بررسی بازی Disgaea 7: Vows of the Virtueless

مجموعه بازی‌های دیسگایا (Disgaea)  از آن دسته آثار خاصی هستند که علی‌رغم قدمت زیاد و نسخه‌های متعدد توانسته هویت خود را حفظ کند و همان ویژگی منحصر‌به‌فردش را به طرفدارانش ارائه کند. تجربه ثابت کرده که تغییرات گسترده روبه‌جلو در یک مجموعه بازی – البته در شرایطی که بتواند هویت آن را حفظ کند – می‌تواند آن مجموعه بازی را به بهترین لحظاتش برساند. با این حال، شاید این فرمول برای همهٔ بازی‌ها صدق نکند. حداقل شاید برای دیسگایا تاکنون این فرمول صدق نکرده است.  پس از اینکه دیسگایا 6 کمی از فرمول سری فاصله گرفت و نتوانست آن‌چنان که باید توجه علاقه‌مندان خود را جلب کند، اکنون بازی دیسگایا 7 با نام کامل Disgaea 7: Vows of the Virtueless آمده تا دوباره به ریشه‌‌های این سری برگردد و آن تجربهٔ قابل‌انتظار و سرگرم‌کنندهٔ این سری را دوباره به ارمغان آورد. البته این به معنای آن نیست که دیسگایا 7 تمام المان‌های بازی قبلی را نادیده گرفته است و به نسخه‌های قدیمی‌تر رجوع کرده بلکه در اصل با توجه به المان‌های دیسگایا 6 سعی کرده آن را بهبود دهد یا آن را به بازی‌های قبلی نزدیک کند.

بازی Disgaea 7: Vows of the Virtueless یک اثر نقش آفرینی تاکتیکی (Tactical role-playing game) است که توسط شرکت Nippon Ichi Software ساخته و منتشر شده است. در این سال‌ها که اسکوئر انیکس بازی فاینال فانتزی تاکتیکس را فراموش کرده بود، دیسگایا توانست توجه دوستداران بازی‌های نقش آفرینی ژاپنی تاکتیکی را جلب کند.

در حالی که داستان بسیاری از قسمت‌های قبلی در مناطقی جریان داشتند که بیشتر الگو گرفته از ساختار و فرهنگ غربی بود، دیسگایا 7 به سراغ سرزمین هینوموتو (Hinomoto) در ندرورلد (Netherworld) رفته است که به وضوح الهام گرفته از محیط و فرهنگ شرقی و به‌خصوص ژاپن فئودال است. همین تغییر به ظاهر کوچک توانسته حسی تازه و نو به محیطی و فضاسازی بازی ببخشد. بازی داستان یک دیو شمشیر زن به نام فوجی (Fuji) و دختر ثروتمندی به نام پریلیکا (Pirilika) را دنبال می‌کند. از آنجایی که فوجی یک دیو است، هر کاری که انجام می‌دهد را بر اساس منفعتش پیش می‌برد و به خوبی، ترحم و شفقت هم آلرژی دارد و با پریلیکا همراه می‌شود تا بتواند بدهی عظیم خود را بپردازد. از طرف دیگر پریلیکا یک شخصیت تیپیکال دختر ساده‌لوح و خوش قلب انیمه‌ای است که البته بسیار ثروتمند است و با توجه به چیزهایی که خوانده یا از دور دیده، عاشق فرهنگ هینوموتو و روش زندگی جنگجویان آن یعنی بوشیدو (Bushido) است، این در حالی است که از واقعیت بوشیدو و تفاوت بزرگ آن با چیزی که از آن شنیده آگاه نیست (اصلاً هم شبیه به اوتاکوها و نسبتشان با فرهنگ ژاپن ندارد!).

داستان دیسگایا 7 شاید عمق زیادی نداشته باشد اما روایت ساده و بامزه‌ای را دنبال می‌کند و قادر است بازیکن را با خود همراه کند. یکی از ویژگی‌های برجسته و همیشگی این مجموعه بازی، طنز و شوخی‌های آن است که گاه اغراق‌آمیز هم هستند و حالت یک پارودی را پیدا می‌کنند . واقعیت این است که نوع طنز دیسگایا از آن جنس طنزی نیست که موردپسند همه باشد اما بازی به‌خوبی این مدل طنز را می‌شناسد و آن را به‌ خوبی در طول بازی استفاده می‌کند. همان شیمی بین دو شخصیت اصلی کافی است که شما را به خنده بیندازد. حتی اگر چندان علاقه‌مند به این مدل شوخی‌ها نباشید، بازی هنوز هم قادر است در لحظاتی شما را به‌راحتی بخنداند. این در کنار مجموعه شخصیت‌های بازی در مجموع بخش داستانی بازی را به تجربه‌ای مفرح و سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند. در این میان از صداپیشگی بسیار خوب شخصیت‌ها هم نباید چشم‌پوشی کرد. شاید تصور کنید که صداپیشگی بعضی از شخصیت‌ها اعصاب خوردکن است اما آن‌ها دقیقاً باید همین جنس صداپیشگی اعصاب خوردکن را داشته باشند و این بخشی از هدف آن شخصیت بوده است.

همان‌طور که گفته شد، دیسگایا یک بازی نقش آفرینی تاکتیکی است و ساختار گیم‌پلی آن هم تفاوت بنیادینی با بازی‌های نقش آفرینی ژاپنی تاکتیکی ندارد و بیش از همه به آثار قبلی دیسگایا شبیه است. گیم‌پلی دیسگایا 7 دو بخش اساسی دارد. بخش اول درون کشتی پریلیکا جریان دارد که حکم هاب بازی را ایفا می‌کند و شما می‌تواند در آن به انجام کارهای مختلفی مثل درمان شخصیت‌ها، خرید و فروش آیتم‌های مورد نیاز، استخدام شخصیت‌های جدید و کارهای مشابه دیگر و البته انتخاب مراحل مختلف بازی بپردازید.

بخش دوم که زمان بیشتری را به خود اختصاص می‌دهد و تمرکز اصلی بازی است، مبارزات یا همان مأموریت‌های آن است. این مبارزات در یک صفحهٔ شبکه‌ای شطرنجی در ارتفاع مختلف و با زاویه ایزومتریک و به‌صورت نوبتی جریان دارد.علاوه بر شخصیت‌های اصلی، بازی بیش از 40 کلاس مختلف دارد که  می‌توانید شخصیت‌هایی در این کلاس‌ها برای اضافه کردن به تیم خود بسازید. با این حال، باید توجه کنید که فقط از 10 تا از شخصیت‌ها در هر نبرد می‌توانید استفاده کنید.

بازی Disgaea 7: Vows of the Virtueless پر از مکانیک‌های مختلف و پیچیده است که از همان ابتدا بعضی از آن‌ها را معرفی می‌کند و در طول بازی هم با معرفی مکانیک‌های جدید شگفت‌زده‌تان می‌کند. جای این نیست که من تک تک این مکانیک‌ها را مفصل توضیح بدم، چه بسا بعضی از آن‌ها مکانیک‌های ساده و کلیدی بازی‌های نقش آفرینی تاکتیکی و بعضی از آن‌ها هم مثل مکانیک پرتاب شخصیت‌ها از مکانیک‌های قدیمی و شناخته‌شدهٔ دیسگایا است. نکتهٔ حائز اهمیت این است که این مکانیک عمق زیادی به گیم‌پلی دیسگایا 7 بخشیده و استراتژی و تاکتیک را در آن معنادار کرده است. در واقع ترکیب مکانیک‌های گوناگون بازی – از مکانیک‌های ساده مثل همین پرتاب‌کردن شخصیت‌ها تا مکانیک‌هایی مانند Geo Panelها و البته مکانیک‌های جدید – بستر مناسبی را فراهم کرده‌اند تا شما بتوانید در جریان مبارزات تاکتیک‌های گوناگونی را اتخاذ کنید. این قضیه به‌خصوص در مبارزه با باس‌فایت‌های بازی نمایان است.

از مکانیک‌های جدید صحبت کردم، بگذارید اشاره‌ای به دو مکانیک جدید بازی Disgaea 7: Vows of the Virtueless و تأثیر آن‌ها بر گیم‌پلی داشته باشم. اولین مکانیک جدید بازی که در همان اوایل معرفی می‌شود و با داستان هم مرتبط است، حالت Hell Mode است که یک حالت ویژه و قدرتمند برای شخصیت‌های اصلی بازی است که از یکی از 7 سلاح مقدس و افسانه‌ای را در اختیار داشته باشند. این قابلیت، شخصیت موردنظر را وارد یک حالت خاص می‌کند که او را قدرتمندتر می‌سازد و به آن شخصیت اجازه‌ی استفاده از چند حرکت منحصر‌به‌فرد را می‌دهد. این یک مکانیک پراستفاده و کاربردی است که به‌خوبی در بازی پیاده‌سازی شده و به شما مزیت قابل‌توجهی می‌دهد و شاید فقط تنها مشکل آن امکان استفاده آن فقط با شخصیت‌های اصلی باشد که البته این هم تا حدودی منطق داستانی دارد.

دیگر مکانیک جدید بازی Jumbification است که عملاً شخصیت شما را به یک غول عظیم‌الجثه تبدیل می‌کند که یک قسمت از صفحهٔ مبارزه را می‌گیرد. در هر مبارزه به‌صورت همزمان 4 شخصیت می‌توانند این کار را کنند که البته در این صورت بازی دچار افت فریم هم می‌شود اما در حالت عادی چنین چیزی وجود ندارد. Jumbification مکانیکی است که احتمالاً به پراستفاده بودن Hell Mode نباشد و باعث می‌شود نتواند حرکت‌ ویژه‌ی شخصیت‌ها را اجرا کنید اما از آن سو قدرت شما را بسیار بالا می‌برد و به خاطر جثهٔ عظیم شخصیتی که از این قابلیت استفاده کرده و محدوده‌ای که می‌تواند حمله کند، یک موقعیت تاکتیک خاص را ارائه می‌دهد که می‌تواند ورق را در لحظه‌های حساس بازی برگرداند.

اگرچه تعدد مکانیک‌های بازی عمق تاکتیکی آن را بالا برده و این یکی از ویژگی‌های بازی‌های دیسگایا است اما از سوی دیگر همین موضوع باعث پیچیدگی بیش از حد سیستم‌های بازی شده است و این به‌ویژه برای بازیکنان تازه‌وارد می‌توانند در لحظاتی سردرگرم‌کننده باشد و به تجربهٔ آن‌ها آسیب وارد کند. هرچند دیسگایا 7 سعی کرده به گونه طراحی شود که بازیکنان جدید هم بتوانند به این سری علاقه‌مند شوند اما این موضوع تقریباً اجتناب‌ناپذیر است و تأثیر آن حداقل در ساعات اولیه تجربهٔ شما مشخص است.

تا اینجا هر چه سخن گفتیم، اشاره‌ای به اصلی‌ترین ویژگی بازی‌های دیسگایا که به آن شهره است، اشاره‌ای نکردیم. دیسگایا همیشه عاشق اعداد عظیم و طویل بوده است و رویکردی اغراق‌آمیز و طعنه‌آمیز را اتخاذ کرده است. در بازی‌های نقش آفرینی سطح یا همان لِوِل 9 یا 99 برای شخصیت یا ویژگی‌های او خیلی زیاد است؟ برای دیسگایا شوخی است. در دیسگایا 7 باید تصورتان به‌راحتی روی ارقام میلیونی و میلیاردی قرار گیرد و عطش گرایند کردن و قدرتمندتر کردن شخصیت را همیشه داشته باشید. در واقع بخش زیادی از تجربهٔ دیسگایا 7 به حالت پایان بازی (Endgame) آن مربوط است که می‌تواند ساعت‌ها شما را مشغول و سرگرم خود کند و در این حالت گرایند و قدرتمند شدن یک وسیله نیست، بلکه چیزی نزدیک به هدف علاقه‌مندان دیسگایا است. با قابلیت‌هایی مثل Incarnation در این اثر می‌توانید شخصیت یا حتی آیتم‌های خود را به حدی ارتقا دهید که تعادل بازی را به سخره درآورید. این قابل درک است که این سیستم گرایند کردن موردعلاقه‌ی بسیاری از بازیکنان نباشد اما به هر حال یکی از اهداف دیسگایا همیشه این بوده که با تمرکز بر قوی‌تر کردن شخصیت‌ها این سیستم را جذاب کند.

دیسگایا 7 در جنبه‌های مختلفی نسبت به بازی قبلی بهتر شده است و سعی کرده مشکلات دیسگایا 6 را بهبود دهد. از بهبود برخی از سیستم‌ها از جمله مبارزه خودکار (Auto-Battle) و اجرای محدودیت‌هایی در آن یا نمونه‌های دیگر همگی در تجربهٔ روان‌تر و بهتر این اثر تأثیرگذار بوده‌اند. با این حال، این بهبودها فقط به جنبه‌ی گیم‌پلی مربوط نمی‌شود. دیسگایا 6 کارگردانی بصری بازی را تغییر داد و به جای اسپرایت‌های دوبعدی به سراغ آرت سه‌بعدی رفت. اگرچه بازی دیسگایا 7 طراحی بصری را به طراحی‌های دوبعدی که نزد طرفداران محبوب‌تر است، برنگرداند اما بهبود قابل‌توجهی در گرافیک سه‌بعدی بازی اعمال کرد و آن را از نظر بصری زیباتر کرد.

بازی Disgaea 7: Vows of the Virtueless بازگشتی به ریشه‌های سری و اوج آن است و تمام چیزی که دیسگایا را دوست‌داشتنی و مهم می‌کند، به‌خوبی پیاده‌سازی کرده است. با این حال، بدون تغییرات بزرگ، دیسگایا 7 کم‌وبیش همان چیزی است که همیشه بوده است و قطعاً توجه طرفداران خود را جلب خواهد کرد. با این حال، اگر از دوستداران بازی‌های نقش آفرینی تاکتیکی هستید، این اثر با مبارزات تاکتیکی جذاب و عمیق خود و البته داستانی کمدی و مفرح می‌توان ساعت‌ها شما را سرگرم کند.