به گزارش “ورزش سه”، سى و سومين دوره بازي‌هاى المپيك به‌ميزبانى پاريس در فرانسه از روز پنجم تا بيست و يكم مرداد سال جارى با احتساب كشتى آزاد و فرنگى به‌عنوان دو رشته مختلف، در ٣٢ رشته ورزشى با ماده‌هاى گوناگون برگزار خواهد شد.
ورزش ايران تا پايان آخرين روز سال ١٤٠٢ شمسى موفق شد ١٦ سهميه انفرادى را در پنج رشته ورزشى كشتى آزاد، تكواندو، كشتى فرنگى، تيراندازى و يك سهميه هم بر اساس رنكينگ در دوچرخه‌سوارى جاده را فعلاً به خود اختصاص دهد كه از بين آنها، پنج سهميه توسط دختران ورزشكار كشورمان و ١١ سهميه توسط مردان به دست آمده است.
در اين مطلب ويژه به‌صورت اختصاصى نگاهى به مباحث و مطالب مختلفى در ورزش سه خواهيم كرد كه شايد در سال المپيك خواندن آنها خالى از لطف نباشد؛ آن هم براى المپيكى كه به نظر از سوى كارشناسان و صاحب‌نظران به‌مانند عملكرد درخشان ورزشكاران كشورمان در ٢٠١٢ لندن، چنگی به دل نخواهد زد.
شايد يكى از مهمترين دلايل نگرانى‌ها براى عملكرد احتمالى نه چندان رضايت‌بخش كاروان ورزش ايران در المپيك ٢٠٢٤ پاريس، عملكرد انتقادآميز فدراسيون‌ها و ورزشكاران در بازي‌هاى آسيايى ٢٠٢٢ هانگژو باشد كه با يك سال تأخير در پاييز سالى كه پشت سر گذاشتيم، برگزار شد.
•سالى كه نكوست از بهارش پيداست
بازي‌هاى آسيايى يا همان المپيك آسيايى را به نوعى مى‌توان بهارِ المپيك تلقى كرد؛ چون اين پيكارهاى قاره‌اى كه كاملاً شبيه و مطابق با قوانين المپيك برگزار مى‌شود، هميشه دو سال قبل از بازي‌هاى المپيك انجام شده و به نوعى مى‌تواند ملاك ارزيابى قرار گيرد.
از هر نظر وضعيت آمارى عملكرد ورزش ايران در بازي‌هاى ٢٠٢٢ هانگژو چشمگير نبود؛ تا جايى كه به بهانه اعزام كاروانى كيفى، تعداد رشته‌ها و ورزشكاران اعزامى نسبت به ٢٠١٨ جاكارتا كاهش قابل توجهى يافت.
البته با ذكر اين توضيح كه تا دلتان بخواهد همراهان، مديران ورزشى يا اعضاى فدراسيون‌ها در قالب كاروان ورزش ايران به‌جاى ورزشكاران راهى چين شدند كه تجربه‌اندوزى آنها هم تا اينجاى كار تحول خاصى در مديريت ورزشى ايجاد نكرده است.
خودتان آمار كاروان ورزشى ايران را در دو دوره بازي‌هاى آسيايى ٢٠٢٢ هانگژو و ٢٠١٨ جاكارتا با هم مقايسه كنيد:
هانگژو – ٢٨٩ ورزشكار ٥٤ مدال ١٣🥇٢١🥈٢٠🥉
جاكارتا – ٣٧٨ ورزشكار ٦٢ مدال ٢٠🥇٢٠🥈٢٢🥉
كاهش و افت نااميدكننده در كسب مدال‌هاى طلا توسط ورزشكاران مرد و عدم كسب هيچ مدال طلايى در ورزش زنان در هانگژو، برعكس سه دوره قبلى بازي‌هاى آسيايى، براى المپيك ٢٠٢٤ پاريس زنگ خطری جدى محسوب شده و مى‌شود.
ورزش زنان ايران در بازي‌هاى آسيايى ٢٠١٠ گوانگ‌ژو با خديجه آزادپور در ووشو، در ٢٠١٤ اينچئون با نجمه خدمتى و حميده عباسعلى در تيراندازى و كاراته، در ٢٠١٨ جاكارتا با ورزش تيمى كبدى مدال طلا گرفته بود كه در بازي‌هاى ٢٠٢٢ هانگژو هيچ طلايى كسب نشد.
ورزش ايران در بازي‌هاى آسيايى ٢٠٢٢ هانگژو هفتم شد و عملكرد كاروان ايران نسبت به هر سه دوره قبلى اين رقابت‌ها، چه در زمینۀ مرغوبيت مدالى، يعنى کسب گردن‌آويز طلا و چه تعداد مدال دریافتى، با افت روبه‌رو بود كه این مى‌تواند زنگ خطری جدى محسوب شود براى المپيك پاريس.
•فعلاً به باشگاه صد تايى‌هاى المپيك نمى‌رسيم
ورزش ايران در ٣٢ دوره قبلى بازي‌هاى المپيك با ورزشكاران انفرادى توانسته ٧٦ مدال را به خود اختصاص دهد كه از اين بين، ٢٤ مدال طلا، ٢٣ نقره و ٢٩ عدد نيز برنز بوده است.
به اين ترتيب، كسب چهار مدال در پاريس با هر رنگى يا به دست آوردن يك طلا، دو نقره و يك برنز مى‌تواند تمام عددهاى روبه‌روى نام كشورمان در جدول مدال‌هاى المپيك را اينچنين رند كند: مجموع مدال ٨٠، طلا ٢٥، نقره ٢٥ و برنز نيز ٣٠ عدد.
اگر ورزشكاران كشورمان عملكرد درخشانى به نمايش بگذارند، بى‌شك مدال‌هاى تاريخ ورزش ايران در المپيك از عدد ٨٠ عبور مى‌كند؛ اما بى‌شك سه‌رقمى‌شدن مدال‌ها و يا به عضويت باشگاه صد مدالى‌ها درآمدن، چند المپيك ديگر زمان خواهد برد و با اين روند، شايد نوادگان ما اين مهم را جشن بگيرند.
•هفت ضلعى ايران در المپيك هشت مى‌شود؟
ورزشكاران ايرانى تا قبل از سى و سومين المپيك موفق شده‌اند در هفت رشته ورزشى اين بازي‌ها مدال بگيرند: وزنه‌بردارى، كشتى آزاد، تكواندو، كشتى فرنگى و تك مدال‌هاى دو ميدانى، تيراندازى و كاراته.
در المپيك ٢٠٢٤ پاريس به دو رشته مى‌توان اميدوار بود كه كسب مدال در هفت رشته ورزشى را به هشت يا حتى ٩ افزايش دهند.
شمشيربازى با على پاكدامن و سنگنوردى سرعت با رضا عليپور مى‌تواند اميدوار به كسب سهميه و حداقل مدال برنز باشد تا تعداد رشته‌هاى ورزشى مدال‌آور ايران در المپيك افزايش يابد.
•كشتى آزاد، فرنگى و تكواندو، اميد ورزش ايران
براى مدال‌آورى در المپيك ٢٠٢٤ پاريس مى‌توان به سه رشته كشتى آزاد، فرنگى و تكواندو اميدوار بود كه رنگ مدال‌هاى احتمالى اين رشته‌ها در روز مسابقه مشخص مى‌شود.
در پاريس ٢٠٢٤، با توجه به عملكرد ورزشكاران وزنه‌بردارى كه هنوز سهميه‌اى كسب نكرده‌اند و شوربختانه افت فاحشى در سال‌هاى اخير داشته‌اند، يا تيراندازى برعكس طلايى تاريخى كه جواد فروغى در ٢٠٢٠ توكيو به گردن آويخت، نمی‌توان به درخشش ورزشكاران اين دو رشته چندان اميدوار بود.
در دو و ميدانى هم كه احسان حدادى با نقره المپيك ٢٠١٢ و برنز قهرمانى جهان در كنار خورجين خورجين مدال‌هاى ارزشمند آسيايى خداحافظى كرده است و منتظر كسب سهميه‌هايى از طريق رنكينگ جهانى يا شايد ركوردهاى ورودى هستيم كه تنها راه‌يابى ورزشكاران اين رشته به المپيك خود موفقيت ارزيابى مى‌شود.
وضعيت بوكس و جودو نيز به مانند ديگر رشته‌هاى مورد بحث است، تير و كمان نيز كه اصلا شرايط مطلوبى ندارد و در اين بين تنها مى‌ماند كشتى آزاد، فرنگى و تكواندو.
•سنگنوردى و شمشيربازى سورپرايز احتمالى ايران
بارقه‌اى از اميد به درخشش ويژه براى شمشيربازى و سنگنوردى با دو عنوان‌دار كه در سال ٢٠٢٣ شاهد درخشش آنها بوده‌ايم در دل جامعه ورزش ايران مى‌تواند موج بزند.
على پاكدامنى كه طلاى انفرادى آسيا را براى دومين بار در تاريخ بعد از پيمان فخرى كسب كرد و در جام جهانى‌ها هم درخشيد يا رضا عليپورى كه در بازي‌هاى آسيايى دوباره طلا گرفت و قهرمان جهان در رشته و ماده تازه ورود سنگنوردى سرعت به المپيك است.
شايد اين دو رشته ورزشى بتوانند با كسب مدالى احتمالى، ضعف ورزش ايران در المپيك را مرهم باشند.
•يل جويبار و ققنوس ايران، دو كفه ترازوى المپيك
ورزش ايران در پاريس دو قهرمان بزرگ در دل خود دارد كه هر دو مى‌توانند تاريخ‌سازى كنند:
حسن يزدانى، كاپيتان تيم ملى كشتى آزاد ايران و البته كاروان ورزش كشورمان با ٩ مدال طلا، نقره و برنز المپيك و جهان، در كنار ناهيد كيانى، كاپيتان ورزشكاران دختر كاروان كه مدال طلاى تاريخى قهرمانى جهان او در سال ٢٠٢٣، دل‌ها را به درخشش ويژه‌اش در المپيك خوش مى‌كند، آنهم با حضور پرافتخارترين المپين ايران يعنى هادى ساعى در رأس فدراسيون تكواندو.
يل جويبار در پاريس به دنبال دو رقمى كردن مدال‌هاى خود در مجموع المپيك و جهان است، ناهيد كيانى نيز مى‌خواهد دو برنز آزمايشى و مجموع مدالى زنان ورزش ايران را به نقره يا طلا تبديل كند.
•حسن مى‌تواند ركورد ساعى و آقا تختى را بشكند
در تاريخ بازي‌هاى المپيك، هادى ساعى پرافتخارترين المپين ايرانى شناخته مى‌شود، تكواندوكارى كه دو طلا و يك برنز از اين بازي‌ها در كارنامه دارد.
جهان پهلوان غلامرضا تختى نيز تنها ورزشكار ايرانى محسوب مى‌شود كه به سه فينال المپيك راه يافته، آنهم با كسب يك طلا و دو نقره.
حسن يزدانى با توجه به فرصت‌سوزى بچگانه فدراسيون وزنه‌بردارى در قبال كيانوش رستمى كه طلا و نقره وزنه‌بردارى المپيك را بر گردن آويخت، تنها ورزشكارى در پاريس به حساب خواهد آمد كه طلا و نقره اين بازي‌ها را دارد.
يل جويبار با كسب مدال طلاى المپيك ٢٠٢٤ پاريس دو ركورد مهم را می‌شکند و مال خود مى‌كند: ركورد ١٦ ساله هادى ساعى و ركورد ٦٤ ساله آقا تختى.
•ناهيد كيانى، ققنوسى كه باز بايد به كيميا بينديشد
ناهيد كيانى تنها دختر رزمى‌كار در در رشته‌هاى محبوب رزمى تكواندو و كاراته ايران به حساب مى‌آيد كه به طلاى جهان رسيده است.
قهرمان طلايى جهان تكواندو كه مدال ارزشمند او سال قبل از المپيك در ٢٠٢٣ باكو به دست آمده و به خاطر عملكرد چشمگير خود در رقابت‌هاى معتبر و مختلف در رنكينگ جهانى به المپيك راه يافته است.
رقابت تلخ ناهيد و كيميا عليزاده در المپيك ٢٠٢٠ توكيو احتمال تكرار در ٢٠٢٤ پاريس هم دارد، جايى كه عليزاده با كسب سهميه قاره‌اى از اروپا به فرانسه مى‌رود و شايد قرعه باز دو نفر را در وزن منهاى ٥٧ مقابل هم قرار دهد.
•ناهيد كيانى و عزم ارتقاى رنگ دو برنز زنان ايران
ورزش زنان ايران دو مدال برنز از المپيك به يادگار دارد، يكى آزمايشى و ديگرى محاسبه شده در جدول مدالى بازي‌هاى المپيك.
اولين مدال تاريخ ورزش زنان ايران در المپيك سال ٢٠٠٨ در پكن به دست آمد. جايى كه فرزانه دهقانى، دختر ووشوكار اصفهانى، مدال برنز ساندا يعنى مبارزه اين رشته را بر گردن آويخت، ساندايى كه در گذشته سانشو اطلاق مى‌شد.
درست به مانند دو برنزى كه فريبرز عسگرى و رضا مهماندوست در المپيك ١٩٩٢ بارسلون به دست آوردند كه آن زمان تكواندو نيز به مانند ووشو در ٢٠٠٨ پكن، آزمايشى در المپيك حضور داشت.
اين سه مدال در جدول رده‌بندى مدال‌ها ثبت نشد، اما در بازي‌هاى المپيك به دست آمده و نبايد آن را ناديده گرفت تا اينكه كيميا عليزاده در ٢٠١٦ ريو توانست مدال برنز تكواندوى زنان مهمترين بازي‌هاى ورزشى جهان را براى ورزش ايران به گردن آويزد.
ناهيد كيانى و مبينا نعمت‌زاده از تكواندوی اميدهاى اصلى ورزش ايران براى ارتقاء رنگ و تكرار آن مدال به شمار مى‌روند.
•جاى خالى تيمى توپى‌ها و كورسوى واليبال
ورزش ايران در المپيك پاريس نماينده‌اى در رشته‌هاى ورزشى تيمى و توپى واترپلو، بسكتبال، فوتبال، هاكى روى چمن، هندبال و راگبى هفت نفره ندارد و تنها كورسوى اميدى اندك براى واليبال به جا مانده است.
به همين دليل تمام اميد به مدال‌آورى روى شانه‌هاى ورزشكاران رشته‌هاى انفرادى سنگينى مى‌كند.
ورزش كشورمان هيچگاه مدالى تيمى نتوانسته از بازي‌هاى المپيك به چنگ آورد و در ماه‌هاى منتهى به ٢٠٢٤ پاريس تنها مى‌توان اميدوار بود شمشيربازى و قايقرانى سهميه‌هاى تيمى كسب كنند يا واليبال تنها ورزش تيمى توپى نام بگيرد كه شايد به المپيك برسد.
•به طلاى اين دو رستم مى‌شود اميد داشت
دو سنگين وزن آزاد و فرنگى كشتى ايران رستم‌وار به فكر كسب طلاى المپيك هستند، اميرحسين زارع و امير ميرزازاده، يكى از شمال و ديگرى جنوب.
دو امير مازندرانى و خوزستانى كشتى ايران در وزن‌هاى ١٢٥ كيلوى كشتى آزاد و ١٣٠ كيلوى كشتى فرنگى در سال قبل از المپيك طلاى جهان را به گردن آويخته‌اند.
شايد طلاى اين دو سنگين وزن، شكست ديويد تيلور مقابل حسن يزدانى و كسب طلاى پاريس توسط يل جويبار، رسيدن ناهيد كيانى به طلا و مبينا نعمت‌زاده به برنز با درخشش ويژه رضا عليپور در سنگنوردى و على پاكدامن در شمشيربازى در كنار درخشش ديگر كشتى‌گيران و دو تكواندو كار مرد كاروان ايران براى كسب مدال‌هاى رنگارنگ المپيكى كه به نظر مى‌آيد چنگى به دل نزند ورق را براى ورزش ايران عوض كند.
بايد ديد قصه تلخ بازی‌هاى ٢٠٠٨ پكن آنهم تنها با كسب دو مدال طلا و برنز هادى ساعى و مراد محمدى در تكواندو و كشتى در انتظار ورزش ايران است يا روزهاى درخشان ٢٠١٢ لندن كه بهترين نتيجه تاريخ را در بازي‌هاى المپيك با كسب ١٣ مدال و جايگاه دوازدهم در بين تمامى كشورها به دست آورديم.
سيزده مدالى كه در ٢٠١٢ لندن هفت عدد آن طلا در رشته‌هاى كشتى فرنگى، وزنه‌بردارى و كشتى آزاد بود و نقره تاريخى احسان حدادى در پرتاب ديسك دو و ميدانى و فيناليست شدن محمد باقرى معتمد در تكواندو.
✍🏻 پوريا تابان
source
