونه استروئیدها بر اساس آزمایشات SHBG ما، تنها اثر کاهشی متوسطی بر سطح تستوسترون درون زا دارند.

با این حال، در اکثر موارد، PCT به کاربران کمک می‌کند پس از یک دوره از نظر فیزیولوژیکی و روانی بهبود یابند.

هیچ بدنسازی نمی‌خواهد چند ماه بعد از یک دوره، سطوح پایین تستوسترون را تجربه کند. بنابراین، یک PCT موثر می‌تواند به طور قابل توجهی این دوره انتظار را کاهش دهد.

از منظر فیزیکی، متوجه می‌شویم که PCT بدن را در حالت آنابولیک (عضله‌سازی) نگه می‌دارد. همچنین، ورزشکاران بهبود سلامت جنسی را گزارش می‌کنند که اغلب می‌تواند پس از دوره بدتر شود و باعث کاهش میل جنسی و نعوظ ضعیف‌تر شود.

مردان اغلب ممکن است احساس خستگی و انرژی کم پس از دوره را گزارش کنند که یکی از عوارض جانبی رایج تستوسترون پایین است.

از نظر روانشناسی، PCT می‌تواند به مردان کمک کند تا به دلیل افزایش سطح دوپامین در مغز و تستوسترون، احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد و رفاه بیشتری را تجربه کند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که به فرد احساس خوبی می‌دهد. با این حال، وقتی کم باشد، می‌تواند به افسردگی یا اضطراب کمک کند.

۹. آیا ممکن استروئید باعث افسردگی شود؟

بله، ما دیده‌ایم که استروئیدهای آنابولیک به دلیل کاهش تستوسترون درون زا باعث افسردگی در افراد خاصی می‌شود. همانطور که در بخش بالا توضیح داده شد، تستوسترون دوپامین را افزایش می‌دهد، یک انتقال دهنده عصبی مهم برای سلامت روان. پس از پایان یک چرخه، سطح تستوسترون مرد کاهش می‌یابد و بنابراین سلامت روانی او (حداقل به طور موقت) آسیب می‌بیند.

۱۰. آیا استروئید اعتیادآور است؟

ما دریافته‌ایم که استروئیدهای آنابولیک در بسیاری از افراد به دلیل تأثیرات قابل توجه آنها بر ترکیب بدن و رفاه روانی بسیار اعتیاد آور است.

تحقیقات نشان می دهد که تقریباً 1 میلیون آمریکایی وابستگی به استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک را تجربه کرده‌اند (منبع).

البته این وابستگی جنبه روانی دارد. یعنی فرد کسب بیشتر نتایج مطلوب در بدنسازی تصمیم به مصرف مکرر و طولانی استروئیدها می‌گیرد. به همین دلیل توصیه می‌کنیم دوره استروئید و پاکسازی را به صورت منطقی و کنترل شده تحت نظر مربی انجام دهید.

۱۱. استروئید را کجای بدن تزریق کنیم؟

عضله گلوتئوس ماکسیموس (ربع خارجی باسن)، یک انتخاب رایج برای تزریق استروئید است؛ زیرا عضله بزرگ و عمیقی است.

این یک محل تزریق مطلوب برای کاربران مبتدی استروئید است، به دلیل این واقعیت که به دقت کمتری نیاز دارد.

بدنسازان باید از تزریق در رگ خودداری کنند، زیرا این امر می تواند منجر به عواقب جدی مانند فلج یا مرگ شود.

در مورد محل تزریق استروئیدها بیشتر بخوانید.

۱۲. آیا استروئید باعث کوچک شدن اندام تناسلی مردان می‌شود؟

نه، برخلاف خرفات بدنسازی، استروئیدهای آنابولیک هرگز باعث کوچک شدن آلت تناسلی نمی‌شوند.

به همین ترتیب، استروئیدهای آنابولیک هیچ افزایش قابل توجهی در اندازه آلت تناسلی ایجاد نمی‌کنند.

با این حال، استروئیدها باعث آتروفی بیضه (انقباض بیضه) می‌شوند زیرا سطح تستوسترون درون زا را متوقف می‌کنند. ما این اثر را موقتی می‌دانیم، و بنابراین، هنگامی که سطح تستوسترون به حالت عادی برمی‌گردد (پس از دوره)، بیضه‌ها به اندازه قبلی خود باز می‌گردند.

۱۳. چطور از ژنیکوماستی جلوگیری کنیم؟

ژنیکوماستی به دلیل افزایش سطح استروژن ایجاد می‌شود. این هورمون جنسی زنانه به دلیل سطوح بالای آروماتیزاسیون (تبدیل تستوسترون به استروژن) در استروئیدها می‌تواند به سطوح فوق العاده بالایی برسد.

در تلاش برای جلوگیری از ژنیکوماستی، ما مهارکننده‌های آروماتاز و SERM (تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن) را موثر می‌یابیم.

مهارکننده آروماتاز با مسدود کردن تبدیل تستوسترون به استروژن عمل می‌کند، در حالی که SERM ها این تبدیل را متوقف نمی‌کنند، بلکه مستقیماً اثرات استروژن را در غدد پستانی مهار می‌کنند.

ما ترجیح می‌دهیم از SERM استفاده کنیم، زیرا معمولاً مهارکننده آروماتاز باعث افزایش فشار خون می‌شود. این به این دلیل است که سطوح مناسب استروژن تأثیر مثبتی بر کلسترول HDL دارد.

۱۴. کدام استروئیدها باعث ژنیکوماستی نمی‌شوند؟

در تجربه ما، هر استروئیدی که باعث افزایش هورمون های زنانه، از جمله استروژن یا پروژسترون نشود، بسیار بعید است که باعث ژنیکوماستی شود. برخی از ترکیبات ایمن تر برای این منظور عبارتند از:

• آناوار (اکساندرولون)
• وینسترول (استانازول)
• تورینابول (کلرودهیدرومتیل تستوسترون)
• سوپردرول (متاسترون)

آنادرول، دیانابول و تستوسترون به ویژه استروئیدهای استروژنی هستند و بنابراین ممکن است باعث ژنیکوماستی در افراد حساس شوند.

۱۵. آیا استروئید باعث اختلال جنسی می‌شود؟

اگرچه استروئیدها احتمالاً کیفیت نعوظ را بهبود می‌بخشند، اما، ممکن است با برخی از ترکیبات اختلال نعوظ را تجربه کنید. دکا دورابولین به دلیل کاهش آندروژنی که دارد به دلیل ایجاد اختلال نعوظ در هنگام استفاده به تنهایی بدنام است.

ما می‌بینیم که استروئیدهای آندروژنی ضعیف مانند دکا تولید اکسید نیتریک را کاهش می‌دهند، که مسئول جریان خون مطلوب به آلت تناسلی است. با این حال، ما دریافتیم که استک کردن تستوسترون با دکا دورابولین برای آندروژنیسیته اضافی، گردش خون بهینه را در آلت تناسلی حفظ می‌کند.

۱۶. آیا استروئیدهای قرصی بدتر از تزریقی ها هستند؟

بسیاری از استروئیدهای خوراکی برای کبد سمی هستند، بنابراین از نظر سلامت کبد آنها را بدتر از استروئیدهای تزریقی می‌کند.

همچنین، استروئیدهای خوراکی به دلیل تأثیر منفی بر لیپاز کبدی هنگام پردازش توسط کبد، می توانند مشکلات بیشتری را در رابطه با سلامت قلبی عروقی ایجاد کنند. این اغلب باعث نوسانات بیشتر در کلسترول می‌شود و خطر هیپرتروفی قلبی و بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

با این حال، چند استروئید خوراکی وجود دارد که خطرات جدی برای کبد و قلب ایجاد نمی کند و توسط بسیاری از ورزشکاران به خوبی تحمل می‌شود. آناوار، پریموبولان و تستوسترون نمونه‌هایی از این ترکیبات هستند.

به همین ترتیب، برخی از استروئیدهای تزریقی می‌توانند اثرات مضری بر قلب داشته باشند، مانند ترنبولون. بنابراین، این جمله که استروئیدهای خوراکی بدتر از استروئیدهای تزریقی هستند کاملاً درست نیست و اما تا حدی و بیشتر در مورد خطرات کبدی درست است.

۱۷. آیا می‌شود استروئیدهای آنابولیک را به شکل ایمن مصرف کنیم؟

بله، ما و سایر متخصصان در سرتاسر جهان موافقیم که برخی از استروئیدهای آنابولیک را می‌توان به روشی ایمن استفاده کرد که در یک روش کنترل شده در دوزهای مناسب تجویز شوند.

به همین دلیل است که چندین استروئید مورد تایید FDA مانند تستوسترون، دکا دورابولین و آناوار در پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند.

با این حال، سایر استروئیدهای مورد استفاده در بدنسازی سطوح بالایی از سمیت دارند و مورد تایید FDA نیستند.

طبق تجربه ما، بدنسازان دریافت استروئیدهای آنابولیک برای اهداف زیبایی و استفاده از آنها بدون نظارت پزشک، عملی ناامن است.

علاوه بر این، هنگامی که برای بیمار یک استروئید تایید شده توسط FDA تجویز می شود، تضمین می شود که ترکیب واقعی است که توسط یک شرکت داروسازی تایید شده سنتز می شود. با این حال، بدنسازانی که استروئیدها را از طریق بازار سیاه خریداری می کنند، به دلیل موارد غیرقانونی و فقدان مقررات، خطرات و خطرات خاص خود را دارند.

برای مصرف صحیح و اصولی استروئید بهتر است با مربی بدنسازی در ارتباط باشید.

۱۸. استروئیدها چقدر سریع کار می‌کنند؟

برخی از استروئیدهای آنابولیک بسیار سریع عمل می کنند. ما دریافتیم که تستوسترون آندکانوات به حداکثر سطح تستوسترون سرم در عرض 5 ساعت از اولین دوز می‌رسد.

استروئیدهای زود اثر از استرهای کوتاه تشکیل شده اند و برای مشاهده نتایج قابل توجه نیازی به دوره طولانی مدت ندارند.

با این حال، استروئیدهای دیگر، مانند دکا، از استرهای طولانی تری ساخته شده اند و دیرتر تأثیر می گذارند.

تستوسترون انانتات و سایپیونات دو ترکیب دیگر هستند که نیمه عمر طولانی‌تری دارند و بنابراین باید حداقل به مدت 8 هفته مصرف شوند و زمان کافی را برای شروع آنها و برای مشاهده حداکثر نتایج برای کاربران فراهم می کند.

تستوسترون پروپیونات نیمه عمر کوتاه تری دارد و این به شما اجازه میدهد طول دوره را کوتاه‌تر کنید. در مورد تفاوت تستوسترون انانتات و پروپیونات بیشتر بخوانید.

۱۹. آیا ممکن است استروئید شما را عصبانی کند؟

استروئیدهای آنابولیک می توانند کاربران را به طور فزاینده ای خشمگین کنند و در برخی از افراد باعث “خشم ناشی از بیماری” شوند.

این به دلیل سطوح بالاتر تستوسترون است، هورمون مردانه ای که مسئول افزایش سطح پرخاشگری است.

با این حال، استروئیدها به روش‌های مختلف روی افراد تأثیر می‌گذارند و برخی از مصرف‌کنندگان افزایش خشم را تجربه نمی‌کنند، اما در عوض موارد منظم‌تری از عصبانیت و بدخلقی را تجربه می‌کنند. ما متوجه نشده ایم که خشم ناشی از بیماری برای اکثر بیماران ما نگران کننده باشد.

۲۰. آیا استروئید در تست دوپینگ تشخیص داده می‌شود؟

استروئیدهای آنابولیک مواد ممنوعه توسط فدراسیون های ورزشی مانند WADA هستند. بنابراین، آنها تقریباً به طور قطع در یک آزمایش دارویی ظاهر می شوند مگر اینکه اقداماتی برای پنهان کردن حضور آنها انجام شود.

آزمایشات مواد مخدر ارتش و پلیس به طور کلی برای شناسایی ماری جوانا، کوکائین، آمفتامین ها و مواد افیونی (نه متابولیت های استروئیدی) طراحی شده اند. این به دلیل پرهزینه بودن آزمایشات استروئید آنابولیک است.

با این حال، اگر کسی در ارتش یا نیروی پلیس بخواهد به طور منظم در مورد استفاده از استروئید صحبت کند، ممکن است آزمایش های استروئیدی به طور خاص سفارش شود. با این حال، اگر فردی محتاط باشد، بعید است که مشکلی ایجاد کند، زیرا برخی از افسران پلیس علائم آشکاری از مصرف استروئید را نشان می‌دهند.

۲۱. آیا استروئید آنابولیک باعث ریزش مو می‌شود؟

بله، ما دیده‌ایم که استروئیدهای آنابولیک باعث ریزش مو می‌شوند زیرا سطح تستوسترون به میزان قابل توجهی بالاتر است که از طریق آنزیم 5α ردوکتاز به DHT (دی هیدروتستوسترون) تبدیل می‌شود.

DHT به دلیل اثرات التهابی بر روی پوست سر می تواند به فولیکول های مو آسیب برساند و باعث کوچک شدن یا ریزش مو شود.

ما استروئیدهای آندروژنی را بدترین برای تسریع ریزش مو می دانیم، زیرا آنها مشتقات DHT هستند یا سطح بالایی از آنزیم 5α ردوکتاز موجود دارند.

چند نمونه از این ترکیبات عبارتند از:

• آنادرول
• تستوسترون
• ترنبولون

با این حال، آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو) اغلب ژنتیکی است، و بنابراین برخی از کاربران ممکن است ریزش مو را تجربه کنند که در حال حاضر مستعد ابتلا به آن هستند.

ما به دلیل ژنتیک قوی در رابطه با سلامت فولیکول ها و کاهش سطح طبیعی 5 AR، مصرف کننده های استروئیدی با موهای ضخیم دیده ایم.

استروئیدهای آندروژنی ضعیف نیز می‌توانند برای کاهش یا جلوگیری از ریزش مو در طول دوره استفاده شوند، مانند دیانابول، دکا یا پریموبولان. اینها ترکیباتی بودند که به طور مرتب در سراسر دوران طلایی استفاده می شد، زمانی که بسیاری از بدنسازان کلاسیک موهای پرپشتی داشتند.