مهمترین نشانه پیشرفت در هر تخصص و هر کاری این است که اشتباهات قبلی را تکرار نکرده و از جایی که ضربه و لطمه خورده‌ایم، دوباره آسیب نبینیم. با این تعریف پرسپولیس نتوانسته پیشرفت کند.
نگاهی به کارنامه پرسپولیس در لیگ نخبگان آسیا بیندازید؛ پرافتخارترین تیم دهه اخیر فوتبال ایران در سطح قاره ۵ بازی با یک شکل و با یک نتیجه‌گیری از خود به جا گذاشته است! یعنی راحت‌ترین کار برای آنالیزورهای حریف!
انگار پرسپولیس یک بازی را برداشته و ۴ بار دیگر از روی آن تکثیر کرده است. نکته‌ای که در نوشته‌های قبل از بازی به آن اشاره کردیم و متاسفانه باز هم تکرار شد و به پرسپولیس لطمه زد.
پرسپولیس در آسیا از ۵ بازی، ۳ مساوی و دو شکست دارد و تنها ۳ امتیاز حاصل تلاش گاریدو و شاگردانش است. مربی اسپانیایی که در ۶ بازی روی نیمکت العین در لیگ قهرمانان آسیا پیروزی نداشت و طلسم او در پرسپولیس هم ادامه پیدا کرد.
پرسپولیس در آسیا هر بار گل اول را خورده از زدن گل مساوی و جبران باز مانده و بازی را باخته است. در برابر الاهلی عربستان در جده و برابر السد در دوحه و پرسپولیس نتوانست از فرصت برای جبران استفاده کند.
اما در سه بازی دیگر که هر سه با نتیجه مشابه ۱-۱ تمام شد و همه را یاد دربی‌های متوالی دهه ۸۰ انداخت، به گونه‌ای که همواره در خبرورزشی تیتر می‌زدیم: «بازهم این یک – یک لعنتی!»
پرسپولیس در ۳ بازی مقابل پاختاکور در شهدای قلعه حسن خان، برابر الغرافه در امارات و حالا برابر الریان در دوحه، همواره گل اول مسابقه را زد و هر بار نتوانست از این ذخیره با ارزش خود دفاع کند.
این یک نقطه ضعف بزرگ برای تیمی است که میلیون‌ها هوادار و طرفدار نگران دارد. تیمی که ۳ مهاجم دارد اما فقط یکی از آنها گل می‌زند و به طرزی عجیب، بیشترین هزینه را برای ضعیف‌ترین مهاجم خود کرده است! اما با وجود هر بار مردودی، از ترس سوختن سهمیه و جلوگیری از تکرار خاطره «نبیل باهویی» باز هم مجبور است به ژوائو بازی بدهد و خودش را تضعیف کند.
تیمی که در هر بازی با یک ترکیب متفاوت به میدان می‌آید اما همواره یک نتیجه مشترک و تکراری می‌گیرد! در لیگ برتر خودمان -که همه می‌دانیم پرسپولیس از برتری روانی مقابل تمام رقبا برخوردار است- عقب افتادن در هفته اول و دوم مقابل ذوب آهن و تراکتور را با زدن گل مساوی جبران کرد، باز هم ۱-۱ لعنتی!
اما مقابل استقلال خوزستان وقتی گل خورد دیگر نتوانست جبران کند چون قرار نیست همیشه در روی یک پاشنه بچرخد. جالب اینکه پرسپولیس در بازی‌هایی که در لیگ برتر ابتدا به گل رسیده پیروز شده اما نمی‌تواند این ویژگی را در آسیا هم داشته باشد!
پرسپولیس در گذشته نه چندان دور بعد از زدن گل اول به دنبال گل‌های بعدی می‌رفت. پرسپولیس که همین دور برگشت فصل قبل با اوسمار حتی بعد از زدن گل سوم به سرعت توپ را به میانه زمین می‌آورد تا گل چهارم را بزند، حالا با گاریدو از زدن گل دوم هم عاجز است…
در آسیا سه گل زده که دو تای آن را مدافع راست این تیم به ثمر رسانده است. هر دو با ضربه سر ، یعنی پرسپولیس نمی‌تواند از روش‌های دیگر به گل برسد. یعنی مهاجمان زور گلزنی ندارند و یعنی تغییرات مداوم گاریدو هیچکدام اثری نداشته است.
همه این حرف‌ها به این دلیل زده می‌شود که هنوز شانس صعود وجود دارد. همه می‌دانیم که کار پرسپولیس در سه بازی باقیمانده بسیار سخت است، چرا که باید با النصر و الهلال در عربستان بازی کند که همین حالا جز چهار تیم بالای جدول هستند.
پرسپولیس امیدوار بود با پیروزی مقابل الریان و کسب سه امتیاز برابر الشرطه عراق با دو مساوی مقابل دو نماینده عربستان، ۸ امتیاز لازم برای صعود را کسب کند اما همین حالا ۲ امتیاز برابر الریان از دست رفته و این یعنی پرسپولیس باید به جای مساوی برابر النصر و الهلال، یکی از آنها را ببرد…
البته که در فوتبال غیر ممکن وجود ندارد اما سوال اینجاست که با ادامه این نمایش آیا پرسپولیس قادر خواهد بود غول‌های آسیا را شکست دهد؟ آن هم در خانه خودشان؟ به نظر می‌رسد که این تیم حالا حالاها کار زیادی برای بهتر شدن دارد…
source
