تیم ملی: جوانگرایی، آرامش و جدیت/ یادداشت: مربی ما ملاحظه دوربین را نمی‌کند!

به گزارش “ورزش سه”، نتیجه پایانی و روند جریان سومین مسابقه تیم ملی ایران در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ چیزی برای غافلگیری نداشت و این برای تیمی که احتمالا ساده‌ترین صعود به جام جهانی را تجربه خواهد کرد، بهترین فرصت است تا بتواند ثبات تیمی را تمرین و آن را به خوبی حتی در دیدارهای بزرگتر و مهمتر حفظ کند. پاشنه آشیل فوتبال ایران که در بزنگاه‌هایی مثل نیمه نهایی مقابل قطر در جام ملت‌های آسیا اسباب شکست را فراهم می‌کند.

آرامش

صالح حردانی و حسین کنعانی عملکرد بهتری نسبت به سایر بازیکنان تیم ملی در مقابل ترکمنستان داشتند.

کنعانی‌زادگان در دیدار امشب چه در دفاع و چه لحظاتی که در حمله حضور داشت با آرامش و تسلط بالا عمل کرد تا بهترین عملکرد ممکن را از خود به نمایش بگذارد. او اگر همیشه در زمین همین قدر بادقت و بی‌حاشیه باشد، قطعا رکن اصلی قلب خط دفاعی ایران خواهد شد. مهره‌ای که تیم ملی در عصر جدید خود برای ثبات تاکتیکی سخت به دنبال پیدا کردنش است.

همچنین مدافع راست جدید تیم ملی زیر نظر قلعه‌نویی ارسال‌های بیشتر، بهتر و البته دورتری را در این مسابقه داشت که منجر به پاس گل و ایجاد چند موقعیت گلزنی نیز شد. این سانترهای پرتعداد و اغلب صحیح همان چیزی است که سرمربی تیم ملی همواره از مدافعین کناری تیم‌های تحت هدایتش می‌خواسته؛ پس با ادامه این نمایش خوب، شاید بتوان پست جدیدی برای رامین رضائیان در نظر گرفت! چه اشکالی دارد سرمربی ملی پوشان بیشتری را مطابق سلیقه کاری خود در اختیار داشته باشد؟

جدیت

سختگیری و فریادهای قلعه‌نویی بر سر قلی‌زاده، هرچند وقتی تماشاگران فانتزی بازها و حرکاتشان را خیلی دوست دارند توی ذوق بیننده می‌زند، اما بجا و قابل دفاع است؛ چرا که اگر دریبل‌ها و حرکات پا به توپ بازیکنان تکنیکی مؤثر و گره‌گشا نباشد، دردی از تیم دوا نخواهد کرد. 

حتی اگر لایی کف پای تماشایی علی قلی‌ رو به دروازه خودی مقابل آمریکا تا مدت‌ها در شبکه‌های تلویزیونی و فضای مجازی دیده شود اما تا وقتی به تیم در کسب نتیجه کمک نکند خاصیتی جز برای بازیکن ندارد. پس باید به سرمربی حق داد توصیه‌ها و تذکرهای لازم را با جدیت و حتی گاهی عصبانیت به شاگردانش منتقل کند و از دوربین و هواداران خجالت نکشد! مشابه رفتاری که قلعه‌نویی با مدافع جوان خود که بواسطه مصدومیت از جریان بازی خارج بود داشت.

جوانگرایی

وقتی مدافعان و دروازبان تیم ملی ترکمنستان در تمام طول مسابقه دست از بازی‎‌‌‎سازی برنمی‌دارند، یعنی تیم‌های درجه ۳ و ۴ آسیا هم به این باور رسیده‌اند که ۹۰ دقیقه زیر توپ زدن و اتلاف وقت چیزی به فوتبالشان اضافه نخواهد کرد، حتی اگر منجر به کمتر گل خوردنشان شود. آنها دارند روی فوتبالشان کار می‌کنند. هرچند فضای کشور ترکمنستان این اجازه را نمی‌دهد تا درهای این کشور روی ستاره‌ها و افکار خارجی باز شود و همین مسئله روی سرعت پیشرفت و توسعه آنها تاثیر منفی گذاشته، اما از همین تک دیدارها می‌توان به شناخت حداقلی نسبت به رقبای منطقه‌ای دست یافت. 

پس اگر جوانگرایی به‌موقع و آگاهانه و به دور از اقدامات نمایشی انجام نپذیرد، بیم آن می‌رود که فاصله با رقبایی که امروز گلباران می‌شوند به حداقل برسد و شاید هم کلا از بین برود. بنابراین باید ماتریس نفرات تیم ملی همواره تحت کنترل باشد تا استعدادهای پرشمار و باانگیزه همیشه موجب ایجاد توازن در تیم ملی شوند. موضوعی که با وجود حزباوی، آزادی، نورافکن و بقیه خیلی نباید سخت و پرهزینه باشد.

مهدی بشکنی