علی چینی بازیکن و مربی اسبق استقلال دوره نقاهت پس از پیوند کلیه را پشت سر گذاشته و خوشبختانه حالا به زندگی عادی بازگشته است. یکشنبه فرصتی دست داد تا با این استقلالی قدیمی پیرامون وضعیت جسمانی خودش و البته شرایط استقلال صحبت کنیم.
ابتدا از شرایط جسمانی خودت شروع کنیم. شکر خدا بهتر شده‌ای؟
به لطف خدا و دعای خیر مردم بله. دوره نقاهتم تمام شد و بحث پیوند موفقیت آمیز بوده است. البته برای کنترل شرایط باید هر ۲۰ روز یکبار آزمایش بدهم، ولی حالا دیگر می‌توانم در مجامع و اماکن شلوغ حاضر شوم. البته پزشکان تاکید دارند که همچنان احتیاط کنم و بی گدار به آب نزنم. خیلی مراقبم تا مشکلی ایجاد نشود و انشاالله چنین اتفاقی هم رخ نخواهد داد؛ بنابراین به زودی علی چینی را در استادیوم خواهیم دید
بله بله. حتماً. دلم می‌خواهد ۲۷ مهر موقع بازی استقلال و ذوب آهن به ورزشگاه بروم، چون نیما نکیسا رفیقم است و استقلال هم تیمی که سالیان سال با آن زندگی کرده‌ام. از سوی دیگر دلم می‌خواهد به ورزشگاه بروم و از همه هوادارانی که در روز‌های بیماری جویای احوالم می‌شدند و برایم دعا کردند، به این شکل تشکر کنم. از هواداران و پیشکسوتان پرسپولیس هم مانند استقلالی‌ها ممنونم که فراموشم نکردند.
برسیم به بازی استقلال و هوادار
وقتی یک سرمربی جدید برای تیمی می‌آید قطعاً طی سه، چهار روز ابتدایی کار نمی‌تواند به لحاظ فنی تاثیر بسزایی داشته باشد بلکه صرفاً باید از نظر روحی شاگردان را تقویت کند. استقلال تفاوت آشکاری به لحاظ تاکتیکی نداشت، اما برخی تغییرات در ارنج جواب داد. برای مثال، حضور محمد حسین مرادمند در ترکیب ثابت اتفاق خوبی بود. در مجموع معتقدم جدایی جواد نکونام هم برای خودش بهتر بود و هم برای استقلال. امیدوارم یک سرمربی جدید سر کار بیاید که توانمند باشد و استقلال بتواند فصل موفقیت آمیزی را به پایان برساند.
منظور از سرمربی توانمند کیست؟
ما که نمی‌توانیم امثال گواردیولا و فرگوسن را به فوتبال ایران بیاوریم، اما می‌توانیم الگوبرداری کنیم. استقلال می‌تواند از حضور مربیانی مثل برانکو در ایران الگوبردارد. برانکو ساختار موفقی را برای پرسپولیس ساخت و استقلال هم می‌تواند با چنین نگاهی از وجود یک سرمربی خارجی برای کسب موفقیت در سال‌های آینده استفاده کند. به نظرم استراماچونی چنین وضعیتی را دارد و هنوز هم می‌تواند به استقلال کمک کند. من معتقدم او گزینه خوبی برای استقلال است.
طی روز‌های گذشته ریکاردو ساپینتو یکی از گزینه‌های سرمربیگری استقلال بود. اگر بحث محرومیتش را کنار بگذاریم، آیا می‌تواند به تیم کمک کند؟
قبل از اینکه بحث ساپینتو را باز کنم، باید به یک نکته مهم اشاره کنم. من بازی پرسپولیس مقابل چادر ملو و همچنین مسابقه استقلال با هوادار را دیدم و یک چیز برایم خیلی عجیب بود. اعضای کادر فنی تیم‌ها گاهی اوقات لب خط می‌آیند و برخی مسائل ساده را با صدای بلند بیان می‌کنند. مثلاً با صدای بلند می‌گویند: “پاس بده، بیا عقب، برو جلو” این حرف‌ها در سطح لیگ برتر نیست و برای مربیگری در تیم‌های پایه‌ای کارآمد است. اتفاقاً شنیدن چنین حرف‌هایی در لیگ برتر اصلاً خوب نیست، چون می‌تواند تمرکز بازیکنان را برهم بزند. بازیکنی که قرارداد چند میلیاردی بسته حتماً این مسائل را می‌داند و اگر هم نیاز به یادآوری باشد، باید در تمرینات چنین کاری کرد نه هنگام برگزاری مسابقات. در همین بازی با هوادار، سهراب بختیاری‌زاده چند بار لب خط با صدای بلند می‌گفت: “بیا بالا” خب من معتقدم جای این حرف‌ها در لیگ برتر نیست. در مورد ریکاردو ساپینتو هم معتقدم اگر رفتارش را عوض کند، مربی خوبی محسوب می‌شود، ولی اگر نخواهد شکل برخورد خود را عوض کند قطعاً می‌تواند به استقلال کمک کند.
source
